«Με κάθιζε στα πόδια του, με φίλαγε και με δάγκωνε. Μου έλεγε ότι με αγαπούσε και με χάιδευε στα οπίσθια. Μια φορά με είχε εγκλωβίσει με τα πόδια του στο κρεβάτι, προέβαλα αντίσταση και με έσπρωξε με δύναμη με αποτέλεσμα να χτυπήσω το κεφάλι μου στο απέναντι κρεβάτι». Αυτά κατέθεσε ένας από τους ανηλίκους του οικοτροφείου «Παιδικό Σπίτι» Πειραιά, αναφορικά με τις πράξεις του πρώην προέδρου, Κωνσταντίνου Λαλαούνη. Ο παιδεραστής καταδικάστηκε σε 28 χρόνια κάθειρξη, σε μία υπόθεση όπου υπήρξαν νύξεις και για αμέλεια του Συνήγορου του Παιδιού όσο και άλλων στελεχών του οικοτροφείου. Ένα σπίτι που ξεχώριζε από τα άλλα φαινόταν να είναι το «Παιδικό Σπίτι» Πειραιά, μέχρι τουλάχιστον να έρθουν στο φως της δημοσιότητας οι καταγγελίες ενός ανήλικου αγοριού, το οποίο διέμενε στο οικοτροφείο, όπως αναφέρει η «Εφημερίδα των Συντακτών».
Ο ανήλικος εκμυστηρεύτηκε όσα ζούσε και βίωνε από τον πρόεδρο του οικοτροφείου, ο οποίος μάλιστα διοικούσε το ίδρυμα από την αρχή της λειτουργίας του το 1963, πυροδοτώντας έτσι μία σειρά εξομολογήσεων αλλά και ερευνών που ακολούθησαν τα αμέσως επόμενα χρόνια. Το οικοτροφείο φιλοξενούσε συνήθως έξι έως οκτώ παιδιά (τυπικά μπορούσε να φιλοξενήσει έως 12) ενώ λέγεται ότι απολάμβανε τον σεβασμό της τοπικής κοινωνίας του Πειραιά και κατά καιρούς είχε λάβει και διάφορα βραβεία.
Για παράδειγμα, το 2014, ο Σύλλογος Δρομέων Υγείας Πειραιά βράβευσε το «Παιδικό Σπίτι» και τον πρώην πρόεδρο του Κωνσταντίνο Λαλαούνη, για την «πολύ σημαντική κοινωνική του δράση και παρέμβαση σε εγκαταλειμμένα παιδιά».
Ο πρώην πρόεδρος του ιδιωτικού οικοτροφείου Πειραιά και επιμελητής ανηλίκων του δικαστηρίου Πειραιά στο παρελθόν, Κωνσταντίνος Λαλαούνης, κρίθηκε ένοχοςπρωτόδικα από το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών το 2017, για αποπλάνηση ανηλίκων κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση, κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή, όπως και σε βάρος ατόμου του οποίου καταχράστηκε τη διανοητική αναπηρία, καθώς και για ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή, τελεσθείσα από εργαζόμενο σε φορέα παροχής κοινωνικής μέριμνας.
Το δικαστήριο είχε καταδικάσει πρωτόδικα τον Κ. Λαλαούνη σε 40 χρόνια κάθειρξη χωρίς αναστολή, δίνοντάς του το ελαφρυντικό του έντιμου πρότερου βίου. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Λαλαούνης εκτελούσε χρέη προέδρου για 50 χρόνια στο οικοτροφείο, από το 1963, όταν και άνοιξε τις πόρτες του για πρώτη φορά το «Παιδικό Σπίτι».
Τον Ιανουάριο του 2013, όμως, όταν και ξεκίνησε η προανακριτική διαδικασία, ο Λαλαούνης αποπέμφθηκε με εισαγγελική διαταγή από το ίδρυμα, ενώ στις 24 Οκτωβρίου του 2016, στο πλαίσιο της κύριας ανάκρισης, κρίθηκε προφυλακιστέος λόγω επαρκών ενδείξεων και οδηγήθηκε στις φυλακές Τριπόλεως.
Έπειτα από πλήθος δικαστικών διαμαχών, η τελευταία συνεδρίαση του Εφετείου στα μέσα του Ιουλίου 2018, μείωσε τελικά την ποινή του Λαλαούνη στα 28 χρόνια κάθειρξη, με ομόφωνη απόφαση.
Ένα σπίτι «αγάπης, βοήθειας, συμπαράστασης»
Στην απολογία του το 2017, ο σήμερα 88χρονος αρνήθηκε τις κατηγορίες, προσπάθησε να κερδίσει τις εντυπώσεις και την εύνοια υπερτονίζοντας τις σπουδές του, την επαγγελματική του πορεία, την κοινωνική του δράση καθώς και τα βραβεία και την οικονομική επιφάνεια του ιδρύματος Πειραιά. «Αν ήμουν παλιάνθρωπος, δεν θα είχα καμία ηθική και οικονομική βοήθεια» έλεγε χαρακτηριστικά.
Επιπλέον, είχε πει ότι «είμαι καθαρός, δεν έχω πειράξει τίποτα και κανένα παιδί. Είμαστε σπίτι αγάπης, βοήθειας και συμπαράστασης. Μπορεί να έγιναν και παραλείψεις, αλλά τα υλικά μας ήταν της αγάπης. Δεν είχα αυστηρότητα, δεν ήμουν τιμωρός, ήθελα να υπάρχει τάξη και πειθαρχία». Έκανε λόγο για μικρή ομάδα παιδιών που στράφηκαν εναντίον του επειδή δεν μπορούσε το οικοτροφείο να τους παρέχει πολυτελή ρούχα και υποδήματα ή κινητό και υπολογιστή στο καθένα.
Από το δικαστήριο παρέλασαν πρώην τρόφιμοι του οικοτροφείου από την έναρξη της λειτουργίας του και μέλη του διοικητικού συμβουλίου, που ανέφεραν τα ευεργετήματα τα οποία παρείχε το οικοτροφείο και υποστήριξαν ότι αδυνατούν να πιστέψουν τις κατηγορίες.
Στο δικαστήριο κατάθεσαν 12 παιδιά για γεγονότα που διαδραματίστηκαν από το 2001 μέχρι το 2012, καταγγέλλοντας ότι ο πρόεδρος του ιδρύματος προέβαινε σε θωπείες στα γεννητικά όργανα και στα οπίσθια, φιλιά στο στόμα και στον λαιμό, δαγκώματα στα χείλη και αυνανισμό στο ασανσέρ, στις αποθήκες και στις τουαλέτες του οικοτροφείου, όπως και στο σπίτι του στη Δροσιά, όταν βρισκόταν μόνος με τα πιο αδύναμα παιδιά, όπως αναφέρει δημοσίευμα της «Εφ.Συν».
Οι φιλικές σχέσεις του Συνηγόρου του Παιδιού με τον Λαλαούνη
Στα μέσα Μαΐου του 2018 ξεκίνησε η δίκη σε δεύτερο βαθμό, με πρώτη κατάθεση αυτή του Γιώργου Μόσχου, πρώην βοηθού στο Συνήγορο του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο εισαγγελέας επεσήμανε την οικογενειακή και φιλική σχέση που είχε ο Μόσχος με τον κατηγορούμενο, ενώ είχε υπογραμμίσει πως όταν προέκυψε το θέμα με το Παιδικό Σπίτι, ο Γ. Μοσχός δεν έκρινε σκόπιμο να δηλώσει ότι συντρέχει λόγος να εξαιρεθεί από την υπόθεση, γεγονός που εγείρει ζήτημα παραβίασης του άρθρου 254 του Π.Κ. (αποσιώπηση λόγου εξαίρεσης).
Σύμφωνα με την ακροαματική διαδικασία, ο Μόσχος είχε ενημερωθεί προφορικά το 2010 από συνεργάτιδά του ότι «γίνονται φοβερά πράγματα» στο Παιδικό Σπίτι, αναφορικά με τη δράση του Λαλαούνη, ενώ σε άλλη κατάθεση αναφέρεται ότι είχε γίνει νύξη στον Συνήγορο του Παιδιού για προβληματικές καταστάσεις στο ίδρυμα ήδη από το 2006.
Σημειώνεται ότι ο Μόσχος είχε ξεκινήσει να διερευνά την υπόθεση τον Φεβρουάριο του 2012, όταν και δέχθηκε γραπτή αναφορά από εκπαιδευτικό του Β’ Γυμνασίου Πειραιά σχετικά με την κατάσταση στο οικοτροφείο. Η αναφορά έγραφε ότι κάποιος τρόφιμος του «Παιδικού Σπιτιού» εκμυστηρεύτηκε στον εκπαιδευτικό ότι ο Κ. Λαλαούνης του «κάνει αυτό που κάνουν οι άντρες στις γυναίκες από πίσω». Τον ίδιο χρόνο ο Μόσχος παρέπεμψε την υπόθεση στην Εισαγγελία Ανηλίκων Αθηνών, ενώ από εκεί και πέρα, ο ίδιος δεν ξανασχολήθηκε με το θέμα του ιδρύματος, παρά μόνο ζήτησε έγγραφη αναφορά.
Λίγους μήνες μετά το πρωτόδικο δικαστήριο και την καταδίκη του Λαλαούνη, ο Μόσχος παραιτήθηκε από τη θέση του, την οποία κατείχε για δεκαπέντε χρόνια. «Δεν είναι εύκολο σ’ έναν άνθρωπο με τον οποίο σχετίζεσαι μια ζωή να του σηκώσεις το δάκτυλο. Σας το λέω και εκτίθεμαι δημοσίως. Πρέπει να παραπέμψεις σε άλλον αρμόδιο την υπόθεση» είχε σημειώσει χαρακτηριστικά.
Ο Μόσχος ρωτήθηκε και για το ότι τα παιδιά του ιδρύματος φιλοξενούνταν το καλοκαίρι στο εξοχικό του Λαλαούνη στη Δροσιά από την πρόεδρο:
«Επιτρέπεται να πηγαίνουν τα παιδιά στο εξοχικό του;» ρώτησε η πρόεδρος.«Αν κάνανε τα ιδρύματα μόνο ό,τι επιτρέπεται, θα έκλειναν όλα», απάντησε ο κ. Μόσχος.«Και γιατί δεν τολμήσατε να τα κλείσατε;»«Δεν έχει αποφασιστική αρμοδιότητα ο Συνήγορος».
Επιπλέον, ο Συνήγορος παραδέχθηκε ότι το ίδρυμα ήταν παλαιάς κοπής και κλειστό προς τον έξω κόσμο, καθώς και ότι δεν είχε τον επιθυμητό βαθμό εποπτείας, με τα παιδιά να βρίσκονται σε ένα κλίμα φόβου. «Ένιωθες λίγο μούχλα», είπε, αλλά ήταν καθαρό και δεν ήταν «κολαστήριο».
«Ο κατηγορούμενος είχε όλο το σύστημα του Πειραιά μαζί του. Ήταν επιμελητής ανηλίκων πολλά χρόνια, γνώριζε όλους τους δικαστικούς»
Στην τοποθέτησή του ο Μόσχος πρόσθεσε ότι «ο κατηγορούμενος είχε όλο το σύστημα του Πειραιά μαζί του. Ήταν επιμελητής ανηλίκων πολλά χρόνια, γνώριζε όλους τους δικαστικούς. Σκοπός μου ήταν να είναι δεμένη η υπόθεση, να μην μπει στο αρχείο. Σίγουρα ένας χώρος που έχει τα στοιχεία του φόβου και της κλειστότητας θα επέτρεπε μια ευκόλως αποδεικνυούμενη πράξη σεξουαλικής παραβίασης. Θα μπορούσε κάλλιστα να συμβαίνει». Τέλος, είχε χαρακτηρίσει «ισχυρά και συγκλίνοντα τα στοιχεία».
Σε ερώτηση των συνηγόρων υπεράσπισης, αν το συγκεκριμένο παιδί (που είχε καταγγείλει τις πράξεις του Λαλαούνη σε εκπαιδευτικό του Β’ Γυμνασίου Πειραιά) μπορούσε να είναι πόλος σεξουαλικής έλξης, ο Μόσχος απάντησε πως «ένα τέτοιο παιδί είναι ευάλωτο στο να είναι θύμα σεξουαλικής παραβίασης» και σημείωσε ότι είναι συνηθισμένες οι σεξουαλικές θωπείες μεταξύ των εφήβων σε τέτοια ιδρύματα, αλλά «το θέμα είναι να διασφαλίζουμε ότι δεν υπάρχουν από τους υπεύθυνους τέτοιες συμπεριφορές». Σύμφωνα με πληροφορίες, το εν λόγω παιδί είχε διανοητική καθυστέρηση.
«Σε ποιον να μιλούσα; Ποιος θα με πίστευε; Νιώθω μολυσμένος. Δεν μπορώ να εμπιστευτώ τους ανθρώπους»
Στην πρωτόδικη δίκη κατέθεσε και ο ψυχίατρος του κατηγορουμένου, Μανώλης Μυλωνάκης, ο οποίος τόνισε ότι ο Λαλαούνης δεν είχε εκδηλώσει τέτοια σεξουαλική συμπεριφορά όταν έλαβε από τον γιατρό «βελτιωτικά» φάρμακα, ενώ στη συνέχεια αναφερόμενος στον ανήλικο με τη νοητική υστέρηση τόνισε πως τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται στις ηλικίες 12-15 ετών. Αμφισβήτησε την επίσημη πραγματογνωμοσύνη της ψυχολόγου της αστυνομίας, ενώ σε στιχομυθία με την εισαγγελία ειπώθηκαν τα εξής:
«Υπάρχει ομαδική παράκρουση των παιδιών;» ρώτησε η έδρα.«Δεν το λέτε λάθος, όταν κάτι επαναλαμβάνεται παραπέμπει σε κατασκευή» απάντησε ο ψυχίατρος.«Όπως μας τα λέτε, κάποιος με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, όπως ο Γ., ταυτίζεται με ασπόνδυλο ον» παρατήρησε η έδρα.
Δημοσίευμα αναφέρει ότι μία ανάδοχος παιδιού, το 2012, επικοινώνησε με τον Συνήγορο, θορυβημένη επειδή ο πρόεδρος απαγόρευε την επαφή των οικότροφων παιδιών της με τον αδελφό τους, όπως και με κάθε συγγενή τους. Όταν ήρθε η υπόθεση στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο, τα αδέρφια κατέθεσαν πως «ήταν ένας χώρος σαν φυλακή. Δεν μας επέτρεπαν να μιλάμε μεταξύ μας, να βγούμε να παίξουμε με τους φίλους μας και τους γονείς μας δεν τους βλέπαμε όσο θα θέλαμε. Ο κατηγορούμενος μας υποτιμούσε και μας χτυπούσε στο κεφάλι σαν τιμωρία. Μας έβαζε να κάνουμε δουλειές, να κουβαλάμε ψώνια γι’ αυτόν και το ίδρυμα και μας έπαιρνε στο σπίτι στη Δροσιά όπου πάλι κάναμε δουλειές».
Απέναντι σε αυτές τις καταγγελίες, ο Λαλαούνης ισχυρίστηκε ότι ο μάρτυρας «λέει μόνο τα άσχημα», ομολογώντας έμμεσα ότι προέβη σε τέτοιου είδους πράξεις.
Ένα από τα αδέρφια υπογράμμισε πως «μεγαλώνοντας, σταμάτησε να με ενοχλεί. Βέβαια, η λεκτική και σωματική βία συνεχιζόταν. Θεώρησε δεδομένο ότι δεν θα μιλούσαμε γιατί μας έδωσε έναν χώρο να μείνουμε όταν ενηλικιωθήκαμε. Στον αδελφό μου δεν μίλησα ποτέ. Ήταν το κοινό μας μυστικό. Ούτε και σε κανέναν άλλον. Σε ποιον να μιλούσα; Σε κάποιον από το περιβάλλον του κατηγορούμενου; Θα έφτανε στα αυτιά του πολύ γρήγορα. Ποιος θα με πίστευε; Όσα έζησα εκεί μέσα με στιγμάτισαν. Νιώθω μολυσμένος. Δεν μπορώ να εμπιστευτώ τους ανθρώπους».
Άλλος ανήλικος μάρτυρας της οικογένειας σημείωσε ότι «με κάθιζε στα πόδια του, με φίλαγε και με δάγκωνε. Μου έλεγε ότι με αγαπούσε και με χάιδευε στα οπίσθια. Μια φορά με είχε εγκλωβίσει με τα πόδια του στο κρεβάτι, προέβαλα αντίσταση και με έσπρωξε με δύναμη με αποτέλεσμα να χτυπήσω το κεφάλι μου στο απέναντι κρεβάτι».
Όταν η πρόεδρος ρώτησε έναν από τους μάρτυρες, αν είχε καταγγείλει το γεγονός, έλαβε την απάντηση πως τα μέλη του Δ.Σ. επισκέπτονταν σπάνια το οικοτροφείο. «Τι να έλεγα; Σε ποιους; Στους κομπάρσους που έρχονταν μία φορά τον χρόνο; Σε
αυτούς που λένε ότι μας μεγάλωσαν και δεν έκαναν τίποτα; Από λόγια έχω ακούσει πολλά. Πράξεις θέλω να δω» κατέληξε ο μάρτυρας.
«Ο κατηγορούμενος με κάλεσε για να με ενημερώσει ότι γίνεται έρευνα και μου ζήτησε να πω καλά λόγια για το ίδρυμα. Μαθαίνω ότι ξαφνιάστηκε που είπα την αλήθεια» αποκάλυψε άλλος ανήλικος.
Υποστηρίζει τον Λαλαούνη ο ταμίας του ιδρύματος
Ο πρώην ταμίας του Δ.Σ., Δημήτρης Χανιαλίδης, κατηγόρησε τα παιδιά ότι ψεύδονται επειδή ένιωθαν εξαγριωμένα από το καθεστώς απομόνωσης του Σπιτιού, αλλά και της αυταρχικής συμπεριφοράς του Λαλαούνη. «Εντυπωσιάζομαι από τη σιγουριά σας, την οποία ωστόσο δεν μπορείτε να εξηγήσετε» σημείωσε η εφέτης της έδρας.
Επιπλέον, ο ταμίας υποστήριξε ότι ήταν αδύνατον να προβεί ο κατηγορούμενος σε τέτοιες πράξεις μέσα στο ασανσέρ, καθώς θα είχε γίνει αντιληπτός από κάποιον μέσα στο ίδρυμα και πρόσθεσε πως δεν μπορούσε να βρεθεί αντικαταστάτης του
Λαλαούνη.
«Μάλλον δεν έχετε ιδέα πόσο δύσκολη και τραυματική είναι η κατάθεση γεγονότων που προκαλούν ντροπή και στιγματίζουν κοινωνικά. Άλλωστε τα παιδιά δεν έχουν προχωρήσει σε μηνύσεις ή καταγγελίες, αλλά κατέθεσαν όταν κλήθηκαν στην προκαταρκτική εξέταση και στην ανακριτική διαδικασία», υπογράμμισε όμως από τη μεριά του ο εισαγγελέας.
Καταδίκη και στο Εφετείο – «Η σιωπή των αμνών πρέπει να παύσει δραστικά. Απαιτείται τώρα τα παιδιά να αποκατασταθούν κοινωνικά»
Ο εισαγγελέας της έδρας του Μεικτού Ορκωτού Εφετείου, Ιωάννης Μωραϊτάκης, πρότεινε την ενοχή του Λαλαούνη με ποινή 40 ετών κάθειρξης, ενώ άφησε αιχμές για ποινικές ευθύνες του «Συνηγόρου του Παιδιού», Γ. Μόσχου, αναφορικά με το πώς χειρίστηκε την υπόθεση. «Κωφεύει από το 2010, στη συνέχεια παίρνει τον χρόνο του και αφού ενημερώνει τον εισαγγελέα, ο ίδιος δεν ασχολείται πια. Αυτή είναι η αποστολή του Συνηγόρου του Παιδιού; Έτσι λειτουργεί ο χώρος των παιδικών ιδρυμάτων;» επεσήμανε ο εισαγγελέας στο δικαστήριο.
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι «σύμφωνα με τους μάρτυρες υπεράσπισης, οι παθόντες είναι ψεύτες, συκοφάντες και ιδιοτελείς – με λίγα λόγια είναι αχάριστα παλιόπαιδα. Αυτό συνάγεται από τις καταθέσεις τους. Είναι από τις ελάχιστες φορές
στην πολύχρονη υπηρεσία μου που βλέπω μάρτυρες υπεράσπισης να έχουν κλείσει τα αυτιά τους, να έχουν ενστερνιστεί συγκεκριμένη άποψη και να την υποστηρίζουν με επίμονο τρόπο, χωρίς να αφήνουν κανένα παράθυρο αμφιβολίας. Μια τέτοια αντιμετώπιση δεν δημιουργεί αρνητικές εντυπώσεις και για τον ίδιο τον κατηγορούμενο;»
Επιπροσθέτως, ο εισαγγελέας είπε ότι «πολλοί μάρτυρες υπεράσπισης υπογραμμίζουν ότι σ’ αυτούς δεν είχαν εκμυστηρευτεί τίποτα τα παιδιά. Λες και είναι κάτι απλό η εκμυστήρευση ανηλίκων σε ενήλικες για τέτοια τραυματικά γεγονότα. Και το λένε χωρίς αισχύνη, αποκομμένοι από κάθε κοινωνική πραγματικότητα. Τέτοιοι ισχυρισμοί μπορούν να χαρακτηριστούν εξοργιστικοί και κονταροχτυπιούνται με τη λογική. Μην πυροβολούμε κάποιες υπάρξεις που είχαν την ατυχία να έχουν προβλήματα από τότε που ήρθαν σ’ αυτόν τον κόσμο».
Για το επιχείρημα ότι αν είχε γίνει κάτι θα μαθευόταν, ο εισαγγελέας υποστήριξε πως «η πειραϊκή κοινωνία δεν είναι τόσο μικρή. Άρα δεν ισχύει το επιχείρημα των μαρτύρων υπεράσπισης ότι κάτι θα είχε ακουστεί αν συνέβαινε. Και πώς θα το
μάθαιναν όταν όλα συνέβαιναν πίσω από κλειστές πόρτες; Και χωριό εκατό κατοίκων να ήταν, δεν θα το μάθαιναν».
Στην κατάθεση του ο παιδεραστής επεσήμανε ότι «δεν έκανα το παραμικρό. Κάποιος δασκάλεψε τα παιδιά, κάποιος τα καθοδήγησε», αν και για μία ακόμη φορά δεν έδωσε κάποιο συγκεκριμένο όνομα. «Αν ήμουν παλιάνθρωπος, δεν θα είχα τέτοια στήριξη» ισχυρίστηκε. «Τα αδέλφια σε συνεννόηση με κάποιους άλλους έπλασαν αυτόν τον μύθο για να ρεζιλέψουν το Σπίτι και να χτυπήσουν εμένα. Το Σπίτι προόδευε και μερικοί από την πειραϊκή κοινωνία το ζήλεψαν, επειδή είχε θρησκευτικές και εθνικές αρχές» κατέληξε ο Λαλαούνης.
Η συνήγορος της πολιτικής αγωγής Σοφία-Αλεξία Βέννη, που εκπροσώπησε τα τρία αδέλφια-μάρτυρες κατηγορίας, δήλωσε ότι «η ομερτά, η σιωπή των αμνών, πρέπει να παύσει δραστικά. Απαιτείται τώρα να εκδηλωθεί άμεσα το ενδιαφέρον του κράτους και της κοινωνίας ώστε τα παιδιά αυτά να αποκατασταθούν κοινωνικά. Τέλος, ιδιαίτερη μνεία αξίζει στην εγρήγορση των ανθρώπων του εθελοντισμού και των ελάχιστων κοινωνικών παραγόντων που έβγαλαν στο φως την υπόθεση και μερίμνησαν για τη δικαίωση των παιδιών».
Για «οικονομικούς λόγους» έκλεισε το «Παιδικό Σπίτι»
Την ίδια ώρα, το «Παιδικό Σπίτι» έχει κλείσει από τον Ιανουάριο του 2018 και στην ιστοσελίδα του αναφέρεται ότι «με ιδιαίτερη λύπη το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου «ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΠΙΤΙ» είναι υποχρεωμένο με την έναρξη του νέου έτους να
ανακοινώσει την παύση της λειτουργίας του, αφού τα ήδη υπάρχοντα σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα οξύνθηκαν σε βαθμό που κατέστησαν αδύνατη την συνέχιση της λειτουργίας του».
Ωστόσο, στο Εφετείο διαβάστηκε και μία κατάθεση τρόφιμου του ιδρύματος, ο οποίος δεν προσήλθε στο δικαστήριο. Στην κατάθεση ο τρόφιμος έλεγε πως είχε δει ένα βιβλιάριο με το ποσό του ενός εκατομμυρίου ευρώ στο όνομα του Λαλαούνη και πως δέχθηκε απειλές από δικηγόρο του ιδρύματος να καταθέσει «μόνο τα καλά» με αντάλλαγμα χρήματα. Η υπεράσπιση διέψευσε την ύπαρξη λογαριασμού ενός εκατομμυρίου ευρώ με συνδικαιούχο τον δράστη.
Στην απολογία του, ο πρώην πρόεδρος του οικοτροφείου έκανε λόγο για δωρεές οι οποίες έφταναν ακόμα και το μισό εκατομμύριο ευρώ αλλά και για τα 15 ακίνητα που άνηκαν στο «Παιδικό Σπίτι», ενώ δεν παρέλειψε να μιλήσει και για το ποσό των 300.000 ευρώ το οποίο βρισκόταν στον λογαριασμό του ιδρύματος.
Ταυτόχρονα, το 2016, το «Παιδικό Σπίτι» έλαβε από το «ΒΙΚΟΣ STREET RELAYS ΠΕΙΡΑΙΑ 2016», οικονομική ενίσχυση, ενώ στην ιστοσελίδα αναφέρονται ως συμπαραστάτες και χορηγοί οι εξής:
Σε μία χώρα όπου το 2016 καταγγέλθηκαν 106 περιστατικά βιασμών ανηλίκων και άλλα 84 το 2017, αχτίδα φωτός αποτελεί το γεγονός ότι υπάρχουν παιδιά το οποία μίλησαν για την κακοποίηση που δέχθηκαν και βρήκαν το θάρρος να καταθέσουν ενώπιον των δικαστικών Αρχών τι ακριβώς συνέβη με λεπτομέρειες. Ίσως αυτό να είναι και μια αφετηρία για την εξάλειψη ή τουλάχιστον τον περιορισμό η οποία θα εξαλείψει ή τουλάχιστον θα περιορίσει τα κρούσματα σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων, ειδικά σε ιδρύματα και εκκλησιαστικά καταλύματα.
Δεν πρέπει να δίνεται άλλοθι στην κοινωνία και τους θεσμούς. Μπορεί να διαπιστωθεί ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους, τουλάχιστον σε αυτή την περίπτωση, ήταν ανεπαρκείς. Οι υπόνοιες του εισαγγελέα για ποινικές ευθύνες, πέραν αυτών που βαραίνουν τον Λαλαούνη, φανερώνουν την ύπαρξη κι άλλων πιθανόν ηθικών αυτουργών. Θα αλλάξει κάτι; Ή το καρκίνωμα του κοινωνικού ιστού θα παραμένει προσκολλημένο σε ανθρώπους «υπεράνω πάσης υποψίας»;
Επιμέλεια: Βήττας Βασίλης
Πηγή: thepressproject.gr
42
