της Νικολέττας Γεροντάκη
Φέτος θα είναι η επέτειος, 50 χρόνων από τις εξεγέρσεις του Stonewall. (28/6/1969). Εκείνη την περίοδο, η λοατκι κοινότητα, δεχόταν πλήθος διακρίσεων. Η ομοφυλοφιλία ακόμα ήταν στον κατάλογο των ψυχικών διαταραχών σύμφωνα με τον Αμερικανικό Ψυχολογικό Σύλλογο και ταυτόχρονα υπήρχαν διώξεις. Σε ένα μαγαζί λοιπόν, το Stonewall, που είχε κυρίως πελατεία από την συγκεκριμένη κοινότητα, αλλά και από άλλες που βρίσκονταν στο περιθώριο, η αστυνομία έκανε επιδρομές. Μια μέρα όμως, υπήρξε απάντηση. Υπήρξαν βίαιες αντιδράσεις απέναντι στους αστυνομικούς.
Έτσι, ξεκίνησαν τα πρώτα Radical Prides. Αυτά αποτέλεσαν την αρχή της διεκδίκησης δικαιωμάτων των λοατκι ατόμων. Δημιουργήθηκε μια ορατότητα της κοινότητας άμεσα και παρά τις διακρίσεις που δέχτηκαν πολλές/οί/@ ακτιβίστριες/ές/@, μέσα σε 6 μήνες δημιουργήθηκαν 2 lgbtqi+ συλλογικότητες στη Νέα Υόρκη και ύστερα σε παγκόσμιο επίπεδο. Έτσι, το 1970 ξεκίνησαν σε πολλά μέρη του κόσμου παρόμοιες εξεγέρσεις, με σκοπό την διεκδίκηση δικαιωμάτων, αλλά ταυτόχρονα και τον εορτασμό της επετείου της εξέγερσης.
- Γιατί είναι όμως σημαντικό το Radical Pride? (Στη Θεσσαλονίκη συγκεκριμένα).
Σίγουρα, ένα θεσμικό Pride δίνει την αίσθηση της ασφάλειας, της ελευθερίας και έχει και αυτό αρκετά θετικά. Ο σκοπός δεν είναι να μιλήσουμε για τα αρνητικά του, που φυσικά και υπάρχουν, ούτε να το υποβιβάσουμε, καθώς και σε αυτό υπάρχει μια μεγάλη ορατότητα της κοινότητας. Ο σκοπός είναι να αναλογιστούμε το πώς ξεκίνησαν τα Prides. Οι εξεγέρσεις αυτές, ήταν αυτό-οργανωμένες, χωρίς χορηγούς, χωρίς άδειες και χωρίς προστασία. Αυτό συνέβη επειδή ακριβώς ήταν εξεγέρσεις.
Στην Ελλάδα, το 2019 ακόμα καταστρατηγούνται δικαιώματα της κοινότητας. Αυτό συμβαίνει τόσο από τον κοινωνικό περίγυρο και άλλους τομείς, πχ εργασία, αλλά και θεσμικά. Οι άνθρωποι αυτής της κοινότητας ακόμα είναι πολίτες β’ κατηγορίας, εφόσον έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις, μα ταυτόχρονα λιγότερα δικαιώματα. (Πχ. δικαίωμα στον γάμο, την τεκνοθεσία). Το ότι δεν μας συλλαμβάνουν πλέον απλά επειδή υπάρχουμε, δεν θα έπρεπε να θεωρείται προνόμιο. Οπότε, μήπως πρέπει να αναλογιστούμε το να συμμετέχουμε ενεργά και στο αυτό-οργανωμενο Pride της Θεσσαλονίκης;
Σίγουρα είναι όμορφο η πολιτεία να μην παρεμποδίζει το Pride και να το στηρίζει, αλλά είναι στην πραγματικότητα μόνο αυτό το πρόβλημα; Η λοατκι κοινότητα έχει δεχθεί πλήθος διώξεων με διάφορες μορφές και συνεχίζει. Το θεσμικό Pride προκαλεί και συναισθήματα ανακούφισης, το αίσθημα του ανήκειν και παρά την εμπορευματοποίηση που του προσάπτουν συχνά, έχει όπως είπαμε και θετικά στοιχεία. Παρόλα αυτά, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ώρες-ώρες, το γιατί πρέπει ακόμα να κάνουμε εξεγέρσεις.
- Σύνθημα Radical Pride Θεσσαλονίκης:Zackie means fight back
Το σύνθημα αυτό είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Ταιριάζει απόλυτα με το πνεύμα των αυτό-οργανωμενων Prides. Όπως δήλωσε και το συντονιστικό του 3ου radical pride στη Θεσσαλονίκη, το σύνθημα: «στοχεύει στη σύνδεση των αγώνων του λοατκια+ κινήματος από το Stonewall έως σήμερα και στην ανάμνηση των δολοφονημένων αδελφών μας. Οι αγώνες του Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh, έδειξαν σε όλες, ολ@ και όλους μας το δρόμο της αντεπίθεσης στο ναζισμό/φασισμό, την πατριαρχία, το σεξισμό, το στίγμα της οροθετικότητας, την τρανσφοβία και την ομοφοβία.»
Για τον Ζακ, για κάθε Ζακ, πρέπει να θυμόμαστε ότι ακόμα είναι αναγκαία και η εξέγερση. Μετά από αυτό, οφείλουμε σε κάθε Pride, θεσμικό ή αυτό οργανωμένο, να δείξουμε ότι δεν ξεχνάμε και ότι απαντάμε πίσω. Οι ζωές μας δεν έχουν λιγότερη αξία, όσο και αν θέλουν να τις υποβαθμίσουν κάποιοι/ες.
- Σημαντικές ημερομηνίες για το αυτοοργανωμενο Pride Θεσσαλονίκης:
Pre-Pride πάρτυ για οικονομική ενίσχυση του 3ου Radical Pride:
Σάββατο 20/4/2019, 23:00. Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος ΣΧΟΛΕΙΟ. Διεύθυνση: Λεωφόρος Βασιλέως Γεωργίου και Μπιζανίου, γωνία. Στάση Ευζώνων. Είσοδος: ΕΛΕΎΘΕΡΗ.
- Παρασκευή 17/5/2019, Κεντρική εκδήλωση Pride.
- Σάββατο 18/5/2019, Πορεία του Radical Pride.