Θα σε φροντίσουν στην Ελλάδα. Θα σου βρούνε δουλειά και στέγη, υποσχέθηκαν οι Σουηδικές Αρχές Αλλοδαπών στον Ναζάρ Αχμέντ αλ-Χαί, πρόσφυγα από το Σουδάν. Τον έστειλαν στην Αθήνα. Είναι άνεργος και μένει σε ένα ερείπιο.
Οι τοίχοι είναι γεμάτοι ζωγραφιές και μουτζούρες. Τα παράθυρα αποσαθρωμένα και το κτήριο μυρίζει παλιατζούρα. Εδώ μένει ο Ναζάρ Αχμέντ αλ-Χαί και άλλοι 20 Σουδανοί πρόσφυγες. Έτσι ξεκινά το ρεπορτάζ της Σουηδικής εφημερίδας Arbetaren που έστειλε απεσταλμένο της για να παρακολουθήσει την ζωή του Ναζάρ σε σχέση με τις υποσχέσεις των Σουηδικών υπηρεσιών.
-Ακόμη και αυτό το ερείπιο είναι καλύτερο από άλλα μέρη που έχω μείνει από τότε που ήρθα στην Ελλάδα. Ήμουν άστεγος και έτρωγα ότι έβρισκα στον δρόμο.
Ο Ναζάρ δείχνει το σπίτι του κάπου στο κέντρο της Αθήνας. Στο δωμάτιο του που είναι υγρό, βρώμικο και σκοτεινό μένει με έναν ακόμη. Είναι σαν ένα κελί.
Είναι τόσο χαμηλό που δεν μπορείς να σταθείς όρθιος. Η επίπλωση είναι ένα κρεβάτι, δυο τρία ράφια και ένα καμινέτο. Ζητά συγνώμη που δεν μπορεί να προσφέρει ένα τσάι. «Τελείωσε το γκαζάκι και δεν έχω λεφτά να αγοράσω άλλο».
-Δεν έχουμε νερό ούτε ρεύμα. Παίρνουμε νερό από ένα πάρκο στην γειτονιά. Γυρνάω όλη την ημέρα για να βρω που μοιράζουν συσσίτιο για να επιβιώσω.
-Δεν είχα σκεφτεί έτσι την ζωή μου όταν άρχισα τις σπουδές κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Nileen στην πρωτεύουσα Χαρτούμ.
-Ήταν μεγάλη υπόθεση να φύγω από το μικρό χωριό μου από την επαρχία του Darfour στο δυτικό Σουδάν για να σπουδάσω στην μεγάλη πόλη. Το μέλλον μου φαινόταν φωτεινό.
-Το 2008 άλλαξαν όλα. Ο αδίστακτος δικτάτορας Omar al-Bashir άρχισε την επίθεσή του ενάντια στους αντάρτες του Darfur. Το κυνηγητό των φοιτητών που ήταν αντίθετοι στην δικτατορία εντάθηκε.
-Με συνέλαβαν επειδή η καταγωγή μου ήταν από το Darfur στο τελευταίο έτος των σπουδών μου.
-Η Αστυνομία μας κακοποίησε για να καταδώσουμε τους φίλους μας αλλά δεν είπαμε τίποτα.
Μετά από 20 μέρες ξυλοδαρμό ο Ναζάρ φοβήθηκε για την ζωή του. Μόλις αφέθηκε ελεύθερος έφυγε για την Τουρκία. Με μια φουσκωτή βάρκα πέρασε στη Ελλάδα με άλλους 35.
-Δεν ήξερα αν θα ζήσω ή θα πεθάνω σ’ αυτό το ταξίδι
Επέζησε αλλά ο σκοπός του ήταν να φύγει για την Σουηδία. Γιαυτό πήγε στην Πάτρα για να μπει κρυφά σε κάποιο φέρι για την Ιταλία. Μετά από τρεις αποτυχημένες προσπάθειες εγκατέλειψε. Μόλις το 2015 τα κατάφερε και έφτασε στην Σουηδία.
Μετά από 2 ολόκληρα χρόνια στην Σουηδία απελάθηκε στην Ελλάδα. Ο λόγος ήταν η συμφωνία του Δουβλίνου. Αφού η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα υποδοχής έπρεπε να τον στείλουν πίσω στην Ελλάδα.
-Αισθάνομαι ότι με κορόιδεψαν οι Σουηδικές Αρχές. Μου υποσχέθηκαν πως η Ελλάδα θα με φροντίσει όταν έφτασα στην Αθήνα τον Απρίλιο του 2018.
-Οι Ελληνικές αρχές με άφησαν μόνο και αβοήθητο.
Είμαι υποχρεωμένος να τρέχω σε διάφορες οργανώσεις βοήθειας. Πηγαίνω στην εκκλησία της γειτονιάς για να βρω φαγητό από τις 9.30 μέχρι τις 10 το πρωί. Μου δίνουν πόσιμο νερό σε μια καφετέρια. Ένας φούρνος μου δίνει ψωμί αν περισσέψουν. Έχω ψάξει παντού για δουλειά. Ποιος θα με πάρει εμένα, ένα μαύρο; Οι αρχές δεν ενδιαφέρονται.
– Δεν κυκλοφορώ μόνος την νύχτα. Κάθε φορά που βλέπω μηχανές να πλησιάζουν φοβάμαι. Έρχονται 10-20 μαζί. Τότε τρέχω να σωθώ.
-Σ’ αυτή την χώρα δεν έχω κανένα μέλλον. Θα ήθελα να φύγω. Να βρω δουλειά κάπου αλλού.
Στο πρόσωπο και στην πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ο Ναζάρ και ο κάθε πρόσφυγας Ναζάρ υπάρχει στο βάθος μια δικτατορία, ένας πόλεμος, μια καταστροφή. Υπάρχει ακόμη η ανάλγητη ΕΕ με νόμους και παραγράφους που καταδιώκουν τους πρόσφυγες που δεν χρειάζονται πια οι φάμπρικες και οι επιχειρήσεις φτηνού εργατικού δυναμικού. Υπάρχει η Ελλάδα που σέρνεται πίσω από απάνθρωπες συμφωνίες και απάνθρωπη συμπεριφορά προς τους ανθρώπους σε ανάγκη. Υπάρχει και η παρέα με τις μηχανές που διψάει να κυνηγήσει και να κακοποιήσει συνανθρώπους που έχουν άλλο χρώμα, άλλη καταγωγή και άλλη θρησκεία.
Όλα τα παράγωγα του σάπιου καπιταλισμού που τυραννάει πρόσφυγες και ντόπιους που αύριο μπορεί να είναι οι ίδιοι πρόσφυγες αν δεν απαλλαγούμε από αυτόν..
Πηγή: atexnos.gr
