Αγαπητή Δήμητρα, διάβασα πολύ προσεχτικά την οργισμένη και αυστηρή επιστολή σου, η οποία στο τέλος η αλήθεια είναι μου άφησε μια πολύ πικρή γεύση, με μια πίκρα που όσο ξαναδιάβαζα αντί να μαλακώνει δυνάμωνε.
Αντιλαμβάνομαι την δικαιολογημενη οργή σου λόγω της προχειρότητας και της ανύπαρκτης προετοιμασίας σχετικά με τη μεταφορά μεταναστών, προχειρότητα η οποία καταδικάζει το οτιδήποτε σε βέβαιη αποτυχία.
Φυσικά με εξοργίζει αφάνταστα η απαράδεκτη και αλαζονικη στάση του Υπουργού.
Επίσης αντιλαμβάνομαι πλήρως το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει στη Χώρα μας με το «μεταναστευτικό» και βιώνω και προσωπικά τα προβλήματα που απορρέουν από αυτό.
Όμως Δήμητρα πρέπει να παραδεχθείς ότι το ύφος και οι εκφράσεις μας πρέπει να είναι πολύ προσεκτικές όταν αναφερόμαστε σε ζωές …
Οι μετανάστες μπορούν να διαμένουν σε κατοικημένες περιοχές !
Ακόμα και αν αυτό διαταράσσει την «ομαλή» ζωή της πολης για κάποιους….
Για κάποιους διαταράσσεται από τους μετανάστες, για κάποιους άλλους διαταράσσεται από τους τοξικομανείς στο Σισμανόγλειο ή ίσως και από το ίδιο το Σισμανόγλειο ! Αλλοι ενοχλούνται από το «Χαμόγελο του Παιδιού» ειδικά όταν τα παιδιά από το «Χαμόγελο» είναι στην ίδια τάξη με το δικό τους.
Δεν τους αδικώ που δεν αντιλαμβάνονται ότι έτσι κι αλλιώς η ζωή δεν είναι ποτέ ομαλή.
Άλλωστε και η δικιά μου «ομαλότητα» διαταράσσεται από ανθρώπους, απλά η δική μου διαταράσσεται περισσότερο από κάποιους που συνήθως φοράνε γραβάτες και όχι απαραίτητα από φτωχοδιάβολους 16 έως 20 ετών…
Ευχομαι να βρεθεί η καλύτερη δυνατή λύση για τους ανθρώπους και για «εμάς» και για «αυτούς» με την ευχή να μην γίνουμε ποτέ εμείς «αυτοί» !
Με ΑΛΗΘΙΝΗ εκτίμηση
Στέλιος Μπισμπας
