Του Ελισαίου Φάκαρου*
Στα µέσα του Σεπτέµβρη η αστυνοµία εκκένωσε βίαια τις καταλήψεις στέγης των προσφύγων στο κέντρο της Αθήνας. Οι εικόνες χαρακτηριστικές: µικρά παιδιά µε σάκες αντί να πηγαίνουν στο σχολείο να συλλαµβάνονται µαζί µε τους γονείς τους και τελικά να στέλνονται στο στρατόπεδο της Κορίνθου. ∆υστυχώς αυτά τα παιδιά δεν είναι τα µόνα για τα οποία καταργείται στην πράξη το δικαίωµα στην µόρφωση. Αν µιλάµε για τα προσφυγόπουλα που βρίσκονται στα στρατόπεδα, η εκπαίδευσή τους είτε γίνεται µέσα σε αυτά από διάφορες ΜΚΟ είτε σε δηµόσια σχολεία. Εδώ και τρία χρόνια όµως, η πλειονότητά τους εξακολουθεί να παρακολουθεί τα απογευµατινά τµήµατα ∆ΥΕΠ και κάποια το πρωινό σχολείο. Μέχρι τις αρχές Οκτώβρη δεν έχουν λειτουργήσει ακόµη τα απογευµατινά τµήµατα, ενώ έπαψαν να µεταφέρονται µε λεωφορεία τα παιδιά από τα στρατόπεδα στα πρωινά σχολεία λόγω έλλειψης κονδυλίων, µε συνέπεια τεράστια µείωση του αριθµού που παρακολουθεί µαθήµατα. Τα «τυχερά» παιδιά των προσφύγων και των µεταναστών που ζουν σε διαµερίσµατα και µπορούν να φοιτούν σε πρωινό σχολείο, έχουν ελάχιστες υποστηρικτικές δοµές – καθόλου στο νήπιο, ενώ στο δηµοτικό τα τµήµατα υποδοχής ΖΕΠ έχουν πάντα µικρό αριθµό εκπαιδευτικών, µε το εκπαιδευτικό υλικό να είναι ακατάλληλο µιας και σχεδιάστηκε στις αρχές του ’90 για την ένταξη των παιδιών Ροµά. Αυτή την κατάσταση, προϊόν της πολιτικής της προηγούµενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται να χειροτερέψει η ρατσιστική πολιτική της Ν∆. Η κατάργηση χορήγησης ΑΜΚΑ, πέρα από επικίνδυνη για την υγεία των ίδιων των προσφύγων και των µεταναστών, µπορεί να βάλει εµπόδια και στην εγγραφή των παιδιών τους στα δηµόσια σχολεία.
Οι λυσσασµένες ακροδεξιές κραυγές στελεχών της Ν∆ και κάποιων δηµοσιογράφων, αλλά και οι δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων, προσπαθούν να διαµορφώσουν κοινωνική συναίνεση στη ρατσιστική επίθεση που ετοιµάζει η κυβέρνηση το επόµενο διάστηµα, µε νέα µεγαλύτερα στρατόπεδα-φυλακές, απελάσεις και κατάργηση οποιασδήποτε ανθρωπιστικής βοήθειας.
Η εµπειρία µας λέει ότι η επίθεση σε ένα κοµµάτι του πληθυσµού ποτέ δεν µένει σε αυτό, γι’ αυτό η αλληλεγγύη από πλευράς εργαζοµένων και Αριστεράς είναι άµεσο καθήκον. Από την πλευρά µας, οι εκπαιδευτικοί θα συνεχίσουµε να διεκδικούµε ίσα δικαιώµατα για όλους τους µαθητές µας, µε ένταξη και υποστήριξη στα πρωινά σχολεία όλων των παιδιών προσφύγων και µεταναστών. *Ο Ελισαίος Φάκαρος είναι εκπαιδευτικός
Πηγή: https://www.redtopia.gr
90
