Η Ζάχρα γράφει για την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού

Η 18χρονη Ζάχρα από τη Συρία γράφει με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Νοεμβρίου τιμώντας την επέτειο υιοθέτησης της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών το 1989.

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού αποτελεί το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε παγκόσμιο επίπεδο. Όλες οι χώρες – μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών έχουν υπογράψει κι επικυρώσει το επίσημο κείμενο της Σύμβασης, εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και τη Σομαλία. Η μη υπογραφή της Συνθήκης σημαίνει πως νομικά είναι ανενεργή στα δύο αυτά κράτη.

Η Σύμβαση αποτελείται από 54 άρθρα καλύπτοντας όλα τα δικαιώματα του παιδιού, χωρίζοντάς τα σε 4 τομείς: Δικαιώματα επιβίωσης, ανάπτυξης, προστασίας και συμμετοχής.

Γράφει η 18χρονη Ζάχρα από τη Συρία:

«Την Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού θέλω να σας πω ότι εγώ δεν πρόλαβα να ζήσω την παιδική μου ηλικία, δεν πρόλαβα να είμαι ανέμελη. Γνωρίζω, βέβαια, πως όπως υπάρχουν πολλά παιδιά στον κόσμο που περνούν το χρόνο τους ανέμελα, σαν παιδιά, άλλα τόσα υπάρχουν που είναι δυστυχή κι υποφέρουν.

Εγώ έζησα τον εκτοπισμό και τους ήχους από τις βόμβες, τη μυρωδιά από το μπαρούτι. Όλη μου την παιδική ηλικία αναζητούσα ένα ασφαλές καταφύγιο. Η παιδική μου ηλικία τελείωσε όταν έφυγα από τον τόπο μου χωρίς να χαιρετήσω τους φίλους μου.

Όμως είμαι ακόμα παιδί κι ονειρεύομαι να ζωγραφίσω ξανά την πατρίδα μου. Αν κι η πατρίδα μου κατέστρεψε την οικογένειά μου και τόσες άλλες ακόμα. Κι οι άνθρωποι που αναγκάστηκαν να εκτοπιστούν, σήμερα μαραζώνουν σε πρόχειρα καταλύματα, εγκαταλελειμμένοι. Ονειρεύονται, απλώς, μία στέγη κι ένα καταφύγιο για το κρύο του χειμώνα και τον καύσωνα του καλοκαιριού.

Εγώ είμαι απλά ένα παιδί του οποίου η παιδική ηλικία χάθηκε σε κάποια μακρινή χώρα. Αυτό το παιδί θέλει να επιστέψει σε εκείνη την χαμένη πατρίδα. Θέλει να πάψει να είναι πρόσφυγας, καθότι βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση από τα δέκα του χρόνια. Από τότε που ξεκίνησαν όλα, ονειρεύεται το τέλος τους κι ότι μια μέρα το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα.«

Πηγή: https://refugees.gr