Καραβάνι αλληλεγγύης για το Λαύριο

«Δίνουμε σε αυτούς που δίνουν». Αυτό είναι το μότο του Jacques Leleu – ιδρυτικού μέλους και ψυχής της πρωτοβουλίας «Convoy Solidaire» – το Καραβάνι Αλληλεγγύης, που εδώ και τέσσερα χρόνια έρχεται συστηματικά στην Ελλάδα, μεταφέροντας τρόφιμα, φάρμακα, παιχνίδια, ρούχα, υγειονομικό υλικό σε αυτοδιαχειριζόμενα κοινωνικά ιατρεία-φαρμακεία και στέκια αλληλεγγύης, για Ελληνες και μετανάστες.

Στο τελευταίο τους ταξίδι μετέφεραν 42 τόνους ανθρωπιστικής βοήθειας, με φορτηγό από την Γκρενόμπλ στην Αθήνα, τον Νοέμβριο.

Χθες, μαζί με δεκάδες Γάλλους και Ελληνες αλληλέγγυους, ο Ζακ βρέθηκε στο Λαύριο, στο κέντρο φιλοξενίας όπου ζουν περισσότεροι από 300 Κούρδοι πολιτικοί πρόσφυγες, ανάμεσά τους τουλάχιστον 100 ανήλικα παιδιά, για να παραδώσουν υγειονομικό υλικό στο Κέντρο Υγείας Λαυρίου.

Η κεντρική πλατεία της πόλης για τρεις ώρες γέμισε με παιδικές φωνές, χορούς και επαναστατικά τραγούδια και τις μυρωδιές μαγειρευτού φαγητού με κούρδικες συνταγές, σε μια γιορτή αλληλεγγύης και μοιράσματος, που είχε την αντίθετη ροή από αυτή που έχουμε συνηθίσει.

Αυτή τη φορά εκείνοι που προσφέρουν απλόχερα βοήθεια στους Ελληνες είναι οι ίδιοι οι πολιτικοί πρόσφυγες, παρότι εδώ και δυόμισι χρόνια τους έχουν εγκαταλείψει πλήρως το ελληνικό κράτος και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί.

Την άνοιξη του 2017 αποχώρησε οριστικά ο Ερυθρός Σταυρός και το τότε υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής αρνήθηκε να εντάξει το κέντρο στις αναγνωρισμένες δομές φιλοξενίας προσφύγων.

Από τότε οι πρόσφυγες επιβιώνουν αποκλειστικά χάρη στη διεθνή και τοπική αλληλεγγύη των κινημάτων, χωρίς καμία στήριξη από ΜΚΟ ή επίσημους θεσμούς. Κι όμως, τα χαμογελαστά νεανικά πρόσωπα που είδαμε χθες δεν έδιναν καμία αίσθηση μιζέριας. Αν μια λέξη τούς ταιριάζει είναι η περηφάνια.

Μια άλλη λέξη είναι η ελπίδα. Ισως επειδή η πίστη τους για το χτίσιμο μιας καλύτερης, πιο δίκαιης κοινωνίας δεν είναι μεταφυσική, ούτε ατομικό όνειρο επιβίωσης, αλλά καθημερινός συλλογικός αγώνας, που έχουν δει να δοκιμάζεται στην πράξη στο ομοσπονδιακό αυτοδιοικούμενο πείραμα της δημοκρατίας της Ροζάβα στη βόρεια Συρία. Εκεί όπου εισέβαλαν πρόσφατα τα τουρκικά στρατεύματα, προκαλώντας νέο μεγάλο κύμα εκτοπισμένων και ξενιτεμένων.

Από το Αφρίν και τη Ροζάβα έχουν φτάσει ώς το Λαύριο τα τελευταία χρόνια χιλιάδες Κούρδοι πρόσφυγες, νέοι άντρες, γυναίκες με παιδιά, οικογένειες ξεριζωμένες αλλά και ξεκληρισμένες, έχοντας χάσει δικούς τους ανθρώπους στις εμπόλεμες ζώνες του εμφυλίου της Συρίας, εκεί όπου οι Κούρδοι του YPG πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος πολεμώντας τους τζιχαντιστές του ΙSIS – με 11.000 νεκρούς και διπλάσιους τραυματίες.

Η γιορτή χθες στο Λαύριο δεν είχε μόνο γέλια. Είχε και υγρά μάτια, συντροφικά αγκαλιάσματα και αποχαιρετισμούς, με την υπόσχεση «θα ξαναϊδωθούμε». Επόμενη αποστολή του διεθνούς καραβανιού, «Ενα σχολείο για το Λαύριο» – ένα εγχείρημα που ήδη αποκτά σάρκα και οστά συγκεντρώνοντας 5.000 ευρώ για να ολοκληρωθεί και να εξοπλιστεί η τάξη όπου σπουδάζουν τα Κουρδόπουλα, στον καταυλισμό στη θέση Νεράκι στο Λαύριο.

Επόμενο ραντεβού της ελληνικής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες του Λαυρίου, η καθιερωμένη γιορτή για τα παιδιά που θα γίνει στις 29 του Δεκέμβρη, προϋπαντώντας το 2020 με αγωνιστική αισιοδοξία, αντίδοτο στις ξενοφοβικες μισαλλόδοξες κραυγές που μαυρίζουν την καθημερινότητά μας.