Καλό ταξίδι Νίκο Σπυρόπουλε

Ιούν 20, 2020

Ο Νίκος Σπυρόπουλος έφυγε απ’τη ζωή, μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο σε ηλικία μόλις 63 ετών.

Tην είδηση του θανάτου του Νίκου έκανε γνωστή μέσω facebook ο Δημήτρης Πουλικάκος ο οποίος έγραψε: «Μας αφήνεις ορφανά,κύριε συνάδελφε….😞..🐥 R.I.P…………………… ..(«Άνοιξε Πέτρο,άνοιξε!!!»)…»

Ήταν ιδρυτικό μέλος της μπάντας «Σπυριδούλα», ένας θρύλος της ελληνικής ροκ μουσικής και ένας από τους κορυφαίους μουσικούς και μουσικοσυνθέτες της χώρας.

Πάντα, όχι απλά «κοντά» αλλά μέσα στο κίνημα, ενεργός στους κοινωνικούς αγώνες. Γνωριστήκαμε τα τελευταία χρόνια διοργανώνοντας συναυλίες αλληλεγγύης. Στήριξε έμπρακτα το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών παίζοντας (και) στις αντιρατσιστικές γιορτές μας. Πάντα χαμηλών τόνων, αυτό που χαρακτήριζε τον Νίκο ήταν μια βαθιά αξιοπρέπεια και αυθεντικότητα. Ένας άνθρωπος ευαίσθητος με ολοκαθαρή ψυχή που δεν «ξεπουλήθηκε» ποτέ.

Τα δάκρυα δε θα ταίριαζαν για το Νίκο. Αλλά είναι τεράστια αδικία που έφυγε τόσο νωρίς, ήθελε να ζήσει και να μας προσφέρει πολλά ακόμα. Μας άφησε παρακαταθήκη τις υπέροχες μουσικές του, τον κρυστάλλινο χαρακτήρα του και τη μοναδική του στάση ζωής, πάντα με το μοναδικό του χιούμορ.
Με δικά του λόγια: «Η δική μας φαντασία εμπεριέχει τον ολοκληρωτικό αφανισμό κάθε εξουσίας, με όποια μορφή κι αν εμφανίζεται, και την επικράτηση της απόλυτης ελευθερίας».

Καλό ταξίδι φίλε Νίκο. Ακόμα δε μπορούμε να το χωνέψουμε…

Λίγα λόγια για τις μουσικές του διαδρομές

Τον Νοέμβριο του 1977 μαζί με τον αδερφό του Βασίλη Σπυρόπουλο στην κιθάρα, τον Αντρέα Μουζακίτη (ντραμς), τον Μάκη Μπλαζή (μπάσο) και τους Κώστα Κουρεμένο και Γιώργο Κοτσμανίδη στα φωνητικά σχημάτισαν τους Σπυριδούλα. Οι αδερφοί Σπυρόπουλοι είχαν συνεργαστεί ήδη με τον Μουζακίτη στο συγκρότημα Last Barricade.
Το όνομα ήταν εμπνευσμένο από την ιστορία της Σπυριδούλας Ράπτη, θύματος ενός εγκλήματος που είχε σοκάρει την κοινή γνώμη το 1956. Η 12χρονη οικιακή βοηθός είχε βασανιστεί επί 36 ώρες με ηλεκτρικό σίδερο από το ανδρόγυνο που την μεγάλωνε. Ξεκίνησαν συναυλίες όπου έπαιζαν κατά κύριο λόγο διασκευές από Rolling Stones, Lou Reed, Velvet Underground καθώς και μπλουζ και γρήγορα τράβηξαν το ενδιαφέρον του κοινού.

Στις 6/11/1977 ο Δημήτρης Πουλικάκος είδε ζωντανά το συγκρότημα στο κινηματοθέατρο «Κνωσός». Γνωρίζοντας πως ο Παύλος Σιδηρόπουλος, με τον οποίο είχε συνεργαστεί πρόσφατα, έψαχνε μουσικούς για να ηχογραφήσει τις συνθέσεις του, του πρότεινε να τους συναντήσει. Η συνεργασία τους μας έδωσε το αξεπέραστο άλμπουμ «Φλου», που θεωρείται από πολλούς ως ο πιο σημαντικός δίσκος του ελληνικού rock, αλλά και το album «Νάυλον Ντέφια Και Ψόφια Κέφια» και το ομώνυμο τραγούδι που έγινε ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια της ελληνικής σκηνής.
Από το σχήμα των αδερφών Σπυρόπουλων πέρασαν μουσικοί όπως οι Ανδρέας Μουζακίτης, Κώστας Κουρεμένος, Μάκης Μπλαζής, Νίκος Ζιώγαλας, Πάνος Κατσιμίχας, Νίκος Δόικας, Άκης Περδίκης, Αλέξης Ιωάννου, Παναγιώτης Βουρδουμπάς, Σωτήρης Θεοχάρης.

Το 1978 είχαν ήδη αποχωρήσει οι Κουρεμένος, Κοτσμανίδης και Μπλαζής, με τον τελευταίο να αντικαθίσταται από τον Τόλη Μαστρόκαλο ενώ λίγο μετά ο Μουζακίτης αντικαταστάθηκε από τον Τάσο Φωτοδήμο.

Στα τέλη του 1986 κι αφού ο Νίκος Δόικας είχε αντικαταστήσει την Μελίνα Καρακώστα, το σχήμα διάλυσε και οι Σπυρόπουλοι έφτιαξαν την Συμμορία.
Το 1994 οι Σπυριδούλα επανεμφανίστηκαν στο μουσικό προσκήνιο με το άλμπουμ «Ταξίδι Στο Κέντρο Της Πόλης», με σύνθεση τους αδελφούς Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο (κιθάρες), τον Σωτήρη Θεοχάρη (τραγούδι) από τους Αδιέξοδο, τον Νίκο Δόικα (μπάσο) από τους Echo Tattoo και τον Διονύση Στεφανόπουλο (ντραμς) από τους Stained Veil. Έκαναν αρκετές ζωντανές εμφανίσεις και τρία χρόνια μετά κυκλοφόρησαν σε ανεξάρτητη παραγωγή το άλμπουμ «Σε Τροχιά Με Απόκλιση», με βασικό συνθέτη, στιχουργό και τραγουδιστή τον Παύλο Βακατάτση, με τους Σπυροπουλαίους και τον Δόικα κανονικά στη θέση τους και τον Δημήτρη Δημητρίου (ντραμς) να συμπληρώνει το σχήμα, ενώ στην ηχογράφηση τους βοήθησαν ο Αλέξης Ιωάννου (κιθάρα, φωνή), ο Θοδωρής Ρέλλος (σαξόφωνο), ο Νίκος Κοκκάλας (κρουστά) και η Σοφία Νοητή (φωνητικά).

Στις αρχές τού 1998 οι Σπυριδούλα συμπλήρωσαν είκοσι χρόνια ζωής, με την σύνθεση να την αποτελούν ο Βασίλης Σπυρόπουλος (κιθάρα, τραγούδι), ο Νίκος Σπυρόπουλος (κιθάρα, πλήκτρα, τραγούδι), ο Αλέξης Ιωάννου (κιθάρα, φωνή), ο Νίκος Δόικας (μπάσο) και ο Παναγιώτης Βουρδουμπάς (τύμπανα).
Το 1999, μετά τον θάνατο του Ν.Δόικα, το συγκρότημα διαλύθηκε και πάλι για να επανασυνδεθεί το 2004, με τους Σπυροπουλαίους πάντα και τον Βαγγέλη Χάνο στο μπάσο, τον Γιώργο Μανδηλά στη φωνή και ακουστική κιθάρα, την Αφροδίτη Ρήγα στα πλήκτρα, κρουστά και φωνητικά και τον Βουρδουμπά στα ντραμς. Με αυτή τη σύνθεση κυκλοφόρησαν το 2006 το άλμπουμ Το βλέμμα των ανθρώπων, που πήρε πολύ καλές κριτικές και θεωρείται από πολλούς η ωριμότερη δουλειά τους.

Η «Σπυριδούλα» επανεμφανίστηκαν πολλές φορές, ενώ το σχήμα ήταν και από τους πρώτους που στήριξαν το μουσικό φεστιβάλ της Ζήρειας που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στη μνήμη του αδικοχαμένου Νίκου Δόικα, ο οποίος υπήρξε και μέλος τους.

Τα τελευταία χρόνια εμφανιζόταν λάιβ με το Δημήτρη Πουλικάκο.

Εδώ σε μια από τις πιο πρόσφατες εμφανίσεις του (στη σειρά «Τα στέκια» της Μαρίνας Δανέζη) μιλάει για τα στέκια στην Πλάκα:
https://webtv.ert.gr/ellinika-docs/ta-stekia-ert/ta-stekia-rok-pank-stin-plaka/

Κι εδώ κάποια δείγματα από λάιβ, κινηματικά και μη: