Χθες, που λες, φίλες Τουρκάλες που ζουν στην Ελλάδα είχαν καλέσει διαμαρτυρία στην τουρκική πρεσβεία για το ζήτημα των γυναικοκτονιών με αφορμή την πρόσφατη γυναικοκτονία της Pinar. Συναντηθήκαμε στο μετρό Ευαγγελισμός και αντί να ακολουθήσουμε τη συνηθισμένη διαδρομή, αποφασίσαμε να πάμε από την πίσω πλευρά. Η Αστυνομία μάλλον διέπεται από κάποιου είδους ψυχαναγκασμό στο κατασταλτικό της έργο, αν της αλλάξεις την τροχιά ενός φύλλου που πέφτει, κάπως βραχυκυκλώνει. Έτσι, παρότι όχι πάνω από 50 θηλυκότητες, όταν εμφανιστήκαμε μπροστά τους από σημείο που δε μας περίμεναν λίγο σάστισαν, άρχισαν να φορούν άτσαλα κράνη, να παίρνουν ασπίδες και να αλαφιάζουν οι ασύρματοι. Τέλος πάντων, εμείς κάναμε τη συγκέντρωση μας με τις φωτογραφίες της Pinar, συνθήματα ενάντια στην πατριαρχία στα ελληνικά και στα τούρκικα και με τις φωνές μας καλύψαμε τις ιαχές μιας φανταστικής μάχης που έδινε με τους Τούρκους ένας «πατριώτης» ντυμένος ελληνική σημαία στο αλσύλιο πίσω από τα ΜΑΤ μονολογώντας κάτι σαν «Πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα ναι» και «Ελάτε ρε, ελάτε».
Στο μεταξύ οι αστυνομικοί μας ρωτούσαν διαρκώς πόση ώρα θα κάτσουμε. Κάποια στιγμή ολοκληρώσαμε τη διαμαρτυρία μας και ξεκινήσαμε όλες μαζί να αποχωρούμε. Ο επικεφαλής – βγαλμένος από τις Τρελές Σφαίρες εντελώς- μας ρωτάει «Κορίτσια φεύγετε;». «Ναι» απαντάμε. «Δηλαδή τελειώσατε;» επιμένει. «Ναι» λέμε. Όση ώρα προχωρούσαμε για να ξαναβγούμε στη Βασιλίσσης Σοφίας παρατηρήσαμε ότι ο συγκεκριμένος με έναν νεότερο αστυνομικό μας ακολουθούσαν. Θα το κάνουν μάλλον για λόγους ασφαλείας, σκεφτήκαμε, γιατί είχε ακουστεί ότι στο Σύνταγμα θα υπάρχει συγκέντρωση ακροδεξιών. Σταματούσαμε για να σηκώσουμε μια πικέτα, να βγάλουμε φωτογραφίες, να χαιρετίσουμε κάποια που φεύγει, σταματούσαν κι αυτοί εμφανώς εκνευρισμένοι. Φτάνουμε Ευαγγελισμό, φεύγουν αρκετές, συνεχίζουμε οι υπόλοιπες. Στο ύψος των εγκαταστάσεων της ΕΡΤ στη Μουρούζη, λέει η Κ. ότι έχει παρκάρει το αμάξι της. «Πάμε να το πάρουμε» της λέω. Αντε πάλι, κράνη, ασπίδες, πανικούλης κλπ. Εξηγούμε ότι θέλουμε απλώς να πάρουμε το αυτοκίνητο. Αφήνουν μόνο την Κ. και την Α. να περάσουν. Έρχεται ο επικεφαλής που μας ακολουθεί τόση ώρα, αλλόφρων και φωνάζει.
«Κυρία μου γιατί το κάνετε αυτό;»
«Ποιο;»
«Πήγατε να μπείτε στην πρεσβεία»
«Σιγά μη μπούμε και στο Λευκό Οίκο. Το αυτοκίνητο θέλουμε να πάρουμε»
«Ψέματα λέτε»
«Α καλά, εντάξει»
«Αθετήσατε το λόγο σας. Μου είπατε ότι τελείωσε η διαμαρτυρία σας»
«Μα τελείωσε»
«Γιατί δε μπαίνετε στο μετρό να φύγετε»
«Γιατί θα πάμε με τα πόδια»
«Γιατί μου το κάνετε αυτό;»
«Πάμε για μπύρες. Απαγορεύεται;» λέει η Ε.
Ξεφυσάει αυτός και συνεχίζει να μας ακολουθεί αναστατωμένος, με συνοδεία πλέον τέσσερα μηχανάκια Δράση.
Περνάμε απέναντι, μπαίνουμε Κολωνάκι, περπατάμε στη Σκουφά. Αυτοί κανονικά από πίσω και τα μηχανάκια της Δράσης ανάποδα στη Σκουφά. Παραλίγο να διαλύσουν έναν γάμο στον Άγιο Διονύση δίπλα στο Φίλιον.
Εμείς δεν είχαμε πια ούτε πικετες, ούτε τίποτα. Ήμασταν απλά επτά γυναίκες που πήγαιναν για φαγητό.
Κάπου στα μισά της Σκουφά μας φωνάζει. Πηγαίνουν πρώτα οι φίλες Τουρκάλες που ήταν πιο πίσω. Τον ρωτάνε στα αγγλικά τι συμβαίνει και μας ακολουθούν. Συγχύζεται γιατί δεν καταλαβαίνει λέξη. «Αφήστε τα αυτά, την κυρία θέλω που μιλάει ελληνικά». Πάω
«Τι θα γίνει κυρία μου; Έχετε διαμαρτυρηθεί σε όλο το κέντρο της Αθήνας»
Γουρλώνω τα καστανά μου ματάκια «Πάτε καλά;»
«Έχετε προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση. Μας έχει βγει η γλώσσα έξω να σας ακολουθούμε»
«Ε μη μας ακολουθείτε»
«Τελειώστε τότε τη διαμαρτυρία σας»
«Την έχουμε τελειώσει εδώ και μια ώρα. Τι δεν καταλαβαίνεις;»
«Με κοροϊδεύετε»
«Πολύ θα το θελα»
«Μα που αλλού θέλετε να πάτε να διαμαρτυρηθείτε;»
«Εχουμε τελειώσει είπαμε. Είμαστε εφτά. Τι δεν καταλαβαίνεις;»
«Ε τότε γιατί δεν πηγαίνετε σπίτια σας, να πάμε κι εμείς στο δικό μας;»
«Εμείς θα πάμε για φαγητό. Εσείς δε με νοιάζει που θα πάτε αλλά σταματήστε να μας ακολουθείτε»
Ο νεότερος μπάτσος του λέει: «Κύριε διευθυντά τα κορίτσια έχουν τελειώσει τη διαμαρτυρία και απλά πάνε βόλτα». «Σταμάτα εσύ, δεν ξέρεις» τον μαλώνει
Ο νεότερος μπάτσος σε εμάς: «Σας παρακαλώ μπορείτε να χωριστείτε κατά μόνας και ενώνεστε πάλι στο παρακάτω στενό;». «Σιγά μη παίξουμε και κρυφτό» απαντάμε
Επανέρχεται το σαΐνι, ο διευθυντής: «Κυρία μου σας παρακαλώ πολύ να διαλυθείτε ησύχως και να πάτε σπίτια σας. Φτάνει, διαμαρτυρηθήκατε αρκετά»
«Λοιπόν, εμείς θα πάμε όπου θέλουμε κι εσείς σταματήστε να μας ακολουθείτε γιατί είναι παρενόχληση και θα καλέσω δικηγόρο»
«Ναι Κέντρο, οι κυρίες εδώ μας απειλούν ότι τις παρενοχλούμε και ότι θα φωνάξουν δικηγόρο»
Με τα πολλά σταμάτησαν να μας ακολουθούν όταν διασχίσαμε τα σύνορα για Εξάρχεια.
Και δεν ξέρω αν η βλακεία έλκεται από θεσμούς όπως η Αστυνομία ή αν η Αστυνομία καλλιεργεί την αποβλάκωση. Ξέρω πάντως ότι τέτοιοι τύποι υποτίθεται ότι είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια και την προστασία της πόλης, τρομάρα τους.
Πηγή: fb Maria Louka
260