#ΑμετάκληταΌχι στην Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια: Σάββατο 27 Μαρτίου στο Σύνταγμα

#ΑμετάκληταΌχι στην Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια: Σάββατο 27 Μαρτίου στο Σύνταγμα

H κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, εν μέσω πανδημίας βιάζεται να περάσει με σύντομη διαβούλευση τη συντηρητική και αναχρονιστική «αναμόρφωση» του οικογενειακού δικαίου, δηλαδή την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των παιδιών μετά το διαζύγιο.Το κείμενο του νομοσχεδίου που αναρτήθηκε στη διαβούλευση περιλαμβάνει άρθρα και διατάξεις που θα δεσμεύουν γυναίκες και ευάλωτα άτομα που θέλουν να αποκοπούν από συγκρουσιακές σχέσεις με τους πρώην συζύγους τους μέσω του διαζυγίου, σε αλληλεπίδραση και διαρκείς συνεννοήσεις- θα δυσκολεύει το δικαίωμα των γυναικών να ορίζουν τη ζωή τους και να παίρνουν διαζύγιο.
Την ίδια ώρα στις περιπτώσεις κακοποίησης εκθέτει, ξανά, γυναίκες και παιδιά σε κακοποιητικό περιβάλλον: προκειμένου να στερείται κάποιος από τους γονείς το δικαίωμα στη συνεπιμέλεια σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής/έμφυλης βίας θα πρέπει να υπάρχει για αυτόν ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ – οριστική δηλαδή δικαστική καταδικαστική απόφαση (κάτι που στη χώρα μας μπορεί να χρειάζεται 8-10 χρόνια).  Γνωρίζουμε πως οι περισσότερες τέτοιες περιπτώσεις δύσκολα καταγγέλλονται, ακόμη πιο δύσκολα φτάνουν στις αίθουσες των δικαστηρίων και γίνονται καταδικαστικές οι αποφάσεις για τους κακοποιητές.

Παράλληλα, το σχέδιο νόμου περιγράφει ένα μοντέλο «καλής άσκησης» επιμέλειας, υποχρεώνοντας τις γυναίκες να βοηθούν τα παιδιά τους να διατηρούν «καλή συναισθηματική σχέση» με τον έτερο γονέα (και με τους παππούδες-γιαγιάδες του!). Πρόκειται για συγκαλυμμένη με άλλες λέξεις διατύπωση του νοήματος της «γονικής αποξένωσης» και του αντίστοιχου μισογυνικού ψευδοσυνδρόμου  για το οποίο κάνουν διαρκώς λόγο οι «ενεργοί μπαμπάδες» και το λόμπι των υποστηρικτών του νομοσχεδίου (σύμφωνα με το οποίο κάθε έκφραση δυσαρέσκειας προς τον «αποξενωμένο» γονιό ή και καταγγελία κακοποίησης-βίας μπορεί να αντιμετωπίζεται ως «προϊόν καθοδήγησης).
Τέλος, με μία «μαθηματική λογική» αντιμετωπίζει τον χρόνο του παιδιού σαν περιουσιακό στοιχείο και δικαίωμα των γονιών  – μοιράζοντάς το κατά 1/3 και 2/3 στους δύο γονείς- χωρίς να εξηγεί με τί πρακτικό τρόπο κάτι τέτοιο θα γίνεται εφικτό, ανατρέποντας τον παιδοκεντρικό χαρακτήρα της ισχύουσας νομοθεσίας.Είναι ένα νομοσχέδιο στο οποίο  η κυβέρνηση και τα λόμπι «ενεργών μπαμπάδων» επιχειρούν να φορέσουν το μανδύα της «αποκατάστασης της ισότητας» όπως εννούν την ισότητα στη Νέα Δημοκρατία -που κατήργησε τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων και την μετονόμασε σε Γενική Γραμματεία Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας Φύλων, για να μη μας αφήσει στιγμή να ξεχάσουμε τί ρόλο μας θέλει να υπηρετούμε στην κοινωνία. Η «ισότητα» για τους «αδικημένους» που επικαλούνται,  θέλουν να φέρει μαζί της την ισχυροποίηση της αγίας πυρηνικής ετεροκανονικής οικογένειας. Λέξη για το δικαίωμα στο γάμο και την τεκνοθεσία των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων βέβαια δεν περιλαμβάνει το «εκσυγχρονιστικό» νομοσχέδιο.

Αντί για το νομοσχέδιο αυτό, στην κατεύθυνση της ισότητας των φύλων και του μοιράσματος της κοινωνικής αναπαραγωγής-του μεγαλώματος των παιδιών, θα περιμέναμε από το κράτος:  να στηρίξει τη δημόσια εκπαίδευση, να χρηματοδοτήσει πολιτικές εκπαίδευσης για τη φροντίδα ενάντια στα έμφυλα στερεότυπα, να δημιουργήσει και να ενισχύσει τις υπάρχουσες δομές υποστήριξης των γονέων και ιδιαίτερα των ευάλωτων και των φτωχών, να παρέχει αληθινά επιδόματα και άδειες γονεϊκότητας, να ιδρύσει δομές ενημέρωσης και στήριξης των γονέων εάν επιθυμούν συναινετικά να έχουν συνεπιμέλεια των παιδιών.
Στην νομοθέτηση της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας η Κίνηση «Απελάστε τον Ρατσισμό», είναι κάθετα αντίθετη από την πρώτη στιγμή.
Είμαστε ενάντια στο νομοσχέδιο Τσιάρα που θέλουν να μας πάει ξανά πίσω.
Λέμε Αμετάκλητα ΟΧΙ στην Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια.
Καλούμε και συμμετέχουμε στη συγκέντρωση ενάντια στο νομοσχέδιο, το Σάββατο 27 Μαρτίου στις 2 μ.μ στο Σύνταγμα.

#ΑμετάκληταΌχι στην υποχρεωτική συνεπιμέλεια

471

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Το νομοσχέδιο βεβαίως, τουλάχιστον αυτό το μέρος που σχολιάζετε, δεν αφορά τις γυναίκες, αλλά τα δικαιώματα του παιδιού. Είναι πασίγνωστο ότι τα δικαστήρια κρίνουν με διάκριση φύλου. Κατά 95% στη γυναίκα, κατά 5% στον άντρα. Δεν το θέτετε υπό αμφισβήτηση αυτό. Να υποθέσω ότι συμφωνείτε στη διάκριση αυτή;
    Για αυτό υπερασπίζεστε τον παλιότερο νόμο; Όπως λέτε: για να μη μας αφήσει στιγμή να ξεχάσουμε τί ρόλο μας θέλει να υπηρετούμε στην κοινωνία.
    Εγώ θα πρότεινα να πάμε ενάντια στα έμφυλο στερεότυπο της μάνας που κάθεται στο σπίτι μόνη της να μεγαλώνει παιδιά.

Γράψτε μια απάντηση