Βίκυ Καπετανοπούλου
Δέκα ολόκληρους μήνες βρίσκονται στους δρόμους οι μικροκαλλιεργητές της αχανούς χώρας και κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους διαμαρτυρόμενοι για τα νεοφιλελεύθερα μέτρα της κυβέρνησης Μόντι που οδηγούν στην περαιτέρω φτωχοποίησή τους.
Μόνιμο αγκάθι στα πλευρά της κυβέρνησης του ινδουιστή εθνικιστή Ναρέντρα Μόντι έχει γίνει πια ο ανένδοτος αγώνας των Ινδών αγροτών που συμπληρώνουν δέκα ολόκληρους μήνες στους δρόμους, διεκδικώντας επίμονα και μαζικά το ξήλωμα της νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης του αγροτικού τομέα που απειλεί ευθέως τον βιοπορισμό τους, όπως εξακολουθούν να καταγγέλλουν του κάκου.
Με αφορμή τη χθεσινή πρώτη επέτειο από την κοινοβουλευτική ψήφιση της επίμαχης νομοθεσίας πέρσι τον Σεπτέμβρη, καμιά σαρανταριά αγροτικά συνδικάτα της Ινδίας, που έχουν συμμαχήσει σχηματίζοντας το Ενωμένο Μέτωπο Αγροτών (SKM), θέλησαν να αναζωογονήσουν και ταυτόχρονα να κλιμακώσουν τις ανυποχώρητες κινητοποιήσεις διαρκείας, καλώντας χθες όχι μόνο σε νέες διαδηλώσεις και αποκλεισμούς δρόμων, αλλά σε πανεθνική γενική απεργία, με στόχο να μπλοκάρει προσωρινά η λειτουργία εργοστασίων, εμπορικών καταστημάτων, σχολείων, πανεπιστημίων και άλλων χώρων εργασίας.
Η μεταρρύθμιση διά χειρός Μόντι μεταφράζεται πρακτικά σε απορρύθμιση του αγροτικού τομέα. Επιτρέπει στους αγρότες να πουλάνε απευθείας τα προϊόντα τους και σε ισχυρούς παίκτες, όπως κολοσσούς του κλάδου, αλυσίδες σουπερμάρκετ και ηλεκτρονικά παντοπωλεία, πέραν δηλαδή του λεγόμενου «συστήματος mandi»: του δικτύου αγορών χονδρικής που ρυθμίζεται από την κυβέρνηση προκειμένου να εξασφαλίζει εγγυημένη κατώτατη τιμή πώλησης.
Ιδιαίτερα οι μικροκαλλιεργητές ωστόσο –που αποτελούν την πλειονότητα της ινδικής αγροτιάς– καταγγέλλουν ότι αυτοί οι νόμοι τούς αφήνουν έρμαια της ελεύθερης αγοράς και οδηγούν στην πλήρη φτωχοποίησή τους, αφού μένουν εξαιρετικά ευάλωτοι έναντι του ανταγωνισμού από μεγάλες επιχειρήσεις. Αρκετοί αγρότες υποψιάζονται μάλιστα ότι στο τέλος τέλος θα μπορούσε ακόμα και να τερματιστεί όχι απλά σύσσωμο το σύστημα mandi και η κατώτατη τιμή που εγγυάται, αλλά και η κρατική επιδότηση τιμής για βασικά προϊόντα, όπως σιτάρι και ρύζι, με κίνδυνο να αφεθούν ολοκληρωτικά ξεκρέμαστοι.
Η κυβέρνηση, με τη σειρά της, αρνείται να καταργήσει τη μεταρρύθμιση, εμμένοντας στο κλασικό νεοφιλελεύθερο παραμύθι ότι εκσυγχρονίζει τον τομέα, δίνοντας στους αγρότες νέες δυνατότητες και καλύτερες τιμές. Εχει αρκεστεί να προτείνει μικροαλλαγές στη νομοθεσία και προσωρινή αναστολή της το πολύ για 18 μήνες – προτάσεις που δεν καλύπτουν με τίποτα τα αγροτικά συνδικάτα και τους διαπραγματευτές τους, στον απόηχο πολλαπλών γύρων άκαρπων συνομιλιών με την κυβερνητική πλευρά.
Κοινώς, δεν… μασάνε, για να μην τους «μασήσουν» τα μεγάλα συμφέροντα. Κι έτσι, από τον περσινό Νοέμβρη κι έκτοτε, ειδικά το Νέο Δελχί βρίσκεται «πολιορκημένο» από διαδηλωτές, ενίοτε και τα τρακτέρ τους, που παραμένουν αμετακίνητοι –μεταφορικά και κυριολεκτικά, ασχέτως χειμώνα, καλοκαιριού και κορονοϊού– σε βασικές πύλες εισόδου της πρωτεύουσας, χωρίς όμως να διακόπτουν συχνά πυκνά την κυκλοφορία, παρά μόνο στο πλαίσιο επίδειξης δύναμης και αντοχής έναντι της κυβέρνησης. Τον δίκαιο αγώνα τους στηρίζει η αντιπολίτευση, με πρώτο το Κόμμα του Κογκρέσου.
Πανεθνική απεργία
«Χιλιάδες αγρότες έχουν εξαπλωθεί σε διαφορετικές συνοικίες [στο Δελχί] για να διασφαλίσουν μια ολοκληρωτική πανεθνική απεργία, με στόχο να υπενθυμίσει στην κυβέρνηση να αποσύρει τους νόμους που θεσπίστηκαν για να ωφελήσουν μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις» ανέφερε χθες στο Reuters o Ρακές Τικάιτ, ηγετική φιγούρα του αγροτικού κινήματος στην Ινδία. Σύμφωνα με τοπικά ΜΜΕ, τουλάχιστον το νότιο κρατίδιο της Κεράλα –γνωστό και για την κομμουνιστική του διακυβέρνηση– είχε ερημώσει εξαιτίας της χθεσινής απεργίας.
Διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και αποκλεισμοί δρόμων έγιναν και σε άλλα κρατίδια, με επίκεντρο τα –σχεδόν αμιγώς αγροτικά– Πουντζάμπ και Χαριάνα. Κατά τόπους αναφέρθηκαν μικροσυμπλοκές με την αστυνομία και συλλήψεις αγροτών, σε γενικές γραμμές όμως η κινητοποίηση κύλησε ειρηνικά. Σημειωτέον πως η αγροτική παραγωγή συντηρεί σχεδόν τον μισό πληθυσμό της Ινδίας, που αγγίζει το 1,4 δισ. ανθρώπους, αντιπροσωπεύοντας παράλληλα περίπου το 15% μιας οικονομίας 2,7 τρισ. δολαρίων.
Πηγή: efsyn.gr
