Και δεν θα μπορούσε αφού η συνάντηση ήταν-στην ουσία-τυπική υπόθεση,δεδομένου ότι οι απαιτήσεις των Ιταλών ήταν εξωφρενικές,αόριστα διατυπωμένες,ενώ έδιναν περιθώριο μόλις 3 ωρών. Η επίθεση ήταν προαποφασισμένη και ο πόλεμος, όπως έγραψε και ο Γκράτσι στο βιβλίο του, αναπόφευκτος. Δεν υπήρξε κανένα πραγματικό αίτημα για παραχωρήσεις (στο οποίο υποτίθεται «αντιστάθηκε» με το δήθεν «ΟΧΙ» ο δικτάτορας) αλλά ανακοίνωση κήρυξης πολέμου.
Ο ίδιος ο Μεταξάς, στην πρώτη ανακοίνωσητου μετά την συνάντηση, που περιλαμβάνεται στις εφημερίδες της 28.10.1940, ξεκαθαρίζει ποιό ήταν το περιεχόμενο της χωρίς να υπάρχει-φυσικά-λέξη για κάποιο «ΟΧΙ». «Απήντησα ότι θεωρώ το αίτημα αυτό καθ’ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται κήρυξιν πολέμου κατά της Ελλάδος».
Τα ίδια επαναλαμβάνουν ρητά και οι τίτλοι των εφημερίδων τις επόμενες μέρες: «Η Ιταλία εκήρυξε τον πόλεμον κατά της Ελλάδος» («Ο Τύπος», 28.10.1940), «Κήρυξις πολέμου εκ μέρους της Ιταλίας» («Ελεύθερον Βήμα», 29.10.1940) κ.α.
Όμως, 30 Οκτώβρη 1940, όταν έχει γίνει ξεκάθαρο ότι -κόντρα στα καταστροφικά σχέδια της δικτατορίας του Μεταξά και του Γενικού του Επιτελείου και τις προβλέψεις τους-η Ιταλική επίθεση βρίσκει σφοδρή αντίσταση και ο λαός έχει ξεσηκωθεί, οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί κινούνται γρήγορα προς άλλη κατεύθυνση: Τότε εμφανίζεται το δήθεν «ΟΧΙ» του δικτάτορα αλλά και άλλα παρόμοια προπαγανδιστικά κατασκευάσματα.
Γιατί όμως ο φασίστας Μεταξάς δεν είπε και δεν θα μπορούσε ποτέ να πεί ποτέ «ΟΧΙ»;
Η βασική αιτία βρίσκεται στο ίδιο το αστικό καθεστώς στην Ελλάδα και την φασιστική δικτατορία που υποστήριζε.Η εμπλοκή
της Ελληνικής αστικής τάξης στον πόλεμο δεν ήταν παρά η συνέχεια της εκμεταλλευτικής πολιτικής-με την οποία είχε επιβάλλει δικτατορία στο εσωτερικό της χώρας-και της προσπάθειας της να διαφυλάξει την εξουσία με την συμμετοχή της στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Σκοπός δεν ήταν η υπεράσπιση του λαού στον οποίο εξάλλου επιβάλλει μια διεφθαρμένη φασιστική τυραννία.
Την «πατρίδα» για την οποία θα πολεμούσε ο Μεταξάς την είχε περιγράψει ξεκάθαρα ο ίδιος:»Είμεθα ουδέτεροι εφ’ όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτα δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και,τις περισσότερες φορές ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικ.αυτοκρατορικής αμύνης». («Τα Μυστικά Αρχεία του Φόρεϊν Οφφις», εκδ,Πάπυρος, σελ. 76).
Αυτή η πολιτική καθόρισε και την «πολεμική προετοιμασία» και τα καταστροφικά σχέδια του Γενικού Επιτελείου του Μεταξά.
Έτσι, οι υπέρογκοι πολεμικοί εξοπλισμοί της δικτατορίας ήταν μέσο εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια (και πάρε δώσε με «προμήθειες») και δεν είχαν παρά ελάχιστη σχέση με την άμυνα της χώρας.
Ολόκληρα δισ έφυγαν απο το υστέρημα του λαού για τα φαραωνικά οχυρά της «Γραμμής Μεταξά» (τα οποία μέχρι την γερμανική επίθεση δεν είχαν ολοκληρωθεί) η ελληνοαλβανική μεθόριος εγκαταλείφθηκε και μέτρα όπως ο δήθεν «έρανος υπέρ Βασιλικής Αεροπορίας» που διαφήμιζε ο διάδοχος Παύλος Γλύξμπουργκ, με το οποίο το διεφθαρμένο καθεστώς του Μεταξά άρπαξε δισεκατομμύρια-υποτίθεται-για να αποκτήσει η χώρα πολεμικά αεροπλάνα τα οποία δεν παραδόθηκαν ποτέ, γενικεύτηκαν.
Αποτέλεσμα ήταν το ότι, παραμονές του πολέμου, η στρατιά Ηπείρου δεν διέθετε ούτε καν αντιαρματικά όπλα, το δε απόσπασμα της Πίνδου (απόσπασμα Δαβάκη) το πρωί της 28ης Οκτωβρίου «ευρέθη άνευ εφεδρικών πυρομαχικών»!
Όπως οι εξοπλισμοί ήταν προσανατολισμένοι στα πάρε δώσε με τους ιμπεριαλιστές, στις ρεμούλες και την μιλιταριστική προπαγάνδα, έτσι και τα σχέδια του Γενικού Επιτελείου της φασιστικής δικτατορίας σε περίπτωση Ιταλικής επίθεσης,ήταν η μετατροπή του Ελληνικού στρατού σε «εμπροσθοφυλακή» των Άγγλων,που θα ρίξει «μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων», θα εγκαταλείψει ολόκληρες περιοχές της χώρας στους εισβολείς και θα καταφύγει στην…Αιτωλοακαρνανία και την Λαμία.
Όπως έχει αποκαλυφθεί απο ντοκουμέντα, που έχουν δημοσιευτεί στην επίσημη ιστορία του ΓΕΣ παραμονές του πολέμου, το επιτελείο του Μεταξά ζητούσε απο τους Ηπειρώτες και Μακεδόνες που ήταν η πλειοψηφία στις Μεραρχίες στο Αλβανικό Μέτωπο, να εγκαταλείψουν τα χωριά τους στους Ιταλούς φασίστες σε περίπτωση Επίθεσης και να πολεμήσουν απο το Μεσσολόγγι η την Λαμία!
Μάλιστα, 24 Αυγούστου 1940, ο αρχηγός ΓΕΣ, Παπάγος, έστειλε αεροπορικώς στα Ιωάννινα ως προσωπικό του απεσταλμένο, τον μετέπειτα γνωστό φασίστα και τότε ταγματάρχη Πεζικού και Γ.Γρίβα για να δώσει οδηγίες για αυτό το Σχέδιο.
Όμως, τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα σχεδίαζε ο φασίστας Μεταξάς και η δικτατορία του. Οι μονάδες στην Ήπειρο αρνήθηκαν να υπακούσουν, το απόσπασμα Πίνδου- εγκαταλελειμμένο, παρά τις εκκλήσεις του Δαβάκη-καταφέρνει να κρατήσει τις θέσεις του, ο λαός ξεσηκώνεται,οι στρατιώτες και αξιωματικοί δεν φεύγουν τρέχοντας για το Αγρίνιο και την Λαμία (όπως ήθελε το επιτελείο του Μεταξά) αλλά αντιστέκονται στην εισβολή.
Όσο για τον Μεταξά,28 Οκτώβρη 1940,μέρα που αρχίζει ο πόλεμος, δείχνει έκπληκτος(«Φανατισμός του λαού αφάνταστος») και την επομένη αρχίζει να..ανησυχεί που ο λαός ξεσηκώνεται(«Με ανησυχεί η υπεραισιόδοξος Κοινή Γνώμη»). Με την απόκρουση των Ιταλών, μεγαλώνει ο φόβος του για τους..Έλληνες.5/12/1940 γράφει:»Συνεχείς νίκαι προχωρήσεως. Ανησυχίαι για το μέλλον μου; Είναι σωστό αυτό;Εκ μέρους μου;»
Η ίδια γραμμή της κυρίαρχης τάξης θα συνεχιστεί και όλη την επόμενη περίοδο: Άρνηση απελευθέρωσης πολιτ.κρατουμένων που ζητούσαν να πολεμήσουν (και αργότερα παράδοση τους στους κατακτητές), άρνηση εξοπλισμού των Κρητικών, δωσιλογισμός,δραπέτευση για Κάιρο κα.
Τέτοια μαύρη ιστορία των κυρίαρχων δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί χωρίς προπαγάνδα που να ξεπλένει τον ρόλο της κυρίαρχης τάξης και του φασισμού στην Ελλάδα. Εδώ βρίσκεται η σημασία της διαχρονικής προπαγάνδας για τον Μεταξά και τις δήθεν «εθνικές ενότητες»με τους εκμεταλλευτές του λαού.
Πηγές/Βιβλιογραφία: Εμμανουελε Γκράτσι, «Η αρχή του τέλους-η επιχείρηση κατα της Ελλάδος», Ιωάννης Μεταξάς, «Προσωπικό Ημερολόγιο, τόμος Δ, Σπ. Λιναρδάτος, «Η εξωτερική πολιτική της 4ης Αυγούστου», Σπ. Λιναρδάτος, «Ο Ιωάννης Μεταξάς και οι μεγάλες δυνάμεις», Νίκος Πηγαδάς, «Το ΌΧΙ της Ρωμιοσύνης» Αθανάσιος Κοροζής,»Οι πόλεμοι 1940-41 επιτυχίαι και ευθύναι». Νεόκοσμος Γρηγοριάδης, «Ο παγκόσμιος πόλεμος1939-1945, Α. Παπάγος: «Ο πόλεμος της Ελλάδος 1940 – 1941».Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, «Η Ηπειρος Προμαχούσα, η δράση της VIII Μεραρχίας στον πόλεμο 1940-41».
Πηγή: Praxis Review
343
