Η Χρυσή Αυγή έστρεψε τα βέλη της και στην καλλιτεχνική δημιουργία, αυτή τη φορά με αφορμή τη θεατρική παράσταση «Αθανάσιος Διάκος: η επιστροφή» της Λένας Κιτσοπούλου.
Η χρυσαυγίτες της Λαμίας χαρακτηρίζουν την παράσταση «πορνογράφημα που υβρίζει τον Εθνομάρτυρα Αθανάσιο Διάκο» και απειλούν, αν και η παράσταση δεν έχει περιοδεύσει στη Λαμία, ότι σε περίπτωση που αυτό συμβεί οι συντελεστές της ταινίας θα βρουν μπροστά τους τα μέλη της οργάνωσης.
Ο Αθανάσιος Διάκος μπήκε στη μηχανή του χρόνου. Ένας από μηχανής θεός τον έσωσε από το σούβλισμα και τον έφερε στο 2012 μαζί με τη μνηστή 
του, την Κρουστάλω. Τον βλέπουμε να έχει ψησταριά σου Ψυρρή και να βιώνει ένα άγριο χωρισμό από τη στιγμή που η αγαπημένη του τον απατά με ένα Κούρδο ντιλιβερά. Ο χωρισμός μέσα στο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της ελληνικής πραγματικότητας ασχημαίνει και πιέζει την κατάσταση που βιώνει.
Βλέποντας την παράσταση ξεχνάς γρήγορα ότι το κεντρικό πρόσωπο είναι ο γνωστός ήρωας της επανάστασης γιατί τα πράγματα είναι οικεία, βγαλμένα από την καθημερινότητα μας.
Ήθελα να μιλήσω για το δικό μας μαρτύριο, γι’ αυτό διάλεξα τον Αθανάσιο Διάκο, ένα σύμβολο, έναν άνθρωπο που μαρτύρησε. Με απασχόλησε το βασανιστήριο που υπέστη, ο ανασκολοπισμός, και μπήκα σε σκέψεις για το πως ο άνθρωπος μπορεί να βασανίζει τον άνθρωπο σωματικά ή ασκώντας ψυχολογική βία. Ο Διάκος είχε ένα ηρωισμό, μια αυτοθυσία την οποία εμείς δεν μπορούμε να την έχουμε σήμερα ακόμα και σε απλά πράγματα …Το γεγονός αυτό με ενεργοποίησε για να μιλήσω για το σήμερα
Στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα κυριαρχεί η μοναξιά. Όλα δείχνουν τόσο άσχημα, χωρίς ελπίδα για το μέλλον… Ο καθένας κουβαλά τον εαυτό του και κάνει ότι μπορεί. Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι που προχωρούν τα πράγματα από τη γωνία στην οποία βρίσκονται χωρίς να το φωνάζουν. Δεν υπάρχει όμως ο «ήρωας» που θα κάνει κάτι για το σύνολο.
Για μένα, ήρωας είναι αυτός που δεν φοβάται να αντιμετωπίζει την αλήθεια, αυτό που του συμβαίνει. Είναι αυτός που μπορεί να ηττηθεί τελικά από τη ζωή με μια ταπεινότητα.
Θυσία είναι το να μην προδώσεις τον εαυτό σου, να μην τον καταπιέσεις. Θυσία είναι η αντίσταση σε αυτό που συμβαίνει γύρω και θέλει να σε παρασύρει.
Κάθε εξουσία σε υποτάσσει. Υποτίθεται πως ζούμε σε μια δημοκρατία…Και μόνο το γεγονός ότι κάποιοι έχουν κατακλέψει αυτή τη χώρα και ο κόσμος ζει στην ανέχεια και στα σκατά, σε κάνει να σκέφτεσαι πως δεν απέχει η δημοκρατία από το φασισμό.
Πηγη:www.athinorama.gr
www.left.gr
