Έξω οι μαυραγορίτες από τις γειτονιές μας.
«Εκμεταλλέυομαι την ανάγκη σου» ο μαυραγορίτης της γειτονίας σου.
Για την περίοδο 40-44 λίγο πολύ όλοι ξέρουμε. Αυτό που έντεχνα όμως αποκρύπτεται είναι η προσπάθεια από μεριάς κράτους να διαγράψει από τη συλλογική μνήμη το γεγονός ότι εκτός από τους ναζί και την κυβέρνηση των ανδρείκελων που σχηματίστηκε υπήρξε και άλλη μια κατηγορία ντόπιων καιροσκόπων, κερδοσκόπων που προσπάθησαν να αρπάξουν την ευκαιρία και να μεγαλώσουν τις περιουσίες τους.
Στην Αθήνα και Θεσσαλονίκη το χειμώνα του 41-42 ξεσπάει ο μεγάλος λιμός. Οι νεκροί στους δρόμους γίνονται ένα συνηθισμένο φαινόμενο, κάπου εκεί στο σημείο μηδέν της επιβίωσης κάνουν έντονη την εμφάνιση τους οι μαυραγορίτες, τομάρια της αστικής τάξης. Εκμεταλλευόμενοι την πείνα και την εξαθλίωση απέκτησαν τεράστιες περιουσίες αγοράζοντας κινητά αντικείμενα αξίας (κοσμήματα,χρυσαφικά….) ως και ακίνητα (κατοικίες, οικόπεδα …) στο 15%-25% της πραγματικής αξίας.
Σήμερα διανύοντας την καπιταλιστική κρίση του σάπιου συστήματος οι ίδιοι επανεμφανίζονται, νομιμοποιημένοι πλέον ως καταστήματα αγοράς χρυσού, για να εκμεταλλευτούν για άλλη μια φορά την εξαθλίωση και την ελπίδα. Στην Ελλάδα αριθμούν πάνω από 3.000 καταστήματα εκμετάλλευσης και συγκεκριμένα στην πόλη της Πρέβεζας 9 ως τώρα. Πρωταρχικό ρόλο παίζει το ίδιο το εμετικό κράτος με τις νέες διατάξεις περί «ανοίγματος» κλειστών επαγγελμάτων ευνοώντας και νομιμοποιώντας την πρακτική αυτή της εκμετάλλευσης της απόγνωσης των πολιτών, αφού για την αδειοδότηση των μαυραγοριτών είναι υπεύθυνο το τοπικό αστυνομικό τμήμα σύμφωνα με την διάταξη 1023/2/42.
Συγκεκριμένα, τα καταστήματα αυτά αγοράζουν το 40% έως και 15% της πραγματικής αξίας των αντικειμένων. Έπειτα, με αντάλλαγμα χρηματικά μπόνους τα στέλνουν σε χυτήρια κι αφού μετατραπούν σε ράβδους χρυσού καταλήγουν μέσω offshore εταιριών σε πολυεθνικές της Γερμανίας και της Ιταλίας με οριστικό προορισμό τα θησαυροφυλάκια της Ελβετίας. Ο καταναλωτισμός των εορτών δεν είναι βιοποριστική ανάγκη σου ώστε να ξεπουληθείς στους νόμιμους ληστές. Ας στραφούμε στο δρόμο της αλληλοβοήθειας.
ΩΡΑ 18:00 ΣΤΟ ΡΟΛΟΪ (Αγ.Χαράλαμπος)
Δυστυχώς πολλοί συνάνθρωποι μας καταφεύγουν σ αυτές τις ύαινες και για να καλύψουν ανάγκες διατροφής, ή χρέη σε λογαριασμούς, κι αναγκάζονται να δώσουν ακόμα και χρυσά δόντια ή βέρες σε πολύ χαμηλές τιμές.
Υπενθυμίζω δυο πράγματα:
1. Το ΕΑΜ τιμωρούσε παραδειγματικά τέτοια παράσιτα, που τις πιο πολλές φορές ήταν και συνεργάτες των κατακτητών.
2. Η προσφυγή στο δανεισμό ΔΕΝ είναι λύση. Γιατί μοιραία τα ελάχιστα που θα σου δώσουν, δεν θα κρατήσουν παρά μόνο λίγες μέρες. Και μετά; Τι θα πουλήσεις; Η επανάσταση και η αντίσταση αντίθετα, ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ και μάλιστα οριστική.
πηγή: tsak-giorgis.blogspot.gr
