Παρά τους διεθνείς κανονισμούς να αποτραπεί η απόρριψη των ηλεκτρονικών αποβλήτων στις αναπτυσσόμενες χώρες, στην Αφρική ο τεράστιος όγκος τέτοιου είδους απορριμάτων συνεχώς αυξάνεται.
Ειδικά η Γκάνα και η Νιγηρία αποτελούν πλέον τις νέες χωματερές για τις χρησιμοποιημένες ηλεκτρονικές συσκευές.
Οι επιπτώσεις της βιομηχανίας των αποβλήτων είναι ένα τεράστιο πλήγμα για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία.
Η παγκόσμια αυξανόμενη ζήτηση των ηλεκτρονικών συσκευών, όπως των κινητών τηλεφώνων, των τηλεοράσεων LCD των φτηνών netbooks, έχουν οδηγήσει στην υπερβολική συσσώρευση των ηλεκτρονικών αποβλήτων.
Μέσα σε λίγους μήνες το πιο πρόσφατο κινητό τηλέφωνο έχει γίνει παλιό, ένα καινούργιο κομπιούτερ πολύ αργό, και ένα home cinema χρειάζεται σοβαρές βελτιώσεις.
Σύμφωνα με το Περιβαλλοντικό Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών, κάθε χρόνο παράγονται 20 με 50 εκατομμύρια τόνοι ηλεκτρονικών αποβλήτων ετησίως. Το μερίδιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπολογίζεται σε 9 εκατομμύρια τόνους.
Σε πολλές χώρες τα ηλεκτρονικά απόβλητα αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς. Σύμφωνα με εκτιμήσεις το ετήσιο ποσό των ηλεκτρονικών αποβλήτων της ΕΕ, θα ανέλθει στα 12 εκατομμύρια τόνους, μέσα στα επόμενα 10 χρόνια.
Η αυξανόμενη ζήτηση για προϊόντα τεχνολογίας, έχει καταστήσει την Αφρική «πηγή χρησιμοποιημένων ηλεκτρονικών», δεδομένου ότι δεν διαθέτει την απαραίτητη τεχνογνωσία για την κατασκευή τέτοιου είδους συσκευών. Περίπου 500 κοντέινερ ηλεκτρονικών αποβλήτων φτάνουν με πλοία στη Νιγηρία, μηνιαίως.
Εκτός από τους εμπόρους ηλεκτρονικών προϊόντων που αγοράζουν τις χρησιμοποιημένες και παλιές συσκευές και τις στέλνουν στην Αφρική, σημειώνεται ότι διάφορες οργανώσεις ενθαρρύνουν τον κόσμο να δωρίζουν τις παλιές ηλεκτρονικές συσκευές τους σε αφρικανικά σχολεία και νοσοκομεία.
Αν και η ιδέα είναι πάρα πολύ καλή και οι δωρεές γίνονται συνήθως καλόπιστα, υπάρχει μια αρνητική συνέπεια. Σύμφωνα με τις τοπικές πηγές στη Γκάνα και στη Νιγηρία, μόνο περίπου το 25% των συσκευών που δωρίζονται από τις δυτικές χώρες μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί. Οι υπόλοιπες δεν μπορούν ούτε να χρησιμοποιηθούν, αλλά ούτε να επισκευαστούν.
Τα ηλεκτρονικά απόβλητα καταλήγουν σε παράνομες χωματερές, όπου γίνεται διαλογή από «απροστάτευτους» εργάτες, συνήθως μικρά παιδιά για την αναζήτηση εμπορεύσιμων μεταλλικών υλικών.
Αφότου αφαιρεθεί όλο το μέταλλο, το πλαστικό που έχει μείνει μαζί με τα καλώδια και τα περιβλήματα καίγεαι συνήθως. Η συγκεκριμένη μέθοδος είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για την ανθρώπινη υγεία.
Σύμφωνα με την Greenpeace, τα δείγματα που συλλέχθηκαν σε μια χωματερή της Γκάνα περιείχαν υψηλά τοξικά μέταλλα τουλάχιστον εκατό φορές πάνω από τα κανονικά επίπεδα.
Η απόρριψη των ηλεκτρονικών αποβλήτων είναι παράνομη από το 1992, όταν τέθηκε σε ισχύ η Συνθήκη της Βασιλείας, που απαγορεύει την εξαγωγή τοξικών αποβλήτων από τα μέλη του ΟΑΣΕ (Οργανισμός για την Ανάπτυξη και την Συνεργασία στην Ευρώπη).
Εντούτοις στην ευρωπαϊκή νομοθεσία ο όρος «επαναχρησιμοποίηση» αφήνει ένα ανοικτό παράθυρο για την επιτρέποντας τις παλιές ηλεκτρονικές συσκευές να εξαχθούν σε χώρες όπως η Γκάνα και η Νιγηρία.
Η εξαγωγή ηλεκτρονικών αποβλήτων μπορεί να δημιουργήσει θετικές αποτελέσματα μόνο σε χώρες που υπάρχου αναπτυγμένες βιομηχανίες γύρω από την αποκατάσταση των ηλεκτρονικών και μπορούν να παρέχουν πρώτες ύλες για τις καινούργιες κατασκευές, όπως στη Κίνα.
Στο Λάγος της Νιγηρίας υπάρχει μια «γερή» αγορά και υπάρχει η δυνατότητα να επισκευαστεί και να ανανεωθεί ο παλιός ηλεκτρονικός εξοπλισμός.
Πηγη:http://www.econews.gr
