από το γεγονός ότι είμαι αντίθετος στην λογική της εκδίκησης, o HIV όπως και να ‘χει δεν είναι τιμωρία. Είναι όμως ακόμη τόσο δαιμονοποιημένος, είναι ακόμα τόσο βαριά στιγματισμένα τα οροθετικά άτομα και τόση η άγνοια και η παραπληροφόρηση που κάποιοι θεώρησαν θετικό να αναπαράγουν τη λογική ότι ο HIV είναι μια «κατάρα ή τιμωρία κατά των απανταχού κακών, ανώμαλων και αμαρτωλών» που είναι το στερεότυπο, θέλοντας να την στρέψει στον βιαστή.Δέχεται δηλαδή ότι ο HIV είναι για τους «κακούς» είναι για αυτούς και αυτές που «τα ήθελε ο κώλος τους» ή για τα θύματα τους.Ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν «όπλο εκδίκησης». Μετατρέπει τα οροθετικά άτομα σε «υγειονομικές βόμβες» αναπαράγοντας την φασιστική αυτή νοοτροπία. Το μετατρέπει σε ζήτημα «ηθικής».
Ενισχύει αυτό που ήδη συμβαίνει, ότι δηλαδή αν πω είμαι οροθετικός αυτό συχνά θα δημιουργήσει μια εικόνα στο άλλο άτομο, βασισμένη σε στερεότυπα, για το τι άνθρωπος μπορεί να είμαι. Και δεν μου αφήνει το περιθώριο από το να είμαι είτε θύτης είτε θύμα, δεν δίνει το περιθώριο για τίποτα άλλο πέρα από το να με δεις με μίσος ή λύπηση.
Ενώ στην πραγματικότητα μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε και οποιαδήποτε. Ενώ στην πραγματικότητα, πλέον, είναι κάτι με το οποίο μπορείς να ζήσεις πολύ και καλά. Το χειρότερο πλέον πράγμα που αντιμετωπίζει ένα οροθετικό άτομο είναι το στίγμα. Και τέτοιες λογικές και τσιτάτα το ενισχύουν. Μας στιγματίζουν όλες και όλους, γιατί όταν δαιμονοποιείς τον HIV, δαιμονοποιείς ταυτόχρονα και τους ανθρώπους που ζούμε με αυτό και θα ζούμε με αυτό για το υπόλοιπο της ζωής μας.
Και δεν σκεφτόμαστε ότι σε μια σεξιστική, φαλλοκρατική, άκρως ρατσιστική κοινωνία, ακόμα και ο στιγματισμός των οροθετικών δεν θα είναι ο ίδιος για όλες και όλους. Ο νοικοκυραίος, ο σεξιστής, ο φαλλοκράτης, που μπορεί να κολλήσει HIV ακόμα και αν είναι από βιασμό δεν θα δαιμονοποιηθεί και δεν θα στιγματιστεί το ίδιο με μια γυναίκα ή έναν πούστη. Θα γίνει από θύτης, το θύμα. Και αυτή που τον «προκάλεσε» και την βίασε θα επιβεβαιωθεί ότι «ναι μωρέ, καμιά τσούλα θα ήταν αφού είχε και HIV και τον κόλλησε κιόλας.»
Πως το έλεγε να δεις ο Λοβέρδος…. α, ναι ότι ο HIV έχει περάσει από τις μετανάστριες και τις πουτάνες στην Αγία Ελληνική οικογένεια. Στον νοικοκυραίο. Αυτόν που εκμεταλλεύεται γυναίκες που δεν είναι σε θέση να διαπραγματευτούν την χρήση προφυλακτικού (θύματα trafficking, χρήστριες ουσιών) και επιπλέον τις μετατρέπει από θύματα σε θύτες και έτσι πρέπει να τις διαπομπεύει για την προστασία του ή και για εκδίκηση. Νομίζεις θα τον άφηναν έτσι χωρίς να κάνουν οτιδήποτε προκειμένου να τον προστατεύσουν; Με αυτή τη λογική άλλωστε έγινε και η διαπόμπευση και το κυνήγι μαγισσών στις οροθετικές, από την οποία κάποιες και κάποιοι δεν έμαθαν τίποτα.
Οι προθέσεις εδώ δεν μετράνε, τουλάχιστον έτσι όπως το βλέπω εγώ. Μετράει το αποτέλεσμα, το οποίο θα είναι καταστροφικό και στην ουσία ακριβώς το αντίθετο από αυτό που υποτίθεται ότι θες να πετύχεις.
«Σύνθημα» που μου έστειλε φίλη από την Ξάνθη, το οποίο έχει εμφανιστεί επίσης και σε άλλες πόλεις. Ένα τσιτάτο που υποτίθεται ότι θέλει να μιλήσει κατά του βιασμού, κατά των βιαστών, που υποτίθεται ότι στέκεται στο πλευρό του θύματος. Και είναι φρικτό. Δύο φορές φρικτό λόγω το ότι γράφτηκε από υποτιθέμενους «συμμάχους» των ανθρώπων που προσπαθούμε να πολεμήσουμε την κουλτούρα του βιασμού.
