Η Γκιουλνάρα Σουλεϊμάνοβα ζει με την πενταμελή οικογένειά της σε μια τρώγλη πίσω από το καινούριο αθλητικό στάδιο του Μπακού που χτίστηκε ειδικά για τους Ευρωπαϊκούς Αγώνες που θα διεξαχθούν τον επόμενο μήνα.
“Ερχόμενοι εδώ ίσως να είδατε σωρούς από άμμο, εκεί κοσκινίζει ο άντρας μου όταν δεν υπάρχει δουλειά”, λέει η Σουλεϊμάνοβα που είναι καθαρίστρια.
Το εισόδημα της οικογένειας είναι 300 μάνατ (220 ευρώ) το μήνα, που με το ζόρι φτάνουν για το φαγητό όπως λέει η ίδια.
Η ιστορία τους είναι η ιστορία μιας οικογένειας που επιβιώνει στη σκιά των πολυτελών εγκαταστάσεων που χτίστηκαν για τους εναρκτήριους αγώνες του Αζερμπαϊτζάν και χρηματοδοτήθηκαν γενναιόδωρα από την κρατική εταιρεία πετρελαίου Socar. Λέγεται ότι ο αυταρχικός πρόεδρος της χώρας Ιλχάμ Αλίεφ, ενθουσιώδης υποστηρικτής των αγώνων, επένδυσε πάνω από 7 δισεκατομμύρια ευρώ σε αθλητικές εγκαταστάσεις και υποδομές.
Οι διοργανωτές καλύπτουν επίσης τα έξοδα για το ταξίδι και τη διαμονή 6.000 αθλητών που θα συμμετέχουν στους αγώνες, κίνηση που καταδικάστηκε από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως μια προσπάθεια να συγκαλυφθούν οι χαμηλές επιδόσεις της χώρας στο σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η εκτεταμένη διαφθορά.
Πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση παρέτεινε την κράτηση βραβευμένου για την έρευνά του δημοσιογράφου που είχε αρθρογραφήσει αποκαλύπτοντας την κρατική διαφθορά.
Η ζωή στις πετρελαιοπηγές
Για την Σουλεϊμάνοβα η εξόφθαλμη διαφορά μεταξύ των πολυτελών γηπέδων και του καθημερινού αγώνα επιβίωσης της οικογένειάς της εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το ποιος επωφελείται από τους αγώνες.
“Κάνει πολύ κρύο το χειμώνα όσο κι αν χρησιμοποιείς τη θέρμανση”, λέει η Σουλεϊμάνοβα. “Και το καλοκαίρι έχει τρομερή ζέστη. Παίρνουμε νερό από τον γείτονα. Νερό, αέριο, ηλεκτρισμός αποτελούν όλα μαζί ένα μεγάλο πρόβλημα. Όταν πρόκειται για την καθημερινότητα πρέπει να το ζήσεις για να το καταλάβεις. Είναι δύσκολο να περιγραφεί.”
Μετά από 10 χρόνια κατά τα οποία πλήρωναν ενοίκιο, η οικογένεια εγκαταστάθηκε σε αυτήν την τρώγλη πίσω από το στάδιο. Η μυρωδιά από πετρέλαιο είναι πανταχού παρούσα, αλλά αυτό δεν είναι το μεγαλύτερό τους πρόβλημα. Είναι υποσιτισμένοι, είναι διψασμένοι και η υγεία δύο εκ των τριών παιδιών επιδεινώνεται.
Ο γιος της Σουλεϊμάνοβα έχει ακουστική αναπηρία και η κόρη της προβλήματα όρασης. Κάθε φορά που αντικρίζει το στάδιο αναρωτιέται πόσα παιδιά θα μπορούσαν να έχουν ιατρική περίθαλψη με τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για την κατασκευή του.
“Μόνο το 1% από αυτά τα 4 δισεκατομμύρια μάνατ θα αρκούσε για να γίνει καλά το παιδί μου”, λέει η ίδια. “Αλλά δεν τα δίνουν σε μένα. Όπου κι αν πήγα δεν κατάφερα τίποτα”.
“Όλα όσα έχω βρίσκονται σε αυτό το δωμάτιο”
Η οικογένεια της Σουλεϊμάνοβα ζει σε ένα σκοτεινό, μικρό δωμάτιο με λιγοστά έπιπλα.
“Δεν έχω τραπέζι. Δεν μπορώ να σας προσφέρω κάθισμα γιατί δεν έχω”, λέει. “Αυτό είναι ταυτόχρονα το σαλόνι και η κρεβατοκάμαρα. Δεν έχω κουρτίνες της προκοπής. Και αν ζητήσετε να πάτε στο μπάνιο, ούτε μπάνιο έχουμε, πλενόμαστε στο γειτονικό σπίτι ”.
“Δεν έχω ούτε κουζίνα, όλα όσα έχω βρίσκονται σε αυτό το δωμάτιο.”
Οι εκκλήσεις της για βοήθεια από την κυβέρνηση έπεσαν στο κενό. Έκανε αίτηση για επίδομα από την κοινωνική πρόνοια αλλά την απέρριψαν. “Μου είπαν ότι ο άντρας μου θα έπρεπε να δουλεύει σε κρατική εταιρεία για να πάρω το επίδομα και ότι έπρεπε να προσκομίσω έγγραφο που να το αποδεικνύει. Αν είχα δουλειά σε δημόσια εταιρεία γιατί να χρειάζομαι την κοινωνική πρόνοια;” αναρωτιέται.
“Χτίζουν αθλητικές εγκαταστάσεις, φτιάχνουν δρόμους, αλλά ποιος επωφελείται από όλα αυτά; Γιατί δεν βοηθούν τα παιδιά; Γιατί δεν σκέφτονται ότι υπάρχουν μικρά παιδιά, άρρωστοι και φτωχοί άνθρωποι που ζουν σε αυτή τη χώρα; Γιατί δεν τους βοηθούν;”
Μετάφραση: Νικολέττα Κίτσου
Πηγή:http://www.theguardian.com/world/2015/may/20/azerbaijan-european-games-shadow-poverty
