Στόλος της Ελευθερίας
Σαλπάρισε την περασμένη Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου από τη Βαρκελώνη η νέα αποστολή της πρωτοβουλίας «Διεθνής Συμμαχία του Στόλου της Ελευθερίας» με προορισμό την πολύπαθη Λωρίδα της Γάζας και στόχο να σπάσει τον αποκλεισμό που υφίστανται από τις ισραηλινές αρχές οι Παλαιστίνιοι.
Μια αποστολή διαφορετική από τις προηγούμενες, καθώς πρόκειται για «Ενα Καράβι Γυναικών για τη Γάζα»: πλήρωμα και επιβάτες είναι μόνο γυναίκες από όλο τον κόσμο.
Ανάμεσά τους γυναίκες από τον χώρο της πολιτικής, της τέχνης, της ιατρικής, της δημοσιογραφίας και ακτιβίστριες, οι οποίες θέλουν να τιμήσουν με αυτό τον τρόπο την αντίσταση και τους αγώνες των γυναικών της Παλαιστίνης, που παίζουν καταλυτικό ρόλο τόσο στη Γάζα και τη Δυτική Οχθη όσο και στο εσωτερικό της πράσινης γραμμής και στη διασπορά όπου ζουν εκατομμύρια Παλαιστίνιοι πρόσφυγες.
Μαζί επιδιώκουν να φέρουν στο φως «την τριπλή καταπίεση που υφίστανται οι Παλαιστίνιες: της ισραηλινής κατοχής και του αποκλεισμού της Γάζας, του πατριαρχικού συστήματος και της δυτικής κοσμοαντίληψης που τις περιορίζει στην κλειστή σφαίρα του νοικοκυριού μακριά από τη δημόσια ζωή».
Οι Παλαιστίνιες συμμετείχαν ενεργά από τα πρώτα χρόνια της κατοχής. Αναδείχθηκαν σε πυλώνες της αντίστασης μετά την πρώτη Ιντιφάντα (1987) όταν μέσα από τις συνοικιακές επιτροπές οργανώθηκαν για να καλύψουν τις υπηρεσίες που στερούνταν οι πολίτες και για να κρατήσουν ενωμένες τις οικογένειες και τις κοινότητές τους.
Κι όταν αυτές απαγορεύτηκαν, δημιούργησαν νέες άτυπες ομάδες και οργανώσεις, αρνούμενες να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Σήμερα εξακολουθούν να μάχονται μέσα από τα κοινωνικά και τα κινήματα κοινωνικής αντίστασης, όπως δείχνει το εμβληματικό παράδειγμα της μη βίαιης αντίστασης των γυναικών του οικισμού Νάμπι Σάλεχ της Δυτικής Οχθης που αγωνίζονται για να έχουν πρόσβαση σε πηγή νερού την οποία οικειοποιήθηκαν Ισραηλινοί γειτονικού εποικισμού.
Το «Καράβι των Γυναικών για τη Γάζα» δεν θέλει μόνο να σπάσει τον αποκλεισμό αλλά και να εκφράσει αλληλεγγύη, να φέρει ένα μήνυμα ελπίδας στον παλαιστινιακό λαό και να καταγγείλει ακόμη μια φορά την τραγική καθημερινότητα στη Γάζα.
Τα περισσότερα σπίτια είναι ακόμη συντρίμμια και η ανοικοδόμηση δεν προχωρά, γιατί το Ισραήλ δεν επιτρέπει την είσοδο των απαραίτητων υλικών. Κάτω από τα ερείπια υπάρχουν 7.000 εκρηκτικοί μηχανισμοί που δεν έχουν εκραγεί.
Μόνο έξι ώρες την ημέρα υπάρχει ηλεκτροδότηση. Η ανεργία φτάνει το 42%. Και όπως επεσήμανε ο ΟΗΕ, αν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι, «η Γάζα θα είναι μη κατοικήσιμη το 2020».
Οπως επισημαίνει το Μανιφέστο του «Καραβιού Γυναικών για τη Γάζα»:
«Στην πραγματικότητα εδώ και πολύ καιρό η Γάζα είναι κατοικήσιμη μόνο γιατί ο λαός της, και κυρίως οι γυναίκες της, αγωνίζονται για να την κάνουν κατοικήσιμη…
»Ανάμεσα στα ερείπια των κατεδαφισμένων σπιτιών τους, οι γυναίκες της Γάζας μαζεύουν ό,τι απέμεινε από το νοικοκυριό τους: ένα κόκκινο σκαμπό, ένα παλιό τηγάνι, άλλοτε ένα μπιμπερό και άλλοτε ένα τετράδιο… Και ξαναχτίζουν το σκηνικό της ζωής.
»Ζυμώνουν το ψωμί και σουρώνουν το ρύζι του επιούσιου, παρηγορούν το παιδί τους που κάθε βράδυ κλαίει γιατί φοβάται πως θα επιστρέψουν τα αεροπλάνα, και στέλνουν τα κορίτσια τους καλοχετενισμένα στα σχολεία της UNRWA. Οι γυναίκες της Γάζας είναι προμαχώνες της αντίστασης και της ζωής. Και δεν αφήνουν κανέναν να τις καταστρέψει».
