O Ντέιβιντ Μπόουι έφυγε όπως ήρθε σε αυτόν τον πλανήτη. Με στυλ. Σαν την αστερόσκονη που μοίραζε ο Major Tom ως διαστημική παραδοξότητα (Space Oddity) από το διάστημα, το 1969. Και με αξιοπρέπεια. Σοκ ακόμη και για εμάς τους πιο φανατικούς θαυμαστές που δεν περιμέναμε ότι το μεγαλύτερο κόλπο της ζωής του αφορούσε τον θάνατό του. «Look up here, I’ m in heaven» λέει προφητικά στο «Lazarus» το τελευταίο τραγούδι του. Δύο μέρες μόλις από τα γενέθλιά του και την κυκλοφορία του νέου αριστουργηματικού άλμπουμ του «Blackstar» ο Λεπτός Λευκός Δούκας άφησε για πάντα τον κόσμο τούτο που τόσο γενναιόδωρα τροφοδότησε με την τέχνη και την
γνώση του.
Τεράστια η κληρονομιά που άφησε. Υπολογίζεται ότι ελάχιστα πράγματα στη δισκογραφία από το 1970 και μετά δεν φέρουν έστω και την ελάχιστη αναφορά από το έργο του. Ολο το βρετανικό new wave, η Britpop, από τους Cure μέχρι τους Nirvana όλοι έχουν φροντίσει να αναφέρουν τον Μπόουι ως πηγή έμπνευσης. Πως θα είχε κυκλοφορήσει το Kid A των Radiohead χωρίς των Μπόουι; Πως θα άλλαζε κοστούμια η Μαντόνα χωρίς τις περσόνες του Μπόουι; Και πόσο απελευθερωμένη σεξουαλικά θα ήταν η ροκ μουσική χωρίς τον Ziggy Stardust;
πηγή:tovima.gr
