της Μάνιας Μπαρσέφσκι
Με αφορμή τον άδικο και τραγικό θάνατο του 11χρονου μαθητή στο Μενίδι, γινόμαστε μάρτυρες μιας ακόμη ρατσιστικής στοχοποίησης: Χρυσαυγίτικης κοπής «κάτοικοι» (;) της περιοχής, επιχειρούν «να πάρουν τον νόμο» στα χέρια τους, ρίχνοντας πέτρες και βόμβες μολότοφ ακόμα και σε ευάλωτα χαμόσπιτα ή αυλές των Ρομά, αδιαφορώντας προκλητικά για τον κίνδυνο να κάψουν ή να βλάψουν σοβαρά αυτούς που βρίσκονται μέσα, στους οποίους πιθανότατα συμπεριλαμβάνονται άλλα παιδιά. Όχι «λευκά» αυτή τη φορά. Στο όνομα των τυφλών «αντιποίνων» για τον (όχι από πρόθεση) θάνατο ενός «κανονικού» παιδιού, ή μιας υποτιθέμενης «δίκαιης οργής» για την παραβατικότητα που πλήττει τις -έτσι κι αλλιώς- υποβαθμισμένες γειτονιές τους. Τα συστημικά ΜΜΕ συγκαλύπτουν την επικινδυνότητα του γεγονότος, κάνοντας λόγο για εκτροπή από τον στόχο της μιας καταρχάς «ειρηνικής» πορείας αγανακτισμένων νοικοκυραίων.
Ας πάρουμε, όμως, τα γεγονότα, όπως έχουν:
Πρώτο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο θάνατος ενός παιδιού αποτελεί πάντα ένα φοβερό και εξαιρετικά φορτισμένο συναισθηματικά γεγονός, που ενέχει μάλιστα το στοιχείο του παράλογου για την συνέχεια των γενεών. Ιδίως όταν ο θάνατος αυτός προέρχεται από ένα έθιμο που και στο παρελθόν έχει προκαλέσει θανάτους, το οποίο, ωστόσο, συνεχίζει να εφαρμόζεται σε πολλές περιοχές της Ελλάδας (πχ στην Κρήτη). Πρόκειται για ένα βάναυσο «έθιμο» που, μεταξύ άλλων, αποκαλύπτει μία ακόμη από τις σεξιστικές πτυχές της κοινωνίας μας, καθώς συνδέει με τον «ανδρισμό» με την χρήση των όπλων (βίας). Η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία είναι ένας από τους θεσμούς του κράτους που καλλιεργούν και «απογειώνουν» αυτήν την λογική. Η οπλοχρησία και οι φονικές της συνέπειες δεν είναι, λοιπόν, ένα πρόβλημα που εστιάζεται στους Ρομά, αλλά στην κρατούσα μιλιταριστική και σεξιστική κοινωνική διαπαιδαγώγηση.
Δεύτερο, η παραβατικότητα ούτε αφορά όλους τους Ρομά, αλλά ούτε και είναι ελεύθερη «επιλογή» για όσους από τους Ρομά καταφεύγουν σε αυτήν: οι Ρομά «σπρώχνονται» κυριολεχτικά σε «παραβατικές» μορφές οικονομικής επιβίωσης, καθώς αποτελούν μια κοινωνικά αποκλεισμένη ομάδα, με τεράστιο βαθμό εξαθλίωσης. Με ευθύνη του κράτους και των μηχανισμών του. Συχνά όμως και με ευθύνη της ρατσιστικής αντιμετώπισής τους από τους «μπαλαμό» συνανθρώπους και γείτονες τους.
Χωρίς πραγματική πρόσβαση στην σχολική εκπαίδευση, στιγματίζονται με ρατσιστικά στερεότυπα από τα πρώτα παιδικά τους χρόνια και γκετοποιούνται, πέφτοντας πολύ συχνά θύματα της άρνησης των «λευκών» γονέων να αποδεχθούν τα τσιγγανόπουλα στα ίδια σχολεία με τα παιδιά τους. Το υπουργείο Παιδείας και η Τοπική Αυτοδιοίκηση (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων), που θεωρητικά στηρίζουν την πρόσβαση των παιδιών Ρομά στα σχολεία, δεν κάνουν επί της ουσίας τίποτα για να εντάξουν τα τσιγγανόπουλα στα σχολεία της περιοχής τους. Αντίθετα, υπάρχουν πολλοί δήμαρχοι στις υποβαθμισμένες περιοχές όπου ζουν οι Ρομά, που υποθάλπουν ή πρωτοστατούν στις ρατσιστικές εκδηλώσεις μίσους δημοτών τους.
Να μην μιλήσουμε, βέβαια, για τις συνθήκες διαβίωσης στους καταυλισμούς των Ρομά, τα παραπήγματα, την έλλειψη φωτισμού, κρατικής μέριμνας για την καθαριότητα των χώρων και την υγιεινή, δικτύων αποχέτευσης, ακόμη και καθαρού πόσιμου νερού. Πολλοί ήταν εκείνοι που έκαναν «πάρτι» με τα εκατομμύρια των ΕΣΠΑ για την στέγαση των Ρομά σε κανονικά σπίτια, ενώ δεκάδες προγράμματα για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσής τους κυριολεκτικά «φαγώθηκαν» από τους «επιτήδειους» που τα διαχειρίστηκαν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της απάνθρωπης πολιτικής απέναντι στους Ρομά, η απόπειρα της κυβέρνησης Σαμαρά να μετακινήσει τους Ρομά Χαλανδρίου στο όρος Πατέρα, σε απόσταση δέκα χιλιομέτρων από τον κοντινότερο οδικό κόμβο, μακριά από σχολεία, νοσοκομεία, και φυσικά χωρίς καμία δυνατότητα εργασίας για όσους θα διέμεναν εκεί. Ευτυχώς, η απόπειρα αυτή αποτράπηκε χάρη στο κίνημα συμπαράστασης που τότε αναπτύχθηκε.
Ως απόρροια της έλλειψης σχολικής εκπαίδευσης και των στερεοτυπικών ρατσιστικών προκαταλήψεων σε βάρος τους, οι Ρομά είναι εντελώς αποκλεισμένοι από κάθε πρόσβαση στην αγορά εργασίας, γεγονός που τους εξαναγκάζει σε μορφές παραοικονομίας και μικρής ή μεγάλης παραβατικότητας. Προεκλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ, στο πρόγραμμά του, είχε δεσμευτεί να νομοθετήσει την χορήγηση υπερτοπικής άδειας λιανικού εμπορίου για τους πλανόδιους Ρομά εμπόρους. Όπως και όλες οι υπόλοιπες προμνημονιακές δεσμεύσεις του, έμεινε και αυτή στα «χαρτιά». Αποτέλεσμα, καθώς οι Ρομά μετακινούνται από τόπο σε τόπο για να αγοράσουν και να διαθέσουν τα προϊόντα τους, «φιλοδωρούνται» με πρόστιμα της τάξης των 5.000 Ε για κάθε παράβαση, ποσά τα οποία, φυσικά, είναι αδύνατον να πληρώσουν.
Τρίτο, αποτελεί εμπειρικό «αξίωμα» ότι καμία μορφή «σκληρής» εγκληματικότητας, όπως το εμπόριο ναρκωτικών, δεν μπορεί να αναπτυχθεί χωρίς κάλυψη και συνέργεια στελεχών της τοπικής αστυνομίας και της κρατικής μηχανής. Ωστόσο, όταν η αστυνομία σταματά τους Ρομά, γίνονται εύκολος «σάκος του μποξ» για τα όργανα της «τάξης» που ασκούνται στα κορμιά τους ή «μπουκάρουν» στα σπίτια τους παραβιάζοντας όλα τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Ακόμα και μέσα στην φυλακή, οι Ρομά συνεχίζουν να είναι πολίτες β’ κατηγορίας.
Συμπέρασμα: Η επίθεση κατά των Ρομά στο Μενίδι ανοίγει ένα ακόμη μέτωπο ενάντια στον ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Αποδεικνύει για μια ακόμα φορά ότι η προδοσία της «πρώτης φοράς αριστερά» λειτουργεί διχαστικά για την κοινωνία, καθώς το μνημονιακό δόγμα «Δεν Υπάρχει Εναλλακτική» και η έλλειψη κοινωνικής προοπτικής για τις γειτονιές, διαμορφώνουν όρους για την ανάπτυξη μορφών ακροδεξιού/φασίζοντος κανιβαλισμού, στρέφοντας μία μερίδα των κοινωνικά αδύναμων ενάντια στους πιο αδύναμους, όπως και στην περίπτωση των προσφύγων. Και καθιστά αδιαφιλονίκητο γεγονός ότι η πάλη, σε ενιαία βάση, ενάντια στον ρατσισμό και την κοινωνική εξαθλίωση είναι μονόδρομος.
Επιμύθιο: Την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πάνω από 8 εκατομμύρια Ρομά έχασαν την ζωή τους στα ναζιστικά κρεματόρια. Ένα γεγονός που δεν αναφέρεται πολύ συχνά στα σχολικά βιβλία της ιστορίας και για πολλούς παραμένει άγνωστο. Να μην επιτρέψουμε ποτέ σε αυτήν την απειλή να ξαναϋπάρξει οπουδήποτε!
Mάνια,
δεν θα διαφωνήσω στο μεγαλύτερο μέρος του κειμένου σου γιατι πράγματι η μη ένταξη των Τσιγγάνων στη ροή της καθημερινότητας τους καταδικάζει στην γκετοποίηση όπου η μόνη διέξοδος επιβίωσης είναι η παρανομία με διάφορες μορφές εγκληματικότητας. Σου θυμίζω για την ιστορία πώς η διακίνηση ναρκωτικών είναι ένας «παραδοσιακός» εχθρός των κινημάτων για ένα Κόσμο χωρίς δηλητήρια και εξαρτήσεις και πως δεν πιστεύω πως κανείς από εμάς πέφτει θύμα …επιλεκτικών διαχωρισμών αν το εμπόριο γίνεται από ντόπιο,μετανάστη ή ρομά. Ένα συστηματικό επίσης λάθος που κάνουμε εμείς όλοι που έχουμε μια ευαίσθητη ματιά σε παρόμοια ζητήματα είναι ότι όχι μόνο δεν δοκιμάσαμε (και για να δοκιμάσουμε,πρέπει να την σκεφθούμε πως θα είναι) μιά άλλη εναλλακτική πρόταση στο πρόβλημα του ρατσισμού που θα ενώσει τις γειτονιές με διαφορετικούς ανθρώπους,αλλά γενικεύσαμε σε αρκετές περιπτώσεις και εμείς δυστυχώς αποκαλώντας ολάκερες τοπικές κοινωνίες «υστερικές» και «φασιστικές»,και ελπίζω να μην γίνει και τώρα με τα γεγονότα στο Μενίδι.Αδυνατούμε και εμείς να κατανοήσουμε πως τον τρόμο και την μαζική υστερία που «φωτογραφίζει» εσωτερικούς εχθρούς(πότε την αριστερά,πότε τους αναρχικούς ή πότε τους Τσιγγάνους…)τον μεταφέρει ο ιός της εξαθλίωσης και της όξυνσης της οικονομικής\πολιτιστικής φτώχειας .
Αν δεν διαγραφεί η νοοτροπία που κυκλοφορεί και «οπλοφορεί» εντός των κινημάτων αλληλεγγύης(που μάλιστα αρκετές φορές ταυτίζει τον αγνό πατριωτισμό με τον εθνικισμό) που τροφοδοτεί την δεξαμενή των φασιστικών συμμοριών , αν δεν λείψει εκείνη η κακή συνήθεια που καταδικάζει συλλογικά τις κοινωνίες πχ του Αγ.Παντελεήμονα ή του Μενιδίου ως «άβουλος στρατός» και «ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής» δεν υπάρχει ελπίδα η αριστερή πρόταση(που δεν την βλέπω πουθενά Μάνια ως οργανόγραμμα και σχέδιο) να ανθίσει σε αυτές τις γειτονιές και το πολιτικό κενό θα το γεμίζει η φασιστική παρέλαση που θα καλείται ως «σωτήρας» και «τιμωρός» να αποδώσει «δικαιοσύνη»!
Πρέπει να παρεμβαίνουμε σε λεπτές ισορροπίες που κρατιούνται απο τεντωμένο σχοινί με τρόπο που κανείς δεν θα αισθάνεται ξένος και αποκλεισμένος και να υπενθυμίζουμε στις τοπικές κοινωνίες με τίς οποίες δεν πρέπει να μπαίνουμε σε πόλεμο και αντιπαλότητες(πώς ένα μεμονωμένο τραγικό γεγονός που έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν από Ελληνες σε Ελληνες «παίζοντας» με τα όπλα…),δεν πρέπει να γίνεται αφορμή στοχοποίησης και δαιμονοποίησης συλλήβδην τής όποιας μειοψηφίας ή κοινωνικής ομάδας.
Ως ένα βαθμό εξαρτάται από εμάς η απομόνωση του φυλετισμού από τις κοινωνικές σχέσεις.΄Οσο ψάχνουμε για «προδοτικές πολιτικές» και για τις ευθύνες της εξουσίας(που δεν παραβλέπονται)τόσο θα φεύγει απο τα χέρια μας η λύση του προβλήματος και θα γινόμαστε και εμείς μέρος του προβλήματος με μοναδικό νικητή τον λαϊκισμό και την υποκρισία του φασισμού που θα εκμεταλλεύεται γεγονότα που όπως στο Μενίδι προκαλεί η ηλιθιότητα και η ασυνειδησία έχοντας κάνει το κουμπούρι » σύμβολο και αξία » !
Μαρία , δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Όλες αυτές τις μέρες έλεγα , «πάλι καλά που έχουμε το gay pride και δεν βγαίνει κανένας αριστεριτζής να αρχίσει να γράφει λεφτεριά στους Ρομά και άλλα τέτοια της μόδας.
Δυστυχώς μετά λύπης μου βλέπω ότι τελικά εσύ Μαρία δεν κρατήθηκες. Αν ήταν άλλη εποχή , θα σου έδινα τα λεφτά να πας να νοικιάσεις να μείνεις εκεί για ένα χρόνο μπας και καταφέρεις και αποκτήσεις μια κάποια εικόνα της πραγματικότητας.
Οι Ρομά κοπέλα ΔΕΝ θέλουν να πάνε σχολείο , οι ίδιοι οι γονείς αυτών των παιδιών απαξιώνουν το σχολείο και την λειτουργία του. Δεν θέλουν να περιοριστούν κάτω από τον τρόπο λειτουργίας μιας περισσότερο δομημένης κοινωνίας γιατί περνάνε μία χαρά έτσι. Οι Ρομά κοπέλα μου χαλάνε περισσότερα χρήματα για ζάντες στα Ντάτσουν από ότι θα πάρεις εσύ μισθό και τα σπίτια τους δεν είναι φτωχικά όπως γράφεις. Πάρε το αμάξι σου και πήγαινε μία βόλτα. Κάντο για σένα . Θα πεθάνεις έχοντας λάθος γνώμη για την ζωή που έζησες. Πήγαινε και δες μέσα στις μεζονέτες ποιοι κατοικούν .Κάνε ένα δώρο στον εαυτό σου αφού έφτασες να γράφεις σε μία στήλη και τράβα να πάρεις μία δόση πραγματικότητας. Μπορεί να σε ξεβολέψει , να σε κάνει να μισήσεις τον τεμπέλικο τρόπο σκέψεις των αριστερών ιδεολογιών. Κάντο και γιατί επιβάλεται , κάντο και γιατί ΕΣΥ και μόνο ΕΣΥ πρέπει από πριν να τροφοδοτείς με αλήθεια το μυαλό σου για να γράψεις κάποια αλήθεια στην συνέχεια.
Τα πράγματα είναι πιο απλά από όλα αυτά που γράφεις. Οι δυτικές κοινωνίες στηρίζονται πάνω στο ηθικό και οικονομικό πάτο. Έτσι είναι υποχρεωτικό να υπάρχει ανομία και ναρκωτικά πάνω στα οποία θα αισθάνεται ευτυχής ο «Για μια ζωή εργάτης» που κατάφερε να τα γλιτώσει. Αυτό είναι και το κίνητρο του εργάτη για να συνεχίζει να ζει μια ζωή χωρίς νόημα. Ότι ,, κατάφερε να γλιτώσει από τον πάτο της κοινωνίας.
Έτσι η Βουλή σιωπά όπως και η δικαστική και εκτελεστική εξουσία όταν βρίσκονται μερικοί τόνοι θανατηφόρων ναρκωτικών μέσα στο πλοίο του Μαρινάκη οι οποίο πώς θα διοχετευτούν μέσα στην Ελληνική κοινωνία ;;;; Μα μέσα από τις περιοχές διανομής που είναι τρεις Μενίδι και γειτονικές περιοχές , Σχιστό και Ομόνοια.
Για να φτάσει ένα κράτος να έχει τέτοιες περιοχές χρειάζεται οργάνωση και ας μην το καταλαβαίνεις .Πρέπει να δοθεί χρόνος και αρκετά κίνητρα ώστε να μετακινηθούν αρχικά ομάδες ανθρώπων που θα είναι διατεθειμένοι σταδιακά να διεισδύσουν στον δύσκολο εμπορικό κόσμο των ναρκωτικών. Παράβλεψες να γράψεις στο άρθρο σου για τα όπλα και την καθημερινή βροχή από σφαίρες . Αυτά τα όπλα ξέρεις ΔΕΝ έρχονται σε μία μέρα . Είναι μία καλά μελετημένη πολεοδομική μελέτη , αυτή του υποκόσμου. Άσε λοιπόν την αριστεριτζήδικη μόδα που θέλει παντού κατατρεγμένες μειονότητες και άντε δες , ένα τρίπατο από 120τμ ο όροφος χτισμένο το 2010 με 3 γκαράζ γεμάτα ακριβά αυτοκίνητα ……. και απάντησε στον εαυτό σου , πως το πλήρωσε ο γύφτος ;;;
Σωστό κι επίκαιρο το άρθρο, συμφωνώ με τις θέσεις. Θα πρέπει όμως να είμαστε κατά το δυνατόν ακριβείς στα στοιχεία. Μου φάνηκε υπερβολικός ο αριθμός που αναφέρεται των εξοντωμένων Ρομά στα ναζιστικά στρατόπεδα στον 2ΠΠ. Το κοίταξα λίγο και δεν προκύπτει από κάπου, μοιάζει να υπερβαίνει κατά πολύ τον συνολικό πληθυσμό Ρομά στην Ευρώπη την εποχή εκείνη.
Στο https://en.wikipedia.org/wiki/Porajmos ο αριθμός που δίνεται με βάση διάφορες πηγές είναι από 200-500.000 αλλά αναφέρει κι άλλες εκτιμήσεις μέχρι και 1,5 εκατ. Τα νούμερα είναι εφιαλτικά σε κάθε περίπτωση, συγκρίνονται ακόμη και με αυτά του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος.
Οι μεγάλες διακυμάνσεις στις εκτιμήσεις, μάλλον δείχνουν το ότι δεν είναι και πολύ αξιόπιστες (οπότε μάλλον τα μεγαλύτερα νούμερα ίσως είναι ακριβέστερα). Το Ολοκαύτωμα των Ρομά σίγουρα δεν έχει μελετηθεί στον ίδιο βαθμό με των Εβραίων.