Μήπως, για άλλη μια φορά εθελοτυφλούμε;
Αγαπητοί συνάδελφοι εκπαιδευτικοί, αγαπητοί μαθητές μας, αγαπητοί γονείς του καθημερινού μόχθου, όλοι παγώσαμε και πονέσαμε βλέποντας το λαβωμένο και παραμορφωμένο πρόσωπο ενός αθώου και τίμια εργαζόμενου συνανθρώπου μας. Πώς να νιώθει η μάνα που καμάρωνε για τον θεϊκό ερχομό του μονάκριβου παιδιού της; Ποιος έχει δικαίωμα, ως ένας άλλος μικρός θεός, να αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά του και να δοκιμάζει τους αυριανούς τρόπους αφαίρεσης της ζωής του;
Δυστυχώς, μια απλή συσχέτιση των γεγονότων από το 2009 και μετά, αλλά και των αλλεπάλληλων κρουσμάτων ρατσιστικής βίας τους τελευταίους μήνες, καταλήγει σε ένα ευδιάκριτο συμπέρασμα: Μπροστά στα βλέμματά μας – τα οποία επιδιώκει – εκτυλίσσεται μια διαδικασία μύησης στα ναζιστικά τάγματα εφόδου.
Στο σύμπτωμα που είμαστε παρατηρητές συγκλίνουν πολλοί παράγοντες ακόμη και αντίθετοι, κάτι στο οποίο οι ναζιστές εξειδικεύονται <<ξεπατικώνοντας>> την χιτλερική τους μήτρα. Πρώτα απ’ όλα η εξοντωτική βία είναι η βασιλική οδός προσέγγισης και στρατολόγησης πολλών νέων παιδιών, που μεγαλώνουν κάτω από δύσκολες συνθήκες, έχοντας σκληρές αναπαραστάσεις από τον τωρινό αυταρχικό περιβάλλοντα χώρο τους ή από την ανυπαρξία κάποιων ορίων στις ως τώρα βίαιες εκρήξεις τους. Ενώ στα δικά τους ακροατήρια το διαφημίζουν, ταυτόχρονα μπορούν και να το καλύπτουν χρεώνοντάς το σε ανήλικους.
Καλλιεργούν σε εκτεταμένα στρώματα πληθυσμού τον πρωτόγονο τρόπο σκέψης του <<αποδιοπομπαίου τράγου>>, όπου του φορτώνονται όλα τα δικά μας κόμπλεξ και σκοτεινά σημεία. Άρα, πρέπει να εξαφανιστεί για να μην τα βλέπουμε. Ο μηχανισμός αυτός όμως δεν έχει τέλος, έτσι μονίμως στοχοποιεί αφού πρώτα απανθρωποποιεί οτιδήποτε διαφορετικό. Κυνηγά μια καθαρότητα που δεν την φτάνει ποτέ, παρόλο που εγκληματεί συνεχώς με τον πιο κυνικό και αποτρόπαιο τρόπο.
Απογειώνουν την τυφλή πίστη στον ένα Αρχηγό, πισωγυρίζοντας τις σύγχρονες κοινωνίες μας στο επίπεδο πρωτόγονων φυλών. Προσπαθούν να ενσταλάξουν το φόβο στις γειτονιές, ώστε να δρουν ανενόχλητοι από τη μια και από την άλλη να στρατολογούν αδύναμους που θέλουν να ταυτιστούν με το νικητή για να μην έχουν τη μοίρα των διαφορετικών (από την ιστορία του ναζισμού όμως και αυτή είναι μια αυταπάτη). Μέσα στην κρίση μπορούν να αποδεικνύονται πολύτιμοι στις ελίτ, γιατί συσκοτίζουν τα πραγματικά αίτια της κρίσης, στρέφοντας τις πληττόμενες μάζες εναντίον απλών συμπολιτών τους. Και στην Γερμανία του Μεσοπολέμου και στην Ελλάδα του σήμερα, στην αντιπαράθεση Κεφαλαίου – Εργασίας οι ναζιστές με <<αξιοθαύμαστη>> συνέπεια επιλέγουν Κεφάλαιο κι εργοδότες.
Συνάδελφοι εκπαιδευτικοί, η ευθύνη μας είναι επώδυνη. Ο στρουθοκαμηλισμός δεν μας αρμόζει. Είμαστε εδώ γιατί μας συνεπήραν τα ανθρώπινα ιδεώδη. Γιατί θέλουμε να γίνουμε συμμέτοχοι της αυτοβελτίωσης του ανθρώπινου είδους και της εξύψωσης του κάθε ατόμου.
Εισαγάγουμε όρια και εκπαιδεύουμε τους μαθητές μας στην διαπράγματευσή τους. Έχουμε σταθερό μέτωπο ενάντια σε ρατσιστικές αντιλήψεις και υπονοούμενα, όπου και όποτε εκφραστούν. Καλλιεργούμε την ενσυναίσθηση, δίνουμε έμφαση στην αναγκαιότητα απόστασης λόγου και πράξης. Διδάσκουμε – αξιοποιώντας όλα τα μέσα – το Ναζιστικό φαινόμενο, τόσο στον Μεσοπόλεμο όσο και σήμερα. Επαναλαμβάνουμε με ιδιαίτερη προσήλωση – και μέσα από όλα τα μαθήματα – όλο το θετικό πλέγμα των υψηλών αρετών που έχει αναδείξει η ανθρωπότητα.
Ας γίνουμε οι άγγελοι που θα προστατεύσουμε τις ζωές αθώων συνανθρώπων μας, που θα κρατήσουμε ευάλωτους μαθητές μας μακριά από τα νύχια του Νεοναζισμού, που θα ελαφρύνουμε τον πόνο της ανυπόφορης ανημπόριας της μάνας ή του πατέρα, που δεν μπόρεσε να είναι εκεί, που δεν μπόρεσε να κάνει κάτι. Ας το πράξουμε εμείς.
Το Δ.Σ της Α΄ Ε.Λ.Μ.Ε. ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ