Ο Tζίμης Πανούσης στην πρόσφατη συνέντευξή του σκοράρει μισογυνισμό και ομοφοβία σε μόλις λίγες φράσεις εκθέτοντας όλη την προνομιάρα, την άγνοια και την κουτοπονηριά του.
Δύο τα σφάλματα στην σκέψη του (και αυτή του μέσου μισογυνικού σκουπιδιού): Σε πρώτη φάση μιλάει για σεξουαλική παρενόχληση από gay εργοδότες και θρησκευτικούς λειτουργούς -άντρες δηλαδή που είχαν κάποιο είδος εξουσίας σε σχέση με αυτόν. Αντί να χρησιμοποιήσει αυτά τα παραδείγματα για να στηλιτεύσει την υποκρισία της Εκκλησίας ή τον εργασιακό μεσαίωνα, που θα του έδινε και άφθονο υλικό για την πρόζα του, επιλέγει να ερμηνεύσει το γεγονός ότι δέχτηκε ο ίδιος σεξουαλική παρενόχληση που δεν κατήγγειλε σαν ένα παράδειγμα για το ότι και οι γυναίκες δεν πρέπει να μιλάνε. Με παρόμοιο τρόπο με αυτό της Μ. Βαμβουνάκη σε προηγούμενο πόστ*, το «κι εγώ παρενοχλήθηκα αλλά δεν μίλησα» χρησιμοποιείται ως επιχείρημα αποσιώπησης όσων τολμούν να μιλήσουν και επιπλέον ανυψώνει τους «συμπαθείς» καλλιτέχνες στο ρόλο του μάρτυρα που υπομένει τα δεινά με βουβή αξιοπρέπεια και πρέπει να αποτελεί το παράδειγμα προς μίμηση για όλους μας.
Σε δεύτερη φάση βλέπουμε να μιλάει για μουνοκρατορία σε έναν κόσμο που τόσο γυναίκες όσο και άντρες παρενοχλούνται πρωτίστως από άλλους άντρες. Πώς ακριβώς αυτό είναι μουνοκρατορία όταν οι άντρες είναι αυτοί που βρίσκονται στατιστικά τις περισσότερες φορές στη θέση του θύτη? Επειδή στατιστικά είναι και πιο πιθανό να παρενοχληθεί μια γυναίκα από έναν ετεροφυλόφιλο άντρα και άρα να μιλήσει γι αυτό? Ο Πανούσης βέβαια προσθέτει και γυναίκες στην εξίσωση («γηραιότερες» και «άσχημες» γιατί προφανώς στο μυαλό του δεν μπορείς να παρενοχληθείς από κάποι@ που θεωρείται ελκυστικ@) αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι ακόμα και αν όντως άντρες παρενοχλούνται από γυναίκες είναι οι άντρες που λόγω της εξουσίας που κατέχουν (ως εργοδότες, παραγωγοί, θρησκευτικοί λειτουργοί) είναι σε θέση ισχύος. Και η θέση ισχύος αποτελεί βασικό στοιχείο της σεξουαλικής παρενόχλησης.
Στη δεύτερη παράγραφο συνεχίζει να αναμασά κλισέ προσπαθώντας μάλιστα να οικειοποιηθεί την καταπίεση που βιώνουν οι gay και οι trans αναγορεύοντας τον εαυτό του σε «ομοφυλόφιλο που έγινε λεσβία», λες και η συστημική καταπίεση και η βία που δέχονται οι ομοφυλόφιλοι έχει να κάνει με την «θηλυκή πλευρά» που λέει ότι έχει ο κάθε μάτσο cis, straight άντρας. Στην συνέχεια εκφράζει την πλήρη άγνοιά του περί ομοφοβίας συγχέοντας τα ίσα νομικά δικαιώματα με την «μικροαστική» όπως λέει ανάγκη «έγκρισης» του «μπάτσου, του υπουργού, του παπά».
Ο Τζίμης ο Πανούσης είναι τόσο ηλίθιος και τόσο βυθισμένος στο προνόμιο του που τον προηγούμενο αιώνα θα πήγαινε στις σουφραζέτες και θα τους έλεγε ότι δεν καταλαβαίνει την μικροαστική τους ανάγκη να έχουν την έγκριση του κρατικού συστήματος ως πλήρη νομικά υποκείμενα ή θα έκραζε τον Martin Luther King για αυτά τα βλακώδη γλυκανάλατα όνειρα που είχε για τα παιδάκια του.
Σε όλη αυτή την συνέντευξη το μόνο που καταφέρνει ο Τζιμάκος είναι να μας εκφράσει την ενόχλησή του, που μια καταπιεσμένη ομάδα στην οποία ο ίδιος δεν ανήκει, σταματάει να παραμένει στην αφάνεια και διεκδικεί τα δικαιώματα της, το οποίο φυσικά ο ίδιος το ερμηνεύει σαν μια προσπάθεια να υφαρπάξουν εξουσία.
Ο Πανούσης δεν είναι ένας αναρχικός που αγωνίζεται κατά της εξουσίας, αλλά ένας αγχωμένος κυριούλης που στην προσπάθεια του να παραμείνει στην επικαιρότητα ως edgy κωμικός θα χαϊδέψει τα μισογυνικά αντανακλαστικά του κοινού του.
* https://naieisaimisogynis.com/…/eswterikeymenos-misogynism…/
~Hürrfem Sultan
~Brittney Grinder
Πηγή: fb Ναι, Είσαι Μισογύνης
