Γελοίοι λοιπόν, λέτσοι, ανύπαρκτοι. Όσοι τολμήσαμε να πούμε τα αυτονόητα, ότι εκεί στο συλλαλητήριο μύριζε φορμόλη εθνικιστική. Και ανθέλληνες σίγουρα θα είμαστε και άλλα βαριά που δε γράφονται θα μας σούρετε.
Και κάτω από τα μπαλκόνια του Χίτλερ αγνοί καθημερινοί άνθρωποι ήταν, ούτε φασίστες, ούτε καν εθνικιστές.
Κραδαίνετε ως υπέρτατη νίκη τη μεγάλη συμμετοχή αγνών ανθρώπων, πατριωτών που δεν ήθελαν τίποτα παραπάνω από το να διαδηλώσουν για την τιμή και την εθνική τους ταυτότητα. Δε σας ενδιαφέρει τίποτα από όσα ακούστηκαν από τα μικρόφωνα, δεν έχετε καμία διάθεση να σκεφτείτε τί σήμαιναν όσα είδαν τα μάτια μας στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Για σας λέω, τους ψύχραιμους πατριώτες, τους μετριοπαθείς και σκεπτόμενους.
Κάνετε πως δεν προσέξατε ότι το συλλαλητήριο μετατράπηκε σε προσωπική φιέστα του στρατηγού. Σα να μην παρατηρήσατε πως ενώ όλοι μίλησαν από 10 λεπτά, εκείνος μίλησε στο τέλος και για περισσότερο από μία ώρα χωρίς να τολμήσει κανείς να τον διακόψει. Δικό του μαγαζί ήταν και βγήκε τελευταίος στην πίστα όπως αρμόζει τα πρώτα ονόματα της μαρκίζας. Δε σας ενδιαφέρει όμως. Εσείς χαρήκατε με τον πολύ κόσμο που διαδήλωσε…
Κάνετε πως δεν ακούσατε τα συνθήματα «είναι τρελός ο στρατηγός», προσποιείστε ότι σας διέφυγε πως την επόμενη κιόλας μέρα δήλωσε στον ΣΚΑΙ έτοιμος να αναλάβει την ηγεσία ενός κόμματος (αν του ζητηθεί ασφαλώς). Δε σας ενδιαφέρει όμως. Εσείς χαρήκατε με τον πολύ κόσμο που διαδήλωσε…
Κοιτάγατε αλλού και δεν ανατριχιάσατε όταν βροντοφώναξε ο στρατηγός «Ζήτω ο στρατός και τα σώματα ασφαλείας». Κάνετε πως δε θυμάστε πότε ήταν η τελευταία φορά που ακούγονταν τέτοια πράγματα από τα μικρόφωνα των συγκεντρώσεων σε αυτή τη χώρα. Δεν πειράζει όμως. Ο κόσμος ήταν πολύς…
Ξεχάσατε τα yes men που έλεγε στον Γιούνκερ τις μέρες του δημοψηφίσματος ο τουρκοφάγος στρατηγός, άλλοτε φανατικός οπαδός του «Ναι» που σήμερα δε σηκώνει μύγα στο σπαθί της εθνικοφροσύνης του. Αλλά δεν πειράζει. Στο συλλαλητήριο είχε πολύ κόσμο.
Και άλλα πολλά έχω να σας πω (έκατσα και άκουσα όλες τις ομιλίες) μα δε νομίζω πως μπορώ να μετριάσω τη χαρά σας. Ούτε με την κοτσάνα του Λυγερού «Ο ελληνισμός είναι το δώρο του χρόνου στην ανθρωπότητα» – (είναι στ΄ αλήθεια αυτός ο Έλληνας με τον πιο ψηλό δείκτη νοημοσύνης;). Ούτε τα περί «χολέρας» που ακούστηκαν για την κυβέρνηση, ούτε τα περί «γυφτοσκοπιανών» για τους γείτονες (ωραία επιχειρήματα – ψύχραιμα και κατατοπιστικά).
Προσέξτε, αναφέρομαι μόνο σε όσα έγιναν πάνω στην εξέδρα, υπό τον έλεγχο των διοργανωτών. Αυτών που χειροκροτήσατε όλοι εσείς. (Ο Κρητικός παπάς είχε μάλλον την πιο μετρημένη στάση, αντιλαμβανόμενος προφανώς έστω και την τελευταία στιγμή τη λούμπα, έριξε και τη σπόντα για όσους ήταν εκεί «μόνο και μόνο για τα ψηφαλάκια». Μάλλον αυτός έχει το υψηλότερο IQ από όσους ανέβηκαν στο βήμα).
Δε μιλώ για τους πολίτες από κάτω, που ήταν όντως πολλοί και διαφορετικών ειδών. Και αγνοί πατριώτες και απλοί καθημερινοί άνθρωποι που καμία σχέση δεν έχουν με την ακροδεξιά. Αλλά και σούργελα που μπέρδεψαν το συλλαλητήριο με το τριώδιο, που ανοίγει οσονούπω. Τέλος πάντων, εσάς τίποτα δε σας νοιάζει. Έμεινε μόνο η χαρά από τη μεγάλη συμμετοχή.
Θα μοιραστούμε τη χαρά σας αν το θέλετε. Θυμηθείτε μόνο πως και κάτω από τα μπαλκόνια του Χίτλερ αγνοί καθημερινοί άνθρωποι ήταν, ούτε φασίστες, ούτε καν εθνικιστές. Ταλαιπωρημένοι από την κρίση και τη φτώχεια Γερμανοί που μέσα στην ανέχειά τους, η ιδέα της Άριας Φυλής τους έδωσε τα φτερά για να μετατραπούν σε στυγνές πολεμικές μηχανές. Η χρήσιμη (και κρίσιμη) μάζα πατριωτών, απαραίτητη για να επιτευχθούν οι στόχοι του κάθε στρατηγού.
Τώρα όμως που τον πατριωτισμό τον βάλατε στο ζύγι και τον αποδίδετε ως παράσημο σε όποιον φωνάζει «το όνομα είναι η ψυχή μας», κρατήστε και έναν δικό μας ορισμό:
Πατριώτης είναι αυτός που δεν αδίκησε, που δεν έβαλε χέρι στο δημόσιο ταμείο, που δε σήκωσε το χέρι στη γυναίκα και τα παιδιά του ή σε άλλον αδύναμο άνθρωπο ή ζώο, που δεν πάτησε επί πτωμάτων, που όταν πήρε την εξουσία δεν έκανε τους πλούσιους πλουσιότερους, που δεν πανώγραψε για να κλέψει στις επιδοτήσεις, που δε βίασε τη γη που πατεί για να κάνει μεζονέτα, που δεν πούλησε καπετανιλίκι με την κατσούνα, που δεν αψήφησε το δικαίωμα του διπλανού του να είναι διαφορετικός, που δεν πλούτισε από τα αρχαία και μετά είδε να του κάνουν αίθουσα στο Μουσείο, που δεν έβγαλε «λάδι» δολοφόνους και εμπόρους ναρκωτικών, που δεν πούλησε μισοτιμής «πατρίδα» και «ιστορία» για να αγοράσει δάνεια και μίζες.
Μακάρι να τα έχετε όλα αυτά εσείς και οι φίλοι σας που βρεθήκατε στο συλλαλητήριο. Κι αφήστε για μας το ρόλο του γελοίου.
Έστω και μ΄αυτόν θα κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε να σας διασκεδάζουμε…
………..
Και αυτό για δώρο…
Μάριος Διονέλλης
πηγή:mesogios.gr
