Η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας να ακυρώσει τις αλλαγές που είχαν σχεδιαστεί επί υπουργίας Νίκου Φίλη για την απαλλαγή της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών από τον ασφυκτικό περιορισμό της ομολογιακής διδασκαλίας ήταν δυστυχώς αναμενόμενη. Βέβαια η νομολογία του ίδιου δικαστηρίου έχει να επιδείξει παλαιότερες σημαντικές αποφάσεις προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση.
Αλλά η πιο πρόσφατη στάση του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε αρκετά κρίσιμα ζητήματα δεν άφηνε πολλές ελπίδες για διαφορετική κατάληξη και στο θέμα των Θρησκευτικών.
Εχουμε από καιρό γίνει μάρτυρες της μετάλλαξης του ΣτΕ από προοδευτικό πυλώνα προστασίας των δικαιωμάτων σε άτυπο εκπρόσωπο των πιο συντηρητικών αρχών του «βαθέος κράτους».
Είναι γνωστό ότι οι διατυπώσεις του ισχύοντος Συντάγματος επιτρέπουν διαφορετικές ή και αλληλοσυγκρουόμενες αναγνώσεις στα ζητήματα της θρησκευτικής ελευθερίας από τη μια μεριά και της θρησκευτικής αγωγής από την άλλη.
Αλλά, σύμφωνα με τις προοδευτικές ερμηνείες των συνταγματικών αυτών προβλέψεων, θα αρκούσε να συνδυαστούν οι επίμαχες διατυπώσεις με τις ρυθμίσεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), ώστε να μειωθεί ο ομολογιακός χαρακτήρας του μαθήματος, χωρίς να καταφύγουμε σε συνταγματική αναθεώρηση.
Τώρα το ΣτΕ προχωρά στον εντελώς αντίθετο δρόμο. Χρησιμοποιεί την ΕΣΔΑ για να δικαιολογήσει την επιβολή του ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος ως «δικαίωμα» των παιδιών που ακολουθούν το ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα. Μπορεί, λοιπόν, να μη «σάπισε» το χέρι του Νίκου Φίλη, όπως ευχόταν ο «άγιος Καλαβρύτων», αλλά χάρη στην απόφαση του ΣτΕ, η οποία δεν ήταν ομόφωνη, ακυρώνεται το σημαντικό έργο του.
Ισως τώρα να αποδεικνύεται ότι η απομάκρυνσή του από το υπουργείο Παιδείας έστειλε λάθος μήνυμα σε εκείνους που λειτουργούν ως αποδέκτες μηνυμάτων.
Η υιοθέτηση του τελεσίγραφου που είχε απευθύνει στην κυβέρνηση ο αρχιεπίσκοπος και η αντικατάσταση του Ν. Φίλη από τον Κώστα Γαβρόγλου μπορεί από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ να μην είχε μεγάλη σημασία, εφόσον ο νέος υπουργός έχει ταυτόσημες απόψεις με τον προκάτοχό του στα καίρια ζητήματα, αλλά η κίνηση της αποπομπής θεωρήθηκε από το «βαθύ κράτος» ως πλήρης υπαναχώρηση. Από αυτή την άποψη δεν θα έπρεπε να μας ξαφνιάσει η απόφαση του ΣτΕ.
Πηγή: http://www.efsyn.gr
