Πρόκειται για μια μικρή ιστορία μαζικής σφαγής των εργατών, που απαίτησαν από το βρετανικό στρατό το 1819 δημοκρατία και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
H σφαγή ήταν ιδιαίτερα κτηνώδης, η κρατική καταστολή δεν μετρίασε την αναταραχή της εργατικής τάξης αλλά αντιθέτως βοήθησε να γεννηθεί το χαρτιστικό*μεταρρυθμιστικό κίνημα.
*Ο χαρτισμός ήταν ένα κίνημα για πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά τα μέσα του 19ου αιώνα, κυρίως μεταξύ 1838 και 1850
Υπολογίζεται ότι 18 άτομα, ανάμεσα τους μια γυναίκα και ένα παιδί, πέθαναν από τα τραύματα των σπαθιών και το ποδοπάτημα. Περισσότερα από 700 άτομα άντρες, γυναίκες και παιδιά τραυματίστηκαν πολύ σοβαρά. Όλα αυτά έγιναν στο όνομα της ελευθερίας και της διαφυγής από την φτώχειας.
Η σφαγή εκτυλίχθηκε σε μια περίοδο μεγάλης πολιτικής έντασης και μαζικών διαμαρτυριών. Λιγότερο από το 2% του πληθυσμού είχαν δικαίωμα ψήφου και η πείνα έπληττε μεγάλο μέρος του πληθυσμού με τους καταστροφικούς νόμους για το καλαμπόκι να καθιστούν τo ψωμί μη προσβάσιμο.
Ειρηνική Συνέλευση
Το πρωί της 16ης Αυγούστου το πλήθος άρχισε να μαζεύεται ειρηνικά, ενώ μερικοί είχαν φορέσει τις κυριακάτικες καλές φορεσίες τους.
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο ρήτορας Henry Hunt. Ο χώρος ήταν γεμάτος με πανό- ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ, ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΨΗΦΟΥ, ΙΣΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗ και ένα συγκινητικό ΑΓΑΠΗ.
Οι τοπικοί άρχοντες παρακολουθούσαν από το παράθυρο, πανικόβλητοι μπροστά στη θέα του πλήθους.
Η σφαγή
600 ιππείς, μερικές εκατοντάδες πεζοί φαντάροι, μια μονάδα πυροβολικού, 400 άντρες ιππικό του Cheshire, 400 ειδικοί αστυνομικοί, τοπικοί γεωργοί και μικροκτηματίες ιππείς (Yeomanry) είχαν αναλάβει να συλλάβουν τους ομιλητές. Η τάξη των Yeomanry, με αρχηγό τον Hugh Birley και ταγματάρχη τον Thomas Trafford ήταν μια σημαντική παραστρατιωτική δύναμη με ανθρώπους που προέρχονταν από τις τάξεις των τοπικών μύλων και των ιδιοκτητών καταστημάτων.
Έφιπποι και κρατώντας στα χέρια γαταγάνια και ρόπαλα, με τα οποία οι περισσότεροι ήταν εξοικειωμένοι, βρίσκονταν οι διαδηλωτές. (Σε μία στιγμή, έχοντας εντοπίσει έναν ανταποκριτή από το ριζοσπαστικό παρατηρητήριο στο Manchester, ένας από τους Yeomanry αξιωματικούς φώναξε “ είναι από το Saxton, κυνηγήστε τον”)
Το πλήθος έκανε αλυσίδες για να προστατευτεί από τα ξίφη με τα οποία τους χτυπούσαν και προσπαθώντας να σταματήσει τις συλλήψεις. Φήμες από εκείνη την περίοδο υποστηρίζουν επίμονα ότι οι άντρες των Yeomanry ήταν μεθυσμένοι.
Ο πανικός εκδηλώθηκε όταν το πλήθος επιτέθηκε στους Yeomanry και τότε επιστρατεύτηκαν οι ιππείς. (υπο την αρχηγία του υπαστηνόμου Colonel Guy L’Estrange).
Όπως και στη σφαγή στην πλατεία Tienanmen, υπήρχαν όμως και ήρωες ανάμεσα στο στρατό. Ένας ανώνυμος αξιωματικός ιππικού προσπάθησε να ανακρούσει τα σπαθιά των Yeomanry φωνάζοντας “Ντροπή κύριοι: τι κάνετε; οι άνθρωποι δεν μπορούν να φύγουν! Αλλά η πλειοψηφία συμμετείχε στην επίθεση.
Ο όρος ‘Peterloo’ σκόπευε να χρησιμοποιηθεί ώστε να χλευάσει τους στρατιώτες που επιτέθηκαν σε άοπλους πολίτες – από τον όρο Waterloo – οι στρατιώτες από αυτή τη μάχη θεωρούνται για κάποιους ακόμα γνήσιοι ήρωες.
Συνέπειες
Ήδη από τις 2μμ η σφαγή είχε τελείωσει και το πεδίο ήταν γεμάτο με εγκαταλελλημένα πανό και νεκρά σώματα. Οι δημοσιογράφοι που κάλυπταν την εκδήλωση συνελήφθησαν όλοι και άλλοι που ήταν καθοδόν για να ενημερώσουν για τα γεγονότα φυλακίστηκαν αμέσως. Ο επιχειρηματίας John Edwards Taylor έσπευσε να βοηθήσει να στηθεί η εφημερίδα Guardian ως αντίδραση σε ότι είχε δει.
Οι ομιλητές και οι οργανωτές παραπέμφθηκαν σε δίκη, αρχικά υπο τις κατηγορίες της έσχατης προδοσίας, κατηγορία η οποία ακούσια προέκυψε από τη δίωξη. Οι ιππείς και οι άρχοντες έλαβαν μήνυμα συγχαρητηρίων από τον αντιβασιλειά, έχοντας παράλληλα αθωωθεί από οποιαδήποτε λάθος κίνηση μετά από επίσημη έρευνα.
ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ
Οι ιστορικοί αναγνωρίζουν ότι το Peterloo επηρέασε δραματικά το δικαίωμα των καθημερινών ανθρώπων στην ψηφοφορία οδηγώντας στην αυξηση του χαρτιστικού κινήματος από το οποίο αναπτύχθηκαν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και επιπλέον βοήθησε στην εγκαθιδρυση της εφημερίδας Manchester Guardian.
Σύμφωνα με τον Nick Mansfield, πρόεδρο του Μουσείου Ανθρώπινης Ιστορίας στο Salford
«Η σφαγή του Peterloo είναι ένα σημαντικό γεγονός όχι μόνο εξαιτίας του μεγάλου αριθμού ανθρώπων που σφαγιάστηκαν και τραυματίστηκαν αλλά και για το γεγονός ότι άλλαξε ριζικά την κοινή γνώμη ώστε να επηρεάσει την προέκταση του δικαιώματος της ψήφου. Ήταν σημαντικό για τις ελευθερίες μας.»
Μετάφραση: Λίνα Παλλάκη
Πηγή: https://libcom.org/history/history-peterloo-massacre-1819
