ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΕΣΕΙ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΗΝ ΤΡΑΓΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΟΦΑΣΗ
Μια ανώνυμη επιστολή, η οποία όμως αναφέρεται σε ένα θέμα της Καλαμάτας που έχει πάρει διαστάσεις στη χώρα, ύστερα από την παρουσίασή του στον Αθηναϊκό Τύπο, κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Συγκεκριμένα αφορά την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας, για τη μακρόχρονη παραχώρηση του ορόφου του παλιού σιδηροδρομικού σταθμού της Παραλίας, στο Δημοτικό Πάρκο, στο Σύνδεσμο Εφέδρων Αξιωματικών Μεσσηνίας. Στην επιστολή τονίζεται ότι αφενός αυτοί οι Σύνδεσμοι δεν προσφέρουν κάτι στους δημότες και αφετέρου υπάρχουν παραδείγματα Συνδέσμων που αποτελούν φυτώρια φασιστικών ομάδων. Ζητάει λοιπόν ο ανώνυμος ή η ανώνυμη επιστολογράφος να πάρει πάρει πίσω ο δήμαρχος την τραγική απόφασή του για την παραχώρηση του χώρου στο Σύνδεσμο, προκειμένου να δοθεί σε κάποιον φορέα που δεν επιστεγάζει και ενσωματώνει αντικοινωνικές ιδέες και πρακτικές στην καθημερινή ζωή της πόλης, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά…
Η ανώνυμη επιστολή έχει ως εξής: “Η ενασχόληση με το δημόσιο βίο δεν είναι ούτε χόμπυ, ούτε επάγγελμα, αλλά καθήκον κάθε ελεύθερου ανθρώπου που φέρει την ιδιότητα του πολίτη. Ξέρω ότι είναι βολικό για όλους μας, πολίτες και πολιτικούς να πραγματώνουμε αυτή την ιδιότητα μονάχα κάθε τετραετία πάνω από την κάλπη. Ευτυχώς σήμερα η ιδιότητα του πολίτη δεν εξαντλείται στο δικαίωμα της ψήφου, αλλά συνοδεύεται από δικαιώματα και υποχρεώσεις καθόλου αυτονόητα. Σε ολόκληρο τον κόσμο αυτά τα δικαιώματα και αυτές οι υποχρεώσεις έχουν διεκδικηθεί με φωνές, αγώνες και αίμα επί αιώνες. Στο δικό μας πολιτισμικό μικρόκοσμο, ο φιλόσοφος Σωκράτης δεν θανατώθηκε για λίγα λεπτά διασημότητας. Θανατώθηκε ακριβώς επειδή ασκούσε ό,τι συνεπάγεται η ιδιότητα του πολίτη στην καθημερινή του ζωή: ρωτούσε, εξέταζε, αμφισβητούσε.
Κάτω από μια τέτοια σκέψη και με αφορμή την απόφαση του δημάρχου να παραχωρήσει δημοτικό χώρο 83τ.μ στο πάρκο του ΟΣΕ ως το 2025 στο Σύνδεσμο Εφέδρων Αξιωματικών Μεσσηνίας γράφω τώρα αυτήν εδώ την επιστολή. Απόφαση την οποία θεωρώ εξαρχής εσφαλμένη -σίγουρα λιγότερο προβληματική από την επιλογή του δημάρχου να αγνοήσει τις φωνές των πολιτών που ενίστανται απέναντι σ’ αυτή την παραχώρηση.
Ο ΣΕΑΜ είναι ένας σύλλογος στρατιωτικών που διατείνονται ότι χρειάζονται χώρο για να ανταλλάσσουν απόψεις. Κι έχουν κάθε δικαίωμα στην κουβεντούλα και τη συνάθροιση. Ωστόσο, οι διεργασίες τους δεν έχουν κοινωνικές προεκτάσεις, δεν προσφέρουν κάτι στους δημότες, ούτε τους εμπλέκουν. Εφόσον ο χώρος ανήκει στο Δήμο, δηλαδή στους δημότες και όχι στο δήμαρχο προσωπικά, θεωρώ ότι η χρήση του θα πρέπει να συνεπάγεται κάποιο όφελος για την κοινότητα, να έχει κάποιου είδους ανταποδοτικό χαρακτήρα. Υπό αυτό το πρίσμα, τα μέλη του ΣΕΑΜ μπορούν ελεύθερα να ανταλλάσσουν απόψεις σε ένα σαλόνι, μια καφετέρια ή ένα chat room χωρίς να καταλαμβάνεται ένας δημοτικός χώρος που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί για κοινωφελείς σκοπούς.
Επειδή αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι δεν αρκεί να κουνάμε το δάχτυλο, αντιπροτείνω ορισμένους συλλόγους και ομάδες που συμβάλλουν στην κοινωνική και πολιτισμική ανάπτυξη της πόλης και στους οποίους θα μπορούσε να παραχωρηθεί ο χώρος. Τέτοιες ομάδες είναι τα μαθητικά εργαστήρια ρομποτικής, οι Φίλοι Επιτραπέζιων Παιχνιδιών Καλαμάτας, το Re:Think Project κ.α.
Σε κάθε περίπτωση, η παραχώρηση δημόσιου χώρου (που δεν ανήκει στο δήμαρχο, αλλά στους δημότες) σε έναν μεμονωμένο σύλλογο ιδιωτών αποτελεί διάκριση, η οποία απορρέει από προσωπική προτίμηση ή/και ιδεολογική συγγένεια.
Ένας άλλος (πολύ σοβαρός) λόγος για τον οποίο θεωρώ απολύτως εσφαλμένη την απόφαση παραχώρησης δημοτικού χώρου στον ΣΕΑΜ είναι το γεγονός ότι τέτοιοι σύλλογοι, αν και δεν αποτελούνται αποκλειστικά από άτομα με φασίζουσες ιδέες, έχουν λειτουργήσει συστηματικά ως φυτώρια φασιστικών ομάδων ανά την Ελλάδα. Σας θυμίζω το παράδειγμα της Κοινότητας Εφέδρων Ειδικών Δυνάμεων, που φέρεται να εμπλέκεται στην πολεμική εκπαίδευση μελών της Χρυσής Αυγής και καλούσε επανειλημμένως σε πραξικόπημα μέσω της ιστοσελίδας της. Σας θυμίζω ακόμη το παράδειγμα της Ένωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού Ιωαννίνων, που μόλις τρία χρόνια πριν οργάνωσε φασιστική εκδήλωση με επίτιμους καλεσμένους βουλευτές της Χρυσής Αυγής και λεκτικές επιθέσεις προς «κομμουνιστοσυμμορίτες». Στην Αθήνα ο πρώην πρόεδρος του Στρατιωτικού Συνδέσμου Ελλήνων Εφέδρων έχει συμμετάσχει σε διαφημιστικά σποτ της Χρυσής Αυγής και έχει εκφράσει δημόσια φασίζουσες και ρατσιστικές ιδέες βίας, αλλά και την αποστροφή του προς τη δημοκρατία.
Φυσικά αυτό δεν οδηγεί στο αυταπόδεικτο συμπέρασμα ότι και ο ΣΕΑΜ αποτελείται από άτομα με φασιστικές και αντικοινωνικές ιδέες, έχω όμως σοβαρούς λόγους να υποψιάζομαι ότι διαπνέονται από ξενοφοβικές αντιλήψεις, που υπονομεύουν την αρμονία στην κοινότητα. Πέρα από τη ρατσιστική ρητορική μεμονωμένων μελών του συνδέσμου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ανησυχία εγείρει το περιεχόμενο των ευχαριστιών που απηύθηναν στο δήμαρχο για την παραχώρηση του κτιρίου, όπου αναφέρουν ότι «η απρόσκοπτη λειτουργία του συνδέσμου είναι απαραίτητη για εθνικούς σκοπούς ένεκα των χιλιάδων παράνομων μεταναστών». Στο ίδιο επίσημο κείμενο αναλαμβάνουν να «επιβλέπουν το Σιδηροδρομικό Μουσείο και να παρέχουν ασφάλεια για την ομαλή λειτουργία του πάρκου». Δεν θα πρέπει καθόλου να παραγνωριστεί το γεγονός ότι στην πραγματικότητα ο σύνδεσμος ΔΕΝ αποτελεί σώμα ασφαλείας, και ΔΕΝ έχει καμία δικαιοδοσία σε θέματα δημόσιας ασφάλειας ή άσκησης μεταναστευτικής πολιτικής, για τα οποία υπάρχουν επίσημες κρατικές δομές στελεχωμένες από ειδικούς.
Η δική μου αποστροφή στη συγκεκριμένη παραχώρηση δεν είναι μεμονωμένη. Δεκάδες πολίτες έχουν εκφράσει τη δυσαρέσκειά τους, ενώ έχει ασκηθεί κριτική στη δημοτική αρχή και από ΜΜΕ πανελλαδικής εμβέλειας. Αντιδράσεις οι οποίες έχουν προκλητικά αγνοηθεί.
Αν μεμονωμένα πολιτικά πρόσωπα αισθάνονται κάποια συμπάθεια προς τις παραπάνω δηλώσεις και συμμερίζονται τα φασιστικά και αντικοινωνικά ιδεολογήματα που έχουν ήδη αιματοκυλήσει μια φορά την Ευρώπη, οι δημότες έχουν αποδείξει περίτρανα ότι ούτε φασίστες είναι, ούτε μισάνθρωποι. Μάλιστα, σε κάθε ανθρωπιστική κρίση έχουν σπεύσει να βοηθήσουν με αγαθά και εθελοντική εργασία τους αναξιοπαθούντες κάθε χρώματος, σεξουαλικού προσανατολισμού και θρησκεύματος, από την προσφυγική κρίση μέχρι τις πυρκαγιές του φετινού Αυγούστου. Οι φωνές αυτών των δημοτών, που δεν είναι γλάστρες, αλλά πολίτες οφείλουν να ακουστούν, καθώς κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Η δημοτική αρχή δεν μπορεί και δεν πρέπει να αγνοεί αυτούς τους οποίος εκλέχθηκε να εκπροσωπήσει.
Με τα παραπάνω καλώ το δήμαρχο να ανακαλέσει αυτή την τραγική απόφαση παραχώρησης που τον εκθέτει ανεπανόρθωτα κι αφήνει τα στερεότυπα για δήθεν χουντοβασιλικά φρονήματα των Καλαματιανών να διαιωνίζονται. Καλώ επίσης τους συνδημότες μου να αντιταχθούν με τρόπο πολιτισμένο και όχι βίαιο απέναντι σε κάθε προσπάθεια επιστέγασης και ενσωμάτωσης αντικοινωνικών ιδεών και πρακτικών στην καθημερινότητα της πόλης.
Πόλη χωρίς αφέντες. Πόλη χωρίς τραμπούκους”.
