Σαν σήμερα, στις 19 Δεκεμβρίου του 1996, έφυγε από τη ζωή ο Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι και με αφορμή το γεγονός αυτό, γυρνάμε τον χρόνο πίσω και ξαναβλέπουμε το θρυλικό φιλμ «Γλυκιά Ζωή» (La Dolce Vita – 1960) του Φεντερίκο Φελίνι. Ένα διαχρονικό αριστούργημα της Έβδομης Τέχνης και παράλληλα μία από τις πλέον χαρακτηριστικές στιγμές στην πλούσια φιλμογραφία, του κορυφαίου Ιταλού ηθοποιού.
Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι / Marcello Mastroianni
(28 Σεπτεμβρίου 1924 – 19 Δεκεμβρίου 1996)
Ο Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι, πραγματοποίησε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ως κομπάρσος, στην ταινία «Μαριονέτες» του 1939, σε σκηνοθεσία του Carmine Gallone. Ενώ στη σκηνή πρωτοεμφανίστηκε με το έργο «Angelica» το 1948, όπου συμπρωταγωνίστησε με την Τζουλιέτα Μαζίνα, σύζυγο του Φεντερίκο Φελίνι.
Από το 1949, έως το 1956, ο Μαστρογιάννι έπαιζε κυρίως μικρούς ρόλους σε έργα των Ντίνο Ρίζι, Μάριο Μονιτσέλι κ.α. Έφτασε όμως στην κορύφωση της καριέρας του με τις ταινίες «Λευκές Νύχτες» (1957) του Λουκίνο Βισκόντι, «Ο Κλέψας του Κλέψαντος» (1958) του Μάριο Μονιτσέλι και «Διαζύγιο αλά Ιταλικά» (1961) του Πιέτρο Τζέρμι που τον καθιστούν ως έναν από τους πρώτους κωμικούς της Ιταλίας.
Η ταινία «Γλυκιά Ζωή» (La Dolce Vita – 1960) του Φεντερίκο Φελίνι, του χάρισε παγκόσμια φήμη, ενώ συνολικά, εμφανίσθηκε σε περισσότερα από 150 έργα και απέσπασε τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ Ά Ανδρικού Ρόλου:
- Divorzio all’italiana (1961)
- Una giornata particolare (1977)
- Oci ciornie (1987)
- Γλυκιά Ζωή / La Dolce Vita
Σκηνοθεσία: Φεντερίκο Φελίνι
Σενάριο: Φεντερίκο Φελίνι, Ένιο Φλαϊάνο, Τούλιο Πινέλι
Ηθοποιοί: Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, Ανίτα Έκμπεργκ, Ανούκ Αϊμέ, Υβόν Φουρνό
Χώρα: Ιταλία
Έτος: 1960
Διάρκεια: 174 λεπτά
Ο Μαρτσέλο Ρουμπίνι είναι δημοσιογράφος και αρθρογραφεί σ’ ένα έντυπο σκανδάλων, παρ’ όλο που ελπίζει να μπορέσει κάποτε να γράψει πιο σοβαρά. Για επτά ημέρες κι άλλες τόσες νύχτες γίνεται ο ξεναγός σ’ ένα ταξίδι της ζωής στη Ρώμη.
Η «Γλυκιά Ζωή» (La Dolce Vita), πραγματοποιεί την πρεμιέρα της στις Ιταλικές αίθουσες, τον Φεβρουάριο του 1960. Η επιτυχία στο κοινό συμβαδίζει με τις πολεμικές κριτικές. Στην πρώτη προβολή η ταινία γιουχάρεται και μερικοί αποδοκιμάζουν τον Φελίνι, ο οποίος βρίσκεται εντός της κινηματογραφικής αίθουσας. Οι κατηγορίες που του καταλογίζουν, αφορούν την ανηθικότητα που πιστεύουν ότι προωθεί η εν λόγω ταινία.
Το φιλμ προσβάλλεται από τα επίσημα όργανα της καθολικής εκκλησίας ενώ η υπόθεση φτάνει ακόμα και στην ιταλική βουλή. Παρ’ όλα αυτά η ταραχή των πολεμικών συντελεί στην τεράστια εμπορική επιτυχία της ταινίας, αλλά εμποδίζει μια σαφή κριτική ανάλυση, τουλάχιστον τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Νεολογισμοί, που ανθίστανται ακόμα, δείχνουν πόσο ο σκηνοθέτης επηρεάστηκε και επηρέασε τα ιταλικά ήθη του μεταπολέμου. Ευγενείς θλιβερά παρατεταγμένοι στους ερειπωμένους πύργους τους, μυστικές εμφανίσεις, διανοουμενίστικες συγκεντρώσεις, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που χρησιμοποιεί με ευφυΐα ο Φεντερίκο Φελίνι.
Η «Γλυκιά Ζωή» (La Dolce Vita), αντικατοπτρίζει ουσιαστικά ολόκληρη την Ιταλία του ’50 που ανακαλείται εδώ μέσω της έβδομης τέχνης και αναβιώνει μαγικά επί της μεγάλης οθόνης. Με την αφελή επιθυμία της για ζωή, με την επιτηδευμένη ελαφρότητα που σήμερα μας φαίνεται παραμυθένια, με το γούστο στο καλό ντύσιμο, την ευχαρίστηση που προσφέρει ένα καθαρό ρούχο, ο περίπατος το βράδυ με το αυτοκίνητο, το χάζεμα κάτω από τις αναμμένες λάμπες του καφέ. Όλα αυτά, ο Φελίνι δεν τα εφηύρε, αλλά τα θυμήθηκε…
«Δεν είναι η δική μου μνήμη που κυριαρχεί στις ταινίες μου. Tο να πει κανείς ότι οι ταινίες μου είναι αυτοβιογραφικές, είναι μια αβασάνιστη κρίση, μια βιαστική ταξινόμηση. Έχω επινοήσει σχεδόν τα πάντα: παιδική ηλικία, προσωπικότητα, νοσταλγίες, όνειρα, αναμνήσεις, για την καθαρή απόλαυση του να μπορέσω να τις αφηγηθώ. Mε την έννοια του ανέκδοτου, της πραγματικής βιογραφίας, στις ταινίες μου δεν υπάρχει τίποτα. Aυτό που ξέρω είναι ότι επιθυμώ να αφηγηθώ. Πραγματικά, η αφήγηση είναι το μόνο παιχνίδι με το οποίο αξίζει να παίζει κανείς. Είναι ένα παιχνίδι, που για μένα, για τη φαντασία μου, για τη φύση μου, έχει την δική του αναγκαιότητα.» – Φεντερίκο Φελίνι
Η «Γλυκιά Ζωή» (La Dolce Vita – 1960) του Φεντερίκο Φελίνι, με πρωταγωνιστές τουςΜαρτσέλο Μαστρογιάνι, Ανίτα Έκμπεργκ, Ανούκ Αϊμέ, Υβόν Φουρνό, αποτέλεσε μία ταινία ορόσημο, όχι μόνο του ιταλικού αλλά και του παγκόσμιου σινεμά.
Το φιλμ προβλήθηκε το 1960 και στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών, όπου και απέσπασε τον Χρυσό Φοίνικα, ενώ απέσπασε και τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ (ανάμεσα τους και μία στην κατηγορία καλύτερης σκηνοθεσίας για τον Φελίνι), κερδίζοντας εν τέλει το Χρυσό Αγαλματίδιο στην Κατηγορία Καλύτερων Κοστουμιών.
πηγή:tvxs
