Καλησπέρα. Προς το παρόν επιτρέψτε μου να κρατήσω την ανωνυμία μου. Είμαι πρόσφυγας στο νησί της Σάμου και κάτι παραπάνω από ευγνώμων για το γεγονός ότι φιλοξενούμαι στο νησί εδώ και σχεδόν ένα χρόνο. Πρέπει να παραδεχτώ όμως ότι η ζωή μου μέσα και έξω από τον Καμπ δεν μπορεί να απαλύνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω ως πρόσφυγας. Νιώθω ότι αδικούμαι ενώ πολλοί από τους ανθρώπους γύρω μου είναι κάθε άλλο παρά φιλικοί κι ευγενικοί απέναντι μου λόγω του ότι ανήκω σε διαφορετική φυλή, κάτι μάλλον ασυνήθιστο για αυτούς.
Αντίθετα με άλλους πρόσφυγες, είχα την τύχη να μεγαλώσω σε μια πολυπολιτισμική κοινότητα με αντίστοιχα σχολεία. Οι δάσκαλοί μας δεν έχαναν ευκαιρία να μας υπενθυμίζουν πως σαν τα λουλούδια στον κήπο, έτσι κι εμείς οι άνθρωποι διαφέρουμε σε χρώμα και φυλή. Με ταπεινότητα μας εξηγούσαν πως στον κόσμο μας υπάρχουν άπειροι διαφορετικοί πολιτισμοί και ότι πρέπει να αγκαλιάσουμε με δεκτικότητα αυτή την φυσική διαφορετικότητα. Όλα αυτά που διδάχτηκα ως παιδί, δυστυχώς δεν τα συνάντησα εδώ στο νησί της Σάμου, όπου εξαιτίας του όχι αρκετά λευκού χρώματός μας, αντιμετωπίζουμε καθημερινά διακρίσεις, μας εκμεταλλεύονται με τον χειρότερο τρόπο που μπορείτε να φανταστείτε και μας δίνουν ονόματα που δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να αναπαράγει εδώ.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά πως μια μέρα πήγα με άλλους δύο φίλους μου πρόσφυγες σε ένα εστιατόριο στο Βαθύ, μετά από πρόσκληση μιας φίλης μας δασκάλας. Αφού κάτσαμε, μας ζήτησαν να φύγουμε από το εστιατόριο χωρίς να έχει συμβεί τίποτα που να δικαιολογεί μια τέτοια απαίτηση από μεριάς τους. Η ελληνίδα φίλη μας δεν χάρηκε πολύ με αυτή τη συμπεριφορά και απαίτησε να δει τον υπεύθυνο του καταστήματος. Ο θυμός της ήταν εμφανής, φώναζε και σχεδόν προκάλεσε χάος στο εστιατόριο. Εμείς της είπαμε ότι δεν έχει νόημα να το κάνει αυτό καθώς αυτή είναι η συμπεριφορά των περισσότερων ντόπιων στο νησί απέναντί μας. Αυτό όμως το γεγονός με έβαλε σε σκέψεις. Γιατί οι περισσότεροι Έλληνες εδώ στο νησί της Σάμου φέρονται τόσο αδιάφορα προς ανθρώπους με διαφορετική εμφάνιση από τη δική τους; Γιατί η διαφορετικότητα τους προκαλεί τόση ανασφάλεια και αδυνατούν να την αγκαλιάσουν; Το μόνο που ζητώ ως πρόσφυγας είναι λίγη κατανόηση ως προς τη δύσκολη κατάσταση που βιώνω. Ιδανικά, θα μου άρεσε να μάθω τα πάντα για τον πολιτισμό σας, να ξεναγηθώ στον κόσμο σας, να καταλάβουμε ο ένας τον άλλο με κάθε τρόπο. Ίσως ζητάω πάρα πολλά. Ζητάω τουλάχιστον από το συνάνθρωπό μου να με αφήσει να συνεισφέρω και να βοηθήσω με τις ικανότητες μου, δείχνοντας κατανόηση στις όποιες ελλείψεις και αδυναμίες μου, τις οποίες με τη βοήθειά του μπορώ να διορθώσω ώστε να γίνω καλύτερος άνθρωπος.
Πιστεύω πραγματικά πως αν όλοι καταφέρναμε να αποδεχτούμε τη διαφορετικότητά μας, θα βελτιώναμε τον κόσμο και το περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Πιστεύω επίσης πως είναι φυσιολογικό για καθέναν που βρίσκεται σε ένα ξένο περιβάλλον να ψάχνει κατανόηση και αποδοχή. Θυμηθείτε πως δεν ξύπνησα ένα πρωί κι αποφάσισα να γίνω πρόσφυγας, ούτε παρακάλεσα τον θεό γι’ αυτό. Μια σειρά από αναπάντεχα γεγονότα με ανάγκασαν να χάσω την πρότερη υπόστασή μου και να περιέλθω σ’ αυτή του πρόσφυγα. Παρόλαυτά, εξακολουθώ να είμαι άνθρωπος με συναισθήματα και ανάγκες όπως κι εσύ. Χρειάζομαι κι εγώ αυτά που χρειάζεσαι κι εσύ για να ζήσεις, έχω κι εγώ τα ίδια όνειρα κι ελπίδες για τα παιδιά μου, όπως κι εσύ για τα δικά σου.
Πηγή: Κίνηση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – Αλληλεγγύη στους Πρόσφυγες-Σάμος
