Στις 11 Δεκεμβρίου 1803 γεννιέται ο Εκτωρ Μπερλιόζ. Γάλλος συνθέτης, από τους σημαντικότερους του 19ου αιώνα. Είναι από τους πρώτους συνθέτες που τιτλοφόρησε τις συνθέσεις του και πρόσθεσε και άλλες επεξηγήσεις, έτσι ώστε οι ακροατές να καταλαβαίνουν τι προσπαθεί να περιγράψει με τη μουσική του (προγραμματική μουσική).
Έγραψε όπερες, συμφωνίες, ορατόρια, χορωδιακά έργα και εκκλησιαστική μουσική. Τα γνωστότερα έργα του είναι η Φανταστική Συμφωνία και το Ρέκβιεμ. Ο Μπερλιόζ κατατάσσεται στο ρεύμα του ρομαντισμού και προήγαγε τη συμφωνική μουσική, ενώ υπήρξε πρωτοπόρος στη συγκρότηση και την αξιοποίηση της συμφωνικής ορχήστρας.
Οι απαιτήσεις για την εκτέλεση των συμφωνικών του έργων τον οδήγησαν στο να αναλάβει ο ίδιος να διδάξει τους μουσικούς.
Έτσι έγινε δάσκαλος σειράς μεγάλων μουσικών ερμηνευτών, ενώ οι σκέψεις και τα σχέδιά του για τον τρόπο ερμηνείας των συμφωνικών έργων, των δικών του, αλλά και των άλλων συνθετών αξιοποιούνται από τους μουσικούς και τους διευθυντές ορχήστρας μέχρι σήμερα.
Έφυγε από τη ζωή στις 8 Μαρτίου 1869.
Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Γιάννη Κόκκο αντλούσε έμπνευση από την αρχαία Ελλάδα και την ελληνική μυθολογία και επισήμανε ότι στο τέλος της δεύτερης πράξης, όπου όλες οι Τρωαδίτισσες αυτοκτονούν για να μην πιαστούν αιχμάλωτες από τους Έλληνες στρατιώτες «Σε αυτή την αυτοκτονία είδα την επιρροή από την ελληνική ιστορία του 1821, η οποία είχε πάρα πολύ επηρεάσει τους Ευρωπαίους καλλιτέχνες. Στην ομαδική αυτοκτονία ο Μπερλιόζ δίνει έναν απόηχο από το Μεσολόγγι ή το Ζάλογγο».
- «Ρωμαίος και Ιουλιέττα», [«Romeo et Juliette] το 1839,
- «Ο Χάρολντ στην Ιταλία»,
- «Η επιστροφή στη ζωή»,
- «Η Καταδίκη του Φάουστ», [«La damnation de Faust»] το 1846,
- «Μπενβενούτο Τσελίνι»,
- «Τρώες», [Les Troyens],
το οποίο παρουσίασε τον Οκτώβριο του 2003 και ο Έλληνας σκηνοθέτης Γιάννης Κόκκος σε μια μαραθώνια παράσταση διάρκειας 6 ωρών στην όπερα του Παρισιού. Ήταν η δεύτερη φορά που το έργο παρουσιάστηκε στο σύνολό του, στα 140 χρόνια της ζωής του καθώς είχε προηγηθεί το 1957, η παράσταση στο «Κόβεν Γκάρντεν» του Λονδίνου.
- «Βεατρίκη και Βενέδικτος», [κωμική όπερα γραμμένη πάνω σε δικό του λιμπρέτο, η οποία αποτελείται από δύο πράξεις, που πρωτοπαρουσιάστηκε στο Μπάντεν-Μπάντεν, στις 9 Αυγούστου 1862],
- «Te Denum»,
- «Μπενβενούτο Τσελίνι», [μελόδραμα],
- «Η παιδική ηλικία του Χριστού», [«L’ enfance du Christ», ορατόριο],
- «Πένθιμη και θριαμβευτική συμφωνία»
- «Η Ελληνική Επανάσταση», [«La Révolution Greque, 1825-26», εμπνευσμένο από την Ελληνική Επανάσταση του 1821],
- «Φανταστική Συμφωνία», [η πρεμιέρα της έγινε στις 5 Δεκεμβρίου 1830, στο Παρίσι],
- «Ρέκβιεμ», [παρουσιάστηκε στο Παρίσι το Δεκέμβριο του 1837 στο μνημόσυνο του Γάλλου στρατηγού Νταμρεμόν, που σκοτώθηκε στην Αλγερία και συμμετείχαν 200 μουσικοί και 200 χορωδοί. Το έργο είχε γραφτεί με άλλο σκοπό λίγο καιρό νωρίτερα μεπαραγγελία της γαλλικής κυβέρνησης].
Ο γιγάντιος αριθμός ερμηνευτών που συμμετείχαν στην πρώτη εκείνη εκτέλεση του Ρέκβιεμ στόχευε να εντυπωσιάσει το κοινό του επιβλητικού χώρου της εκκλησίας των Invalides.
Στη διάρκεια της επαναστάσεως του 1830 ενορχήστρωσε τη «Μασσαλιώτιδα» και την αφιέρωσε στον Ρουζέ Ντε Λιλ. Σ` ένα τελευταίο θριαμβευτικό ταξίδι στη Ρωσία παρουσίασε την όπερα
- «Βεατρίκη και Βενέδικτος», της οποίας η υπόθεση είναι παρμένη από το έργο του Σαίξπηρ «Πολύς θόρυβος για το τίποτα», [«Much A do About Nothing»]. Είναι ο συνθέτης που ασχολήθηκε με όλα τα είδη και τόλμησε να θέσει αντιμέτωπο του κλασικού το ρομαντικό ιδεώδες.
- πηγές:
- atexnos.gr – Ηρακλής Κακαβάνης
- checkinart.gr