Με το πνεύμα «ελευθερία, ισότητα, αδελφοσύνη» να περιδινείται πάνω από το Παρίσι κατά τις πρώτες ημέρες της Γαλλικής Επανάστασης, ζητήθηκε από τον Δρ Ζοζέφ Ινιάς Γκιγιοτέν λίγο πριν από την Εθνοσυνέλευση το 1789, να ασκήσει πιέσεις για ισότητα στο πιο απίθανο ζήτημα: τη θανατική ποινή. Ο Παριζιάνος αναπληρωτής καθηγητής της ανατομίας υποστήριξε ότι ήταν άδικο για τους κοινούς εγκληματίες στη Γαλλία να εκτελούνται με βασανιστικές μεθόδους όπως κρέμασμα, κάψιμο στην πυρά και σπάσιμο της σπονδυλικής στήλης στον τροχο την ώρα που οι αριστοκράτες εγκληματίες είχαν το προνόμιο του γρήγορου αποκεφαλισμού, ιδιαίτερα αν οι δήμιοι είχαν ακονίσει καλά τα σπαθιά τους. Ο Γκιγιοτέν, σαν σήμερα το 1789, παρακάλεσε τους βουλευτές συναδέλφους του να ακολουθήσουν ισότιμες αρχές και να υιοθετήσουν ένα πιο ανθρώπινο και δίκαιο σύστημα θανατικής ποινής σύμφωνα με το οποίο όλοι οι εγκληματίες, ανεξάρτητα από την κοινωνική τους θέση, θα έπρεπε να αποκεφαλιστούν. Το 1791 η Εθνική Συνέλευση αποφάσισε ότι ο αποκεφαλισμός θα ήταν από δω και πέρα η μόνη νομική μορφή της θανατικής ποινής στη Γαλλία, ωστόσο ο δήμιος, Σαρλ Ανρί Σανσόν, ήξερε ότι αυτό θα παρουσίαζε πρακτικά προβλήματα. Δήμιος τέταρτης γενιάς, ο Σανσόν ένιωθε τη θανατική ποινή ως οικογενειακή επιχείρηση. Προειδοποίησε την Εθνοσυνέλευση ότι ο αποκεφαλισμός με ξίφος ήταν ανακριβής, ενώ διέθετε μόνο δύο ξίφη, αφού τα υπόλοιπα είχαν σπάσει ή φθαρεί. 
Η λύση βρέθηκε σε μια άλλη από τις ιδέες του Γκιγιοτέν: ένα μηχάνημα αποκεφαλισμού που θα εξασφάλιζε ταχύ και ελεήμων θάνατο. «Ο μηχανισμός πέφτει σαν αστραπή, το κεφάλι πετάγεται μακριά, ο άνθρωπος δεν υπάρχει πια» είπε ο Γκιγιοτέν στους συνεργάτες του. Ο Ζοζέφ Ινιάς Γκιγιοτέν, ήταν ο άνθρωπος που πρότεινε την ιδέα για το μηχάνημα αποκεφαλισμού, την γνωστή ως γκιλοτίνα. Και ενώ ο Γκιγιοτέν πρότεινε τη συσκευή, ο Δρ Αντουάν Λουί σχεδίασε το πρωτότυπο, το οποίο αρχικά πήρε το όνομά του «Louison» ή «Louisette.» Παρακάτω θα βρείτε 5 εκπληκτικά πράγματα για τη γκιλοτίνα 1. Οι ρίζες της χρονολογούνται από το Μεσαίωνα. Παρόμοιες μηχανές εκτέλεσης υπήρξαν αιώνες πριν τη γκιλοτίνα. Μια συσκευή αποκεφαλισμού με το όνομα «planke» χρησιμοποιήθηκε στη Γερμανία και τη Φλάνδρα κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, ενώ στην Αγγλία ένα τσεκούρι γνωστό ως Halifax Gibbet, ήταν αρκετά διαδεδομένο στην αρχαιότητα. 2. Οι εκτελέσεις γκιλοτίνας προσέλκυαν χιλιάδες θεατές Κατά τη διάρκεια της «βασιλείας του τρόμου» στα μέσα του 1790, χιλιάδες «εχθροί της γαλλικής επανάστασης» συνάντησαν το τέλος τους στη λεπίδα της λαιμητόμου. Ορισμένα μέλη του κοινού αρχικά παραπονέθηκαν ότι η μηχανή ήταν πολύ γρήγορη και ακριβής, ωστόσο πριν την εκτέλεση, η διαδικασία είχε εξελιχθεί σε ψυχαγωγικό σόου. Οι άνθρωποι συνέρρεαν στην Place de la Revolution κατά κύματα για να παρακολουθήσουν το φρικιαστικό έργο της γκιλοτίνας με αμέτρητα τραγούδια, αστεία και ποιήματα. Οι θεατές μπορούσαν να αγοράσουν αναμνηστικά, να διαβάσουν το πρόγραμμα με τον κατάλογο των θυμάτων, ή ακόμα και να τσιμπήσουν κάτι σε ένα κοντινό εστιατόριο με το όνομα «Το καμπαρέ της γκιλοτίνας.» Η γοητεία της γκιλοτίνας άρχισε να φθίνει προς το τέλος του 18ου αιώνα, αλλά οι δημόσιοι αποκεφαλισμοί συνεχίστηκαν στη Γαλλία μέχρι το 1939. 
3. Ήταν ένα δημοφιλές παιχνίδι για τα παιδιά Τα παιδιά συμμετείχαν συχνά σε εκτελέσεις με γκιλοτίνα και ορισμένα μπορούσαν ακόμη και να παίξουν με τη δική τους μινιατούρα γκιλοτίνα στο σπίτι. Γύρω στο 1790, το ύψους 70 εκ. αντίγραφο της γκιλοτίνας ήταν ένα δημοφιλές παιχνίδι στη Γαλλία. Τα παιδιά χρησιμοποιούαν τις πλήρως λειτουργικές γκιλοτίνες για να αποκεφαλίσουν κούκλες ή ακόμα και μικρά τρωκτικά. Μερικές πόλεις απαγόρευσαν τελικά τις γκιλοτίνες στα σπίτια, από φόβο ότι ήταν κακή επιρροή. 4. Οι επιστήμονες πραγματοποίησαν φρικιαστικές μελέτες πάνω στα κεφάλια των καταδίκων Από την αρχή της χρήσης της, ξεκίνησε και η συζήτηση, κατά πόσο τα κεφάλια παραμένουν ζωντανά (!), μετά τον αποκεφαλισμό.Το 1793, ένας βοηθός δήμιου χαστούκισε στο πρόσωπο ένα από τα κεφάλια των θυμάτων του και ισχυρίστηκε ότι οι θεατές μπορούσαν να δουν τα μάγουλά κατακόκκινα από θυμό. Οι γιατροί αργότερα ζήτησαν ο καταδικασμένος να προσπαθήσει να ανοιγοκλείσει ή να αφήσει το ένα μάτι ανοιχτό μετά την εκτέλεσή του, για να αποδείξουν ότι εξακολουθούσαν να ζουν. Το 1880, ένας γιατρός, ο Dassy de Lignieres άντλησε μέσα στο κεφάλι ενός παιδιού που αποκεφαλίστηκε, αίμα, για να το φέρει πίσω στη ζωή και να μιλήσει. Τα άθλια πειράματα σε θύματα, σταμάτησαν τον 20ο αιώνα, αλλά μελέτες σε αρουραίους έδειξαν ότι η δραστηριότητα του εγκεφάλου μπορεί να συνεχιστεί για περίπου τέσσερα δευτερόλεπτα μετά τον αποκεφαλισμό. 
Ο Αδόλφος Χίτλερ έκανε τη γκιλοτίνα δημοφιλή μέθοδο εκτέλεσης στη δεκαετίας του 1930 και απαίτησε να τοποθετηθούν 20 μηχανήματα σε όλη τη Γερμανία. 5. Χρησιμοποιήθηκε για εκτελέσεις στη ναζιστική Γερμανία Η γκιλοτίνα μπορεί να σχετίζεται με την επαναστατική Γαλλία, ωστόσο έχει στοιχίσει εξίσου πολλές ζωές και στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Τρίτου Ράιχ. Ο Αδόλφος Χίτλερ έκανε τη γκιλοτίνα δημοφιλή μέθοδο εκτέλεσης στη δεκαετίας του 1930 και απαίτησε να τοποθετηθούν 20 μηχανήματα σε όλη τη Γερμανία. Σύμφωνα με τα ναζιστικά αρχεία, η γκιλοτίνα χρησιμοποιήθηκε για να εκτελεστούν 16.500 άτομα, μεταξύ 1933 και 1945. Πολλά από τα θύματα ήταν μαχητές της αντίστασης και πολιτικοί αντιφρονούντες. 
Τα παιδιά συμμετείχαν συχνά σε εκτελέσεις με γκιλοτίνα και ορισμένα μπορούσαν ακόμη και να παίξουν με τη δική τους μινιατούρα γκιλοτίνα στο σπίτι.
Πηγή: www.lifo.gr
