Την 25η Μαρτίου του 1965 περίπου 25.000 άνθρωποι περικυκλώνουν το κυβερνείο της πολιτείας της Αλαμπάμα. Είναι η τελευταία από τις τρεις πορείες που οργάνωσε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, από τη Σέλμα στην Αλαμπάμα, ζητώντας πολιτικά δικαιώματα για τους Αφροαμερικάνους.
Η πορεία της Σέλμα, ή μάλλον οι πορείες από τη Σέλμα στην Αλαμπάμα αποτελούν σημείο αναφοράς του αφροαμερικάνικου κινήματος για ισονομία, πολιτικά δικαιώματα και τέλος του νομοθετικού ρατσισμού. Και η 25η Μαρτίου του 1965 είναι η ημέρα που ολοκληρώθηκε ο αγώνας για μιαν τέτοια πορεία – κάτι που χτίστηκε πάνω στην μη βίαιη αντίσταση όσων βρέθηκαν εκεί διεκδικητές του αυτονόητου, σε μια βαθιά ρατσιστική πολιτεία του Νότου.
Ο σχεδιασμός των πορειών αυτών ήταν αποτέλεσμα της γενναίας στάσης της Ρόζα Παρκς, δέκα χρόνια πριν, πάντα στην Αλαμπάμα, στην πρωτεύουσα Μοντγκόμερυ, όταν αρνήθηκε να αφήσει το κάθισμά της στο λεωφορείο. Τότε οργανώθηκε ο Σύνδεσμος Βελτιώσεως του Μοντγκόμερυ (Montgomery Improvement Association, MIA), για να απαντήσει στο ρατσισμό και τις διώξεις, με ηγέτες, πέρα από τη Ρόζα Παρκς, τον νεαρό ιερέα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, το Ραλφ Αμπερνάθυ και τον Έντγκαρ Νίξον. Ήταν ο σύνδεσμος που οργάνωσε το μποϋκοτάζ των λεωφορείων και έκανε γνωστό το Δρ. Κινγκ σε ολόκληρη τη χώρα. Ήταν ο σύνδεσμος που οργάνωσε και στήριξε τις πορείες από τη Σέλμα στο Μοντγκόμερυ, με ηγέτη και πάλι τον ίδιο ιερέα, αλλά πια κάτοικο Ατλάντας, διάσημο ως νεώτατο νομπελίστα Ειρήνης και διεθνές σύμβολο των αγώνων κατά της αποικιοκρατίας.
Η πρώτη πορεία της, 7ης Μαρτίου 1965, έμεινε στην ιστορία ως μια ακόμη Ματωμένη Κυριακή. Ήταν αυτή πορεία που χτυπήθηκε βίαια από την αστυνομία, όντας ακόμη στη Σέλμα, προσπαθώντας να διασχίσουν τη γέφυρα Πήτους, στο δρόμο για την πρωτεύουσα Μοντγκόμερυ. Πέρα από την εγκληματική στάση της αστυνομίας, σε αυτήν στοχοποιήθηκε ο (λευκός) ιερωμένος Τζέημς Ρημπ, που τραυματίστηκε θανάσιμα δύο μέρες αργότερα και υπέκυψε την 11η Μαρτίου. Υπέκυψε, και στην προσπάθεια να βρεθεί τρόπος να τον περιθάλψουν: παρότι λευκός, τα νοσοκομεία των λευκών στη Σέλμα και κατόπιν στο Μονγκόμερυ αρνήθηκαν να τον δεχθούν, και το νοσοκομείο των μαύρων δεν είχε τα μέσα που χρειάζονταν για να τον αναλάβει. Μεταφέρθηκε, με το κεφάλι ανοιγμένο από τα γκλομπ των ρατσιστών, και εγχειρίστηκε στο νοσοκομείο του Μπέρμινγχαμ της Αλαμπάμας, αλλά είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος…
Ο ρατσισμός δολοφονούσε και λευκούς, και αυτό έφτασε στα σπίτια όλων των Αμερικάνων, από τα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις. Οι εντάσεις, ειδικά στο Νότο, ειδικά στην Αλαμπάμα, μπορεί να είχαν κορυφωθεί, όμως τώρα εκατομμύρια απλοί πολίτες σε ολόκληρες τις ΗΠΑ ζητούσαν παρέμβαση της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης Τζόνσον, εξαγριωμένοι από τη στάση των πολιτειακών αρχών του Νότου.
Η δεύτερη προσπάθεια να γίνει η πορεία, να μπορέσουν να φτάσουν στο Μοντγκόμερυ, γίνεται την 9η Μαρτίου – είναι εκείνη στην οποία εμφανίζεται, για πρώτη φορά, μετά από το γενικό κάλεσμα που απηύθυνε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ένας και μόνον ηγέτης επίσημης θρησκείας στο πλευρό των Αφροαμερικανών, ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος, που μετείχε της κοινής προσευχής – τότε και το περίφημο εξώφυλλο του περιοδικού Life. Η σκηνή της συνάντησης τους άλλωστε συμπεριελήφθη και στην ταινία «Σέλμα» ακριβώς λόγο της πολιτικής σημασίας της στάσης του Ιακώβου.
Η πορεία δεν προχωρά, περιμένοντας ομοσπονδιακή προστασία – ο ρατσιστης κυβερνήτης Ουάλλας είχε αρνηθεί να προσφέρει οποιαδήποτε προστασία και ήταν πολύ πιθανοί και νέοι φόνοι.
Η πορεία που ολοκληρώνεται ξεκινά την 21η Μαρτίου, και γίνεται υπό ομοσπονδιακή προστασία, μετά από δικαστική παρέμβαση. Δεν είναι μια πορεία λίγων εκατοντάδων. Πάνω από οκτώ χιλιάδες ξεκινούν και πάνω από 25.000 άνθρωποι φτάνουν στο τέλος της διαδρομής και περικυκλώνουν ειρηνικά το κυβερνείο της Αλαμπάμα στις 25 Μαρτίου 1965.
O νόμος για τα πλήρη πολιτικά δικαιώματα των αφροαμερικάνων (Voting Rights Act) πέρασε έξι μήνες αργότερα, την 6η Αυγούστου του 1965.
*όλες οι φωτογραφίες είναι του ελληνοαμερικάνου Τζέημς Καράλη, του φωτογράφου που εμπιστεύτηκε να φωτογραφίσει την οικογένειά του ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Ο Καράλης είχε μεγαλώσει – όπως πολλοί Έλληνες μετανάστες της γενιάς του- στη μαύρη γειτονιά της περιοχής κατοικίας του, στο Κάντον του Οχάιο.
Πηγή: thepressproject.gr
