«Ο Λιγνάδης εκμεταλλεύτηκε τη δύσκολη ηλικία της εφηβείας μου»

«Η τοξική αρρενωπότητα δεν με τρομάζει. Ισα ίσα, μου φαίνεται πολύ απλοϊκή», λέει η Τζεφ Μοντάνα. Γελάει. Γελάει κι όταν
διηγείται πως, αφού σπούδασε καλλιτεχνικό μάνατζμεντ στο Λονδίνο, έκανε μεταπτυχιακό στο Λος Αντζελες πάνω στην
επικοινωνία και εργάστηκε για ένα διάστημα στη μουσική βιομηχανία, μανατζάρισε αργότερα τους Slayer, «τους πιο βαρβάτους
άντρες που μπορείς να φανταστείς. Κι όμως τα κατάφερα μια χαρά!».

Ναι. Γελάμε αρκετές φορές μαζί σ’ αυτή τη συνέντευξη που, χάρη στη συνομιλήτριά μας, κατορθώνει να έχει τελικά φωτεινό πρόσημο, παρότι διασχίζει και μια πολύ σκοτεινή περίοδο. Να, ακριβώς όπως είναι μέχρι εδώ η ζωή της Τζεφ. Το πανέμορφο, διάσημο διεθνώς, μη δυαδικής ταυτότητας μοντέλο με τη συναρπαστική πορεία στις μεγαλύτερες πασαρέλες, στον φακό των σπουδαιότερων φωτογράφων και στα εξώφυλλα των επιδραστικότερων περιοδικών μόδας του κόσμου, υπήρξε κάποτε ένα διεμφυλικό παιδί στην ελληνική επαρχία, το οποίο έπρεπε να δώσει μόνο του τον αγώνα της προσωπικής, κατ’ αρχάς, αποδοχής της ταυτότητάς του.

Δεν είναι, όμως, αυτός ο λόγος που η Τζεφ θέλησε να κάνουμε αυτή την κουβέντα. Ο λόγος αφορά (και) την επικαιρότητα της υπόθεσης Λιγνάδη, στην οποία εκείνη είναι μάρτυρας, όχι όμως μάρτυρας υπεράσπισης, όπως είπαν και έγραψαν ορισμένα μέσα. Η Τζεφ τα λέει όλα, συγκροτημένα και σταράτα, με τα εξαιρετικά ελληνικάπου (της επισημαίνουμε ότι) μιλάει. Το γεγονός ότι είναι μοντέλο, όμορφη και συγχρόνως έξυπνη και καλλιεργημένη είναι ακόμα ένα στερεότυπο που σπάει η ίδια. Οχι το δυσκολότερο.

• Γεννηθήκατε στην Κόρινθο, ζείτε μεταξύ Λος Αντζελες, Βελγίου και Αθήνας. Πόσο δύσκολη αλλά και πόσο συναρπαστική ήταν η πορεία σας μέχρι εδώ;

Γεννήθηκα στην Κόρινθο κι από μικρό παιδί είχα έντονα αναπτυγμένο το αίσθημα της δικαιοσύνης. Στην πορεία σπούδασα,
μπήκα στη μουσική βιομηχανία, έκανα τον κύκλο μου ως μουσικός manager, μέχρι που κατάλαβα πως αντλώ περισσότερη
δύναμη και πάθος όταν δραστηριοποιούμαι -πάντα μέσα στο πλαίσιο του καλλιτεχνικού χώρου- σε θέματα που αφορούν τη διεκδίκηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Θέλοντας και μη, έχω δώσει από μικρό παιδί αγώνα για να υπηρετήσω την αλήθεια
μου. Πάντα, όμως, με αισιοδοξία, με φως και αγάπη.

• Η αλήθεια αυτή δεν είναι μόνο δική σας. Είναι μια αλήθεια του πιο προοδευτικού μέρους του κόσμου…

Γι’ αυτό και, πριν από οτιδήποτε άλλο, θέλω να πω ότι σήμερα, στα 30 μου, είμαι καλά ψυχικά, είμαι χαρούμενη κι έχω βρει
τη δύναμη που απαιτείται για να μπορώ να μιλάω ανοιχτά για πιο τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος. Τις «επισκέπτομαι».
Πρέπει να τις «επισκέπτεται» κάποιος για να μπορεί να τις διαχειριστεί, είτε με ψυχολόγο είτε μόνος. Σήμερα νιώθω πως έχω
κατακτήσει αυτό το έδαφος. Εχω την ψυχή μου καθαρή και κυρίως δεν είμαι θύμα. Προσπαθούν να με βάλουν στη θέση του
θύματος από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αλλά εγώ αντιστέκομαι. Είμαι πολεμίστρια.

• Γιατί προσπάθησαν να σας βάλουν στη θέση του θύματος;

Δεν επέλεξα εγώ αυτή τη θέση. Βρέθηκα σ’ αυτήν. Και γι’ αυτό τώρα αναγκάζομαι ξανά να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και
να μοιραστώ στοιχεία της προσωπικής μου ζωής. Εχω μια ευθύνη. Να αποκατασταθεί, με επιχειρήματα, η αλήθεια για την οποία
συζητάμε. Οντως τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα δεν αποτελούν πλειονότητα στην κοινωνία. Είμαστε μια μειονότητα και με όλες μας τις
αντιφάσεις, τις ανασφάλειες και τις ιδιαιτερότητες, αξίζουμε. ΑΞΙΖΟΥΜΕ. Και δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή από αυτήν, τώρα,
για να διεκδικήσουμε αυτό το «ΑΞΙΖΩ» με κεφαλαία.

• Ενας λόγος που θελήσατε να δώσετε αυτή τη συνέντευξη είναι γιατί παρεξηγήθηκαν οι προθέσεις σας κατά τη νομική εξέλιξη της υπόθεσης Λιγνάδη.

Ο κύριος λόγος που κάνουμε αυτή τη συνέντευξη είναι γιατί θέλω να αποκαταστήσω την αλήθεια και, βασικά, να ζητήσω από ορισμένα media να μου πουν από πού προέκυψαν συμπεράσματα που με δυσαρεστούν πολύ: Δεν δήλωσα ποτέ ότι
θα καταθέσω στην ανακρίτρια ως μάρτυς υπεράσπισης του Δημήτρη Λιγνάδη. Θα προσπαθήσω να βάλω τα πράγματα στη
θέση τους, λοιπόν, για να μη σέρνονται υπόνοιες και να μη βγαίνουν αυθαίρετα συμπεράσματα. Με την πρώτη ανάσα που πήρα
για να μιλήσω είδα να αναπαράγονται στα media ανακριβείς, ψευδείς ισχυρισμοί. Γι’ αυτό και έχω στείλει εξώδικο διά του δικηγόρου μου, το οποίο σε γενικές γραμμές αναφέρει ότι «εγώ η Τζεφ Μοντάνα βρίσκομαι στον κατάλογο των μαρτύρων που
έχει γνωστοποιηθεί στη 19η ανακρίτρια η οποία χειρίζεται την υπόθεση του Δημήτρη Λιγνάδη, εκ μέρους του συνηγόρου ενός εκ
των μηνυτών του κατηγορούμενου ηθοποιού». Ο συνήγορος είναι ο Γιάννης Βλάχος. Επισήμανα στη δημοσιογράφο του Tlife
της Τατιάνας Στεφανίδου πως όλα όσα προτίθεμαι να καταθέσω θα τα καταθέσω εκεί όπου η φωνή μου θα έχει ουσιαστική αξία.

Δηλαδή ενώπιον των αρμόδιων δικαστικών οργάνων. Ζητώ ν’ απολογηθούν όλοι όσοι ισχυρίστηκαν και δημοσίευσαν αυτό
το ψέμα (ότι θα καταθέσω ως μάρτυς υπεράσπισης) και παραποίησαν την αλήθεια. Οφειλαν να είναι προσεκτικοί πριν με διασύρουν και ισχυριστούν κάτι αναληθές, το οποίο συνδέεται μάλιστα με μια ποινική υπόθεση ευαίσθητη για την κοινή γνώμη και την ελληνική κοινωνία.

• Εχουμε συμφωνήσει ότι ακριβώς επειδή πρόκειται για μια τόσο ευαίσθητη υπόθεση δεν θα σας ρωτήσουμε λεπτομέρειες που άπτονται όσων θα πείτε στην ανακρίτρια ή άλλες που θα σας προκαλούσαν πόνο.

Σήμερα που είμαι 30 ετών έχω βρει τρόπο να βάζω το όριό μου και ξέρω πολύ καλά πια πώς να προστατεύω τα αισθήματά
μου και την ασφάλειά μου εκεί όπου δεν θέλω να απαντήσω ή δεν νιώθω άνετα. Επιτρέψτε μου να τονίσω κάτι για μία όψη
του victim blaming, σχετική με όσα έλεγα πριν: Οταν κάνεις μια προσπάθεια υπέρ των στόχων του κινήματος του MeToo και
κατά των κοινωνικών ανισοτήτων, είναι πολύ κακό, με έναν ισχυρισμό βασισμένο σ’ ένα ψέμα, να σε τοποθετούν ξαφνικά στη
μαύρη πλευρά της Ιστορίας. Θέλω τα νεότερα παιδιά, αυτά που συναντώ συχνά και είναι τώρα 20χρονοι και είναι θύματα του
ίδιου ανθρώπου, να αντιληφθούν τι τους συμβαίνει. Μέσα τους επικρατεί ο φόβος.

Επηρεάζεται ο ύπνος τους, ζουν με ψυχοφάρμακα. Θέλω να είμαι εκεί, δυνατή, γι’ αυτά τα παιδιά. Γιατί κάθε φορά που κοιταζόμαστε και μιλάμε μεταξύ μας, λέμε «ναι, και σ’ εμένα συνέβη το ίδιο. Και σ’ εμένα έκανε τα ίδια». Μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο που βρίσκεται τώρα στη φυλακή. Ο,τι κι αν πουν τα δικαστήρια, εμείς γνωρίζουμε. Το βλέπουμε ο ένας στα μάτια του άλλου. Είναι συγκινητικό και όμορφο γιατί ο ένας δίνει στον άλλο δύναμη. Και την έχουμε αυτή τη δύναμη εμείς, ειδικά σε σχέση με
ορισμένους ομοφυλόφιλους της παλαιάς γενιάς, όπως είναι κι ο Δημήτρης Λιγνάδης.

• Τι εννοείτε;

• Εσείς που ξεκινήσατε από μια μικρότερη πόλη, με τις συνθήκες της ελληνικής επαρχίας, πώς καταφέρατε να κάνετε αυτή την πορεία προς την ωριμότητα και την αυτοσυνείδηση;

Εχω εισπράξει πολλή αγάπη από τους γονείς μου. Είχα δηλαδή εφόδια κι εργαλεία για να μπορέσω να θωρακίσω την ψυχή
μου. Αλλά, ναι, το να είσαι διεμφυλικό παιδί στην επαρχία είναι ένα ζήτημα.

• Τον Λιγνάδη πού τον είχατε γνωρίσει;

Σε μια παράσταση που είχα πάει να δω ως θεατής.

• Τι βιώσατε αργότερα στη σχέση μαζί του;

Σήμερα είμαι σε θέση να καταλάβω ότι αυτός ο άνθρωπος με έμπλεξε σ’ ένα δίχτυ δήθεν προστασίας και με κρατούσε όμηρο για χρόνια, μέχρι πρόσφατα.

• Πού βασιζόταν για να καταφέρει να φτιάξει αυτό το δίχτυ, όπως είπατε;

Στον φόβο μου. Σε ηλικία 16 ετών βρέθηκα για πρώτη φορά στο σπίτι του κι εκεί εκείνος επιχείρησε για πρώτη φορά να κινηθεί προς το μέρος μου με σαφή πρόθεση να κάνουμε σεξ. Εγώ δεν ήθελα να κάνω σεξ μαζί του και δεν έκανα. Δεν τον βρίσκω ελκυστικό και δεν τον έβρισκα ποτέ.

Παρ’ όλο που γνώριζα τη φύση μου -ένιωθα γυναίκα- απλά δεν μου άρεσε. Νιώθω ότι εκμεταλλεύτηκε τη δύσκολη ηλικία της
εφηβείας μου, χρησιμοποιώντας τις φοβίες που είχα, δικαιολογημένα τότε, για τη σεξουαλικότητά μου, μια και ως διεμφυλική
μαθήτρια στην κοινωνία της ελληνικής επαρχίας του ‘90 είχα εκπαιδευτεί καλά να καταπιέζω οποιαδήποτε έκφραση της
σεξουαλικότητάς μου και της αλήθειας μου. Αυτό αναγκάστηκα να το μάθω παίζοντας διάφορους ρόλους για να μπορέσω
να επιβιώσω. Εν τέλει κανείς άλλος δεν με βοήθησε να σπάσω αυτό το πλέγμα, πάρα μόνον ο εαυτός μου. Οταν ήμουν μικρότερη, όμως, άνθρωποι σαν κι εκείνον εκμεταλλεύτηκαν τον φόβο που είχα.

• Εκείνος πώς και γιατί το εκμεταλλεύτηκε;

Για να με χειραγωγήσει. Μου υποσχέθηκε, π.χ., ότι θα με γνωρίσει σε διασημότητες εκείνης της εποχής που ήξερε ότι θαύμαζα. Και με έπεισε, όπως με έπεισε κι ότι θα με προστατεύσει.

• Σας χρησιμοποιούσε για να προσεγγίσει και άλλους ανθρώπους;

Αυτό το συνειδητοποίησα αργότερα. Τα ταξίδια μου, η ζωή μου στο Λος Αντζελες, τα πιο ανοιχτόμυαλα περιβάλλοντα στα οποία
βρέθηκα έκαναν σιγά σιγά την κρίση μου και την αντίληψή μου ν’ αλλάξουν απέναντι σε πολλά θέματα. Ετσι αντιλήφθηκα
ότι είχα υποστεί μια απαγωγή. Ο Λιγνάδης τότε μου απήγαγε την ψυχή. Κι εκείνη τη στιγμή δεν ήμουν σε θέση να αντιληφθώ
τι μου συνέβαινε, ούτε να το δηλώσω πουθενά. Αργότερα έμαθα ότι είχε σχέση και με άλλα παιδιά: βρήκα κι άλλους που μου εκμυστηρεύθηκαν ανάλογες ιστορίες. Σήμερα θεωρώ αυτόν τον άνθρωπο συλλέκτη ψυχών. Κι ένα άτομο με εντελώς διαφορετικές
αξίες από τις δικές μου. Εγώ έκανα λάθος και παίρνω την ευθύνη που μου αναλογεί.

Η ματαιοδοξία μου ήταν κάτι το οποίο πλήρωσα. Εκείνος; Οι επιπτώσεις των δικών του αμαρτιών κρίνονται από τη Δικαιοσύνη. Η ηλικία του, οι γνώσεις του, το κοινωνικό του στάτους δημιουργούσαν εκ των πραγμάτων μια συνθήκη που λειτουργούσε ως εργαλείο χειραγώγησης ανήλικων παιδιών. Δεν νοείται όμως συγκατάθεση σε σεξουαλικές πράξεις όταν έχει δημιουργηθεί συνθήκη χειραγώγησης. Ακόμα και άτομα άνω των 15 ετών, όταν εμπλακούν σε ένα τέτοιο «πλέγμα», είναι αδύνατο να συναινέσουν με ελευθερία βούλησης.

• Εκ των υστέρων τι κακό σκέφτεστε ότι σας έκανε;

Οι σχέσεις έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην πορεία της ζωής μας, γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε ποιους ανοίγουμε
την πόρτα της ψυχής μας ή αυτού που λέω εγώ «ο εσωτερικός μας κήπος». Εγώ δεν του άνοιξα συνειδητά την πόρτα. Εκείνος την
παραβίασε, μπήκε στον δικό μου κήπο και τον λεηλάτησε. Επρεπε να ξαναφτιάξω τα πάντα απ’ την αρχή για να μπορέσω να ζήσω
με αρμονία. Πρακτικά μ’ έκανε να πιστεύω πως ό,τι είμαι είναι κάτι φρικτό, δύσμορφο, αφύσικο, κάτι που εγώ πρέπει να κρύβω
αλλά εκείνος μπορεί να λεηλατεί. Αυτό μου έδειξε με τη συμπεριφορά του, με το βάρος που με φόρτωνε και με την ικανοποίηση που
αντλούσε απ’ αυτό. Με εξουσίαζε.

• Έχουμε πει αρκετά επώδυνα πράγματα. Ποιες ήταν οι σημαντικότερες στιγμές με θετικό πρόσημο στη ζωή σας έως τώρα;

Αντλώ δύναμη από τη φοβερή αγάπη και τα εφόδια που πήρα από τη μανούλα μου. Αγάπη πήρα κι από τον πατέρα μου, παρ’
όλο που η σχέση μας είχε και προβληματικά σημεία. Αν μιλάμε για τη σημαντικότερη επιτυχία, όμως, αυτή είναι ότι μπορώ
να δίνω αντίστοιχα αγάπη σε νέα παιδιά που τη χρειάζονται. Ενδιαφέρομαι για τις ζωές ειδικά των ΛΟΑΤΚΙ παιδιών. Θέλω να
έχουν εφόδια κι εργαλεία για να μπορούν να ζήσουν τη ζωή τους όπως τη θέλουν. Θέλω να τους δείξω ότι το μοντέλο ζωής
που ακολουθώ υπάρχει. Οτι έχω καταφέρει να ζω ως ο αυθεντικός μου εαυτός και όχι στα editorials, στα περιοδικά ή στην τηλεόραση, αλλά στην καθημερινότητά μου.

Οτι έχω τους δικούς μου στενούς φίλους, την «κορινθοπαρέα» μου που την αγαπώ και με αγαπούν (άνθρωποι που μπορεί να
δουλεύουν στο σταφύλι ή σε εργοστάσια ή είναι τραπεζικά στελέχη κι αυτό δεν έχει καμία σημασία). Οτι έχω καταφέρει να
μη ζητώ αποδοχή από κανέναν, αλλά να αποδέχομαι εγώ τον εαυτό μου. Αυτή είναι η μεγαλύτερή μου επιτυχία. Και θα είναι
ακόμα μεγαλύτερη αν κάνω κι άλλα παιδιά να αποδεχτούν τον εαυτό τους. Και απευθύνομαι και στον Δημήτρη. Γιατί δεν λέει
ότι είναι γκέι και ότι του αρέσουν τα νεαρά αγόρια; Ούτε αυτό δεν μπορεί να πει;

• Τώρα, αν είχατε μία ώρα μαζί του, τι θα του λέγατε;

Δεν θα του έδινα μία ώρα γιατί δεν την αξίζει. Θα του έδινα ένα λεπτό για να του πω «Είναι ΟΚ να ’σαι γκέι – η εφηβοφιλία
είναι το πρόβλημα», ελπίζοντας πως θα έχει κάποια τύψη ακόμα και τώρα στη φυλακή, έστω και καθυστερημένα. Ισως έτσι επιτέλους απελευθερωθεί από τον ρόλο του θύματος με τον οποίο ο ίδιος, μόνος του, δηλητηρίασε τον εαυτό του.

Πηγή: efsyn.gr μέσω tvxs.gr