Παλιά πλατφόρμα εξόρυξης πετρελαίου στη Σκοτία. «Ιδανική» λύση για μια πλωτή φυλακή…
Βίκυ Καπετανοπούλου
Με αφορμή μια μικρή, απολύτως διαχειρίσιμη αύξηση στον αριθμό αφίξεων αιτούντων άσυλο στο Ηνωμένο Βασίλειο (6.000 άτομα μέσα στο 2021), η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον με «μπροστάρισσα» την κόρη μεταναστών Πρίτι Πατέλ φιλοτεχνούν ένα εξοντωτικό σύστημα ασύλου, που θα δαιμονοποιεί την παράτυπη είσοδο στη χώρα και θα κλείνει τους πρόσφυγες σε off-shore κέντρα είτε σε τρίτες χώρες είτε σε σαπιοκάραβα ή παλιές πετρελαϊκές πλατφόρμες.
Τελικά δεν έχει πάτο το βαρέλι της αντιμεταναστευτικής και αντιπροσφυγικής πολιτικής στην «πολιτισμένη» Δύση. Αλλη μια απόδειξη οπισθοδρόμησης και εξαχρείωσης η Βρετανία του Brexit υπό τον Μπόρις Τζόνσον, η οποία αποφάσισε να ακολουθήσει το σκληροπυρηνικό μοντέλο που εγκαινίασε το 2013 η πρώτη διδάξασα Αυστραλία και ζήλεψε εσχάτως η όλο και πιο ξενόφοβη Δανία.
Στα χνάρια της Κοπεγχάγης λοιπόν, η κυβέρνηση στο Λονδίνο ετοιμάζεται να ψηφίσει σαρωτικό μεταρρυθμιστικό νόμο που ανοίγει πρώτη φορά τον δρόμο για την εξορία αιτούντων άσυλο και το στήσιμο απομακρυσμένων ή εξωχώριων κέντρων κράτησής τους, ενδεχομένως και στην Αφρική.
Πέραν του Γιβραλτάρ, που ανήκει ως γνωστόν στη Βρετανία, το επίσης βρετανικό «νησί της Αναλήψεως [σ.σ. γνωστό ως Ασενσιόν, στον Νότιο Ατλαντικό], αχρηστευμένα πλοία και εγκαταλελειμμένες πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου έχουν τεθεί όλα επί τάπητος ως δυνητικοί προορισμοί, σε αναφορές που έχουν διαρρεύσει» για το πού θα μπορούσαν να καταλήγουν πρόσφυγες και μετανάστες, έγραφε δυστοπικά η «Guardian» την περασμένη Τρίτη, με αφορμή την κατάθεση στη Βουλή για πρώτη ανάγνωση του Νομοσχεδίου για την Εθνικότητα και τα Σύνορα από την άτεγκτη υπουργό Εσωτερικών Πρίτι Πατέλ – παιδί μεταναστών παραδόξως, που ανήκει στην… πολύ δεξιά πτέρυγα των κυβερνώντων Τόρις και αυτοπροσδιορίζεται ως θατσερική.
Την προηγούμενη βδομάδα, δε, οι Times του Λονδίνου ανέφεραν πως αξιωματούχοι του βρετανικού υπουργείου Εσωτερικών συναντήθηκαν με Δανούς ομολόγους τους για να συζητήσουν ενδεχόμενη συνεργασία και διαμοιρασμό στρατοπέδου για αιτούντες άσυλο στο εξωτερικό, πιθανώς στη Ρουάντα.
Αν και πολύ δύσκολα εφαρμόσιμες στην πράξη, αφού παραβιάζουν εξόφθαλμα το διεθνές δίκαιο και απαιτούν συν τοις άλλοις διμερείς συμφωνίες με τρίτες χώρες, τέτοια δημαγωγικά «πολιτικά τερτίπια» σαν της Βρετανίας και της Δανίας αποσκοπούν από τη μια στην ψηφοθηρία κι από την άλλη στην αποτροπή και τον εκφοβισμό των επίδοξων αιτούντων άσυλο, οδηγώντας εν τέλει στη «θεσμοθέτηση της απανθρωπιάς», διαπιστώνει μιλώντας στους «New York Times» η Μισέλ Πέις, καθηγήτρια Διεθνών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Roskilde της Δανίας και επίτιμη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμινγκχαμ. Εντάσσει μάλιστα τις μεθοδικές αυτές κινήσεις σε ένα ευρύτερο πλαίσιο «αποποίησης των διεθνών ανθρωπιστικών υποχρεώσεων από εδραιωμένες δημοκρατίες, που υπερασπίζονταν στο παρελθόν αυτά τα δικαιώματα». «Φοβάμαι», σημειώνει, «ότι ως παγκόσμια κοινότητα απανθρωπίζουμε πραγματικά τις ζωές όσων, σε τελική ανάλυση, είναι πρόσωπα όπως εγώ κι εσείς».
Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει «τις πιο ριζικές αλλαγές στο χαλασμένο σύστημα ασύλου εδώ και δεκαετίες», σύμφωνα με το βρετανικό υπουργείο Εσωτερικών. Μεταξύ άλλων προβλέπει ότι αιτούντες άσυλο θα μπορούν πια να «απομακρύνονται» από τη βρετανική επικράτεια σε κάποια «ασφαλή χώρα» όσο εξετάζεται η αίτηση ή έφεσή τους, στρώνοντας το έδαφος για εξωχώρια κέντρα κράτησης. Ποινικοποιεί την είσοδο χωρίς άδεια στο Ηνωμένο Βασίλειο, με τους παραβάτες να συλλαμβάνονται και να αντιμετωπίζουν πλέον αυστηρότερες ποινές έως και τεσσάρων χρόνων φυλάκισης.
Για τους διακινητές προβλέπει έως και ισόβια κάθειρξη. Καθιερώνει τη δυνατότητα αναχαίτισης σκαφών και επαναπροώθησης των επιβαινόντων σε λιμάνια τρίτων χωρών (π.χ. της Γαλλίας), μολονότι η πρακτική αυτή είναι παράνομη, επικίνδυνη και θα απαιτούσε επίσης τη σύναψη διμερών συμφωνιών. Καθιστά ευκολότερες τις απελάσεις, ενώ επισείει τιμωρία στα κράτη που αρνούνται να συνεργαστούν και να δεχτούν πίσω υπηκόους τους. Πώς; Μέσω ελέγχου στη χορήγηση βίζας, μπλοκάροντας δηλαδή σε αντίποινα τη νόμιμη είσοδο άλλων υπηκόων αυτών των κρατών στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ευτελής δικαιολογία
Ολα αυτά γίνονται με πρόσχημα και την καταστολή της αυξημένης, υποτίθεται, ροής 6.000 προσφύγων και μεταναστών που έχουν καταφέρει φέτος να περάσουν παράτυπα τα στενά της Μάγχης – ένας απολύτως «διαχειρίσιμος» αριθμός υποστηρίζουν ανθρωπιστικές οργανώσεις, αντιτείνοντας ότι το νομοσχέδιο δεν κομίζει τίποτα για να αντιμετωπίσει π.χ. τις τεράστιες καθυστερήσεις στην εξέταση αιτήσεων ασύλου ή τις ελεεινές συνθήκες στα βρετανικά κέντρα κράτησης.
Οπως ισχυρίζεται με μπρεξιτικό κυνισμό και ανοίκεια φρασεολογία το υπουργείο Εσωτερικών, είναι «πολύ πιθανό όσοι ταξιδεύουν στο Ηνωμένο Βασίλειο με μικρή βάρκα να έχουν έρθει από ασφαλή χώρα της Ε.Ε., στην οποία θα μπορούσαν να ζητήσουν άσυλο». Αντ’ αυτού επιδιώκουν τάχα να κάνουν «”ψώνια ασύλου” [asylum shopping], επιλέγοντας το Ηνωμένο Βασίλειο ως προτιμώμενο προορισμό έναντι άλλων και χρησιμοποιώντας μια παράνομη οδό για να έρθουν εδώ»… «Αυτή η νομοθεσία υλοποιεί κάτι που έχει ψηφίσει ξανά και ξανά ο βρετανικός λαός – το να πάρει το Ηνωμένο Βασίλειο τον πλήρη έλεγχο των συνόρων του» διακήρυξε η ίδια η Πατέλ, ισχυριζόμενη πως μέρος της αποστολής της είναι να καταστείλει τις «άθλιες συμμορίες εγκληματιών που κοροϊδεύουν το σύστημα» και κερδοσκοπούν διακινώντας ανθρώπους.
Οι επιπτώσεις βέβαια θα είναι ευρύτερες και ζοφερές. Με βάση ανάλυση στοιχείων του υπουργείου Εσωτερικών, η οργάνωση Refugee Council εκτιμά πως 9.000 άτομα, που πληρούν τις προϋποθέσεις για να λάβουν άσυλο και να αναγνωριστούν ως πρόσφυγες στη Βρετανία, κινδυνεύουν να χάσουν αυτό και άλλα δικαιώματα μόνο και μόνο εξαιτίας της παράτυπης άφιξής τους στη χώρα. Κινδυνεύουν επίσης να βρεθούν αντιμέτωπα με ποινική δίωξη και φυλακή ή ακόμα και να σταλούν στο… πουθενά έως ότου ληφθεί κάποτε η απόφαση για την τύχη τους. «Αδίστακτο» χαρακτηρίζουν το νομοσχέδιο οι Εργατικοί, σκοπεύοντας να το καταψηφίσουν.
«Νομοθετικό βανδαλισμό» καταγγέλλει ο Στιβ Βάλντεζ-Σίμοντς, διευθυντής του προγράμματος για τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών του βρετανικού γραφείου της Διεθνούς Αμνηστίας. Το σχέδιο νόμου «στάζει βαναυσότητα» στηλιτεύει από την πλευρά της η Σόνια Σκιτς, επικεφαλής της οργάνωσης Freedom from Torture.
«Το Ηνωμένο Βασίλειο θα έπρεπε να αναζητά λύσεις μέσω συνεργασίας, αντί να μετακυλίει την ευθύνη σε λιγότερο πλούσιες χώρες» τουίταρε το βρετανικό παράρτημα της Υπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. «Υιοθετώντας κάτι που μέχρι τα τελευταία χρόνια θεωρούνταν ακραία προσέγγιση στο θέμα», σχολίαζαν οι «New York Times», «η βρετανική κυβέρνηση αντέστρεψε κατά τα φαινόμενα δεκαετίες παγκόσμιας ηγεσίας στην προάσπιση των δικαιωμάτων προσφύγων και αιτούντων άσυλο».
Πηγή: efsyn.gr
