Αρχικό post από @Yorgis Toufexis
«In the fade» του Φατιχ Ακιν
«Green book» του Πίτερ Φάρελι
«BlacKkKlansman» του Σπάικ Λι
«Η ζωή είναι ωραία» του Μπενίνι
«Γη και ελευθερία» του Λόουτς
«Ο πιανίστας» του Πολάνσκι
American History X (Μαθήματα Αμερικάνικης ιστορίας) του Tony Kaye
«Ο δικτάτορας» του Τσάπλιν
«Πραγματικός Φασισμός» του Μιχάηλ Ρομ
«Ο Αγνοούμενος» του Κώστα Γαβρά
«Μόνος Εναντίον Όλων» του Νόε
«Die Welle» (Το κύμα) του Ντένις Γκάνσελ
«Το πείραμα» του Όλιβερ Χέρσμπιγκελ
«Η Λευκή Κορδέλα» του Μίκαελ Χάνεκε
«Το αγόρι με την ριγέ πιτζάμα» ή αλλιώς «Το αγόρι πίσω από το συρματόπλεγμα» του Mark Herman
«Ο γιος του Σαούλ»
«Η λίστα του Σίντλερ»
«Οι ζωές των άλλων» του Ντόνερσμαρκ
«1984» του Μάικλ Ρέντφορντ
«Der Hauptmann» (2017) του Robert Schwentke
«Μάθε παιδί μου γράμματα» του Θόδωρου Μαραγκού
«Το μεγάλο κανόνι» σε σενάριο-παραγωγή Θανάση Βέγγου
«Downfall» του Hirschbiegel
«La Haine» (Το μίσος) του Ματιε Κασσοβιτς
«Come and see» (Έλα να δεις) του Έλεμ Κλίμοφ
«Η Κλέφτρα των Βιβλίων» του Μπράιαν Πέρσιβαλ
«Cross of Iron» του Σαμ Πέκινπα
«Mudbound: Δάκρυα στον Μισισιπή» του Ντι Ρις
«1900» του Μπερτολούτσι
Η μόνη μου ένσταση είναι ότι το Ελα να δεις είναι σκληρή ταινία, ακόμα και για ενήλικες. ‘Ετσι και αλλιώς οι περισσότερες από τις ταινίες είναι σκληρές και είναι προτιμότερο να τις παρακολουθήσουν παιδιά άνω των 16. Προσθέτω επίσης από Γαβρά το εξαιρετικό Αμήν.
Πηγή: enallaktikos.gr
2.882
