Είκοσι δύο χρόνια πέρασαν από την πρώτη Πορεία Μνήμης προς τιμήν των τρανς συνανθρώπων μας που δολοφονήθηκαν σε κάποια γωνιά του πλανήτη μας, λόγω του παράλογου ρατσιστικού μίσους.
Η πρώτη Πορεία Μνήμης έγινε στις 20 Νοεμβρίου του 1999 στη Βοστόνη των ΗΠΑ, με αφορμή την δολοφονία της 34χρονης Rita Hester, η οποία μαχαιρώθηκε 20 φορές από άγνωστο άνδρα μέσα στο διαμέρισμα της, δύο ημέρες πριν τα γενέθλια της.
Η δολοφονία της, ήταν επίσης και η αφορμή για την δημιουργία ενός Διεθνούς Παρατηρητηρίου Καταγραφής Δολοφονιών Τρανς και Φυλοδιαφορετικών Προσώπων.
Φέτος, ερχόμαστε στη δυσάρεστη θέση να θρηνήσουμε ακόμη 375 τρανς συνανθρώπους μας, που προστέθηκαν στον μαύρο κατάλογο των ανθρωποκτονιών λόγω ταυτότητας φύλου.
Αυτό σημαίνει ότι κάθε 24 ώρες που περνάνε, τουλάχιστον ένας τρανς άνθρωπος δολοφονείτε, με μόνη «αιτία», το ότι είναι τρανς.
Οι αριθμοί όμως αυτοί δεν δείχνουν την πραγματικότητα, καθώς σε πολλές χώρες τα εγκλήματα μίσους δεν καταγράφονται ως τέτοια, σε άλλες δεν υπάρχουν καν καταγραφές, ενώ σε κάποιες χώρες οι τρανς άνθρωποι δεν καταγράφονται σύμφωνα με την ταυτότητα φύλου τους.
Σύμφωνα με τις φετινές καταγραφές:
Καταγράφηκαν συνολικά 409 θάνατοι τρανς προσώπων εκ των οποίων τα 375 περιστατικά αφορούσαν δολοφονίες, ενώ τα 34 αυτοκτονίες.
Το 96% ήταν είτε τρανς γυναίκες ή διεμφυλικά πρόσωπα με θηλυκή έκφραση φύλου.
Το 58% των τρανς που γνωρίζουμε το επάγγελμά τους, ήταν εργάτριες στο σεξ, ενώ το 43% ήταν τρανς πρόσφυγες ή μετανάστριες που δολοφονήθηκαν σε ευρωπαϊκές χώρες.
Συμπέρασμα: Τα τρανς πρόσωπα που δολοφονούνται, είναι τα πλέον ευάλωτα άτομα της κοινότητας μας, αυτά που αντιμετωπίζουν πολλαπλές διακρίσεις.
Ως προς την ηλικία, ο μέσος όρος των θυμάτων ήταν τα 30 έτη, δηλαδή πολύ νεαρής ηλικίας.
Το μικρότερης ηλικίας καταγεγραμμένο θύμα ήταν μόλις 13 ετών, ενώ το μεγαλύτερο 68 ετών.
Σ σχέση με την περσινή χρονιά παρατηρείτε μία αύξηση ύψους 7%, με τη Βραζιλία για ακόμη μία φορά να παραμένει στην κορυφή των καταγεγραμμένων δολοφονιών (125), ενώ ακολουθούν το Μεξικό (65) και οι Ηνωμένες Πολιτείες (53).
Στη χώρα μας, μετά από πολλά χρόνια, (πέραν της δολοφονίας του φίλους μας Ζακ), για πρώτη φορά έχουμε καταγεγραμμένο περιστατικό τρανς προσώπου, που δεν είναι άλλο από τη Δήμητρα Καλογιάννη, την οποία παρέσυρε διερχόμενο αυτοκίνητο με τον 84χρονο οδηγό του να την εγκαταλείπει να χαροπαλεύει δύο και πλέον ώρες μόνη και αβοήθητη στη Λεωφόρο Ποσειδώνος.
Παράλληλα, σύμφωνα με τις καταγραφές του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας, τα ποσοστά ρατσιστικών περιστατικών και διακρίσεων, παραμένουν υψηλά, και αναλογούν περίπου στο 20% των συνολικών καταγεγραμμένων περιστατικών.
Πριν από ένα χρόνο μάλιστα, λίγες ημέρες πριν την Ημέρα Μνήμης, είχαμε καταγράψει βίαιη επίθεση κατά τρανς γυναίκας με μαχαίρι που είχε ως αποτέλεσμα τη νοσηλεία της με τραύματα στον πνεύμονα, ενώ το περιστατικό διερεύνησε το Τμήμα Ρατσιστικής Βίας της Θεσσαλονίκης.
Όλα τα παραπάνω δεικνύουν ότι είναι επιτακτική ανάγκη η Πολιτεία να προχωρήσει σε νομοθετικά μέτρα όπως: την τροποποίηση του Άρθρου 82Α του Ποινικού Κώδικα, προσθέτοντας στις κατηγορίες των προστατευόμενων προσώπων, τα πρόσωπα με νομιζόμενα χαρακτηριστικά καθώς και τους υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την επαναφορά του Άρθρου 361Β του Ποινικού Κώδικα, την τροποποίηση του αντιρατσιστικού νόμου (ν. 4285/2014), ώστε να διευρυνθεί το πεδίο καταπολέμησης του ρατσιστικού λόγου, να προστεθούν σε όλα τα πεδία του ν. 4443/2016 ο σεξουαλικός προσανατολισμό, η ταυτότητα και τα χαρακτηριστικά φύλου, και φυσικά να προχωρήσει σε τροποποίηση του ν.4491/2017 της νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου, έτσι ώστε η διαδικασία να γίνει εξωδικαστική, να συντομευθούν οι διαδικασίες ώστε να πληρούνται τα ευρωπαϊκά πρότυπα, να αρθούν οι περιοριστικές προϋποθέσεις στα έγγαμα τρανς πρόσωπα, στα ηλικιακά όρια καθώς επίσης να αρθεί η ιατρικοποιημένη διαδικασία για τα πρόσωπα 15-17, ενώ να δίνεται η δυνατότητα μεταβολής των εγγράφων τυχόν τέκνων ώστε να απεικονίζεται και σε αυτά η μεταβολή των εγγράφων των γονέων τους, και τέλος να προβλέπονται ρητά διαδικασίες για τους τρανς πρόσφυγες και μετανάστες και για τα μη δυαδικά και ίντερσεξ προσωπα.
Φέτος, 375 τρανς συνάνθρωποί μας, δεν είναι πια μαζί μας. Δεν είναι απλά ένας αριθμός. Είναι άνθρωποι που έζησαν, που ονειρεύτηκαν, που προσδοκούσαν μία ζωή όπως όλες και όλοι, όπως κάθε άνθρωπος!
Πηγή: t-zine.gr
