Πάνος Κοσμάς
Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι, αυτός ο περιφερόμενος πράκτορας του δυτικού ιμπεριαλισμού, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, εμφανίστηκε και στην ελληνική Βουλή, στο πλαίσιο της άνωθεν καθοδηγούμενης παγκόσμιας διαδικτυακής του «περιοδείας». Όχι μόνος, αλλά πλαισιωμένος από τους «κατάλληλους ανθρώπους», «μαχητές της ελευθερίας», εκ των οποίων ο ένας δήλωσε υπερήφανα μέλος του ναζιστικού τάγματος Αζόφ. Από την παρουσία τους εξάγονται κάποια βασικά συμπεράσματα:
- Πρώτο, η τεράστια σημασία που έχει η προπαγανδιστική/ιδεολογική καμπάνια στην οποία έχουν αποδυθεί με συστηματικό τρόπο τα ΜΜΕ της Δύσης. Είναι μία βασική μορφή εμπλοκής του δυτικού ιμπεριαλισμού στον πόλεμο. Διότι ο πόλεμος διεξάγεται με όλα τα μέσα: στρατιωτικά, οικονομικά, πολιτικά και διπλωματικά, ιδεολογικά. Αυτά τα μέσα δεν λειτουργούν αθροιστικά, κατά παράθεση, αλλά συνδυαστικά, ως οργανικά τμήματα του «όλου» της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής. Ο ιδεολογικός πόλεμος, λοιπόν, πόλεμος παραπλάνησης, κατασκευής και ανάδειξης «αξιών» και συμβόλων, νομιμοποίησης προθέσεων και πράξεων του στρατοπέδου του Καλού, και συγχρόνως απαξίωσης, παραπλάνησης και ψεύδους ή και προβοκάτσιας ενάντια στον αντίπαλο, που εκπροσωπεί το στρατόπεδο του «Κακού», είναι κρίσιμος. Από την πλευρά του δυτικού ιμπεριαλισμού (γιατί ο ίδιος ακριβώς πόλεμος, με τις ίδιες μεθόδους αν και με πολύ λιγότερα υλικά μέσα και εξίσου αδίστακτος, διεξάγεται και από την άλλη πλευρά) ο προπαγανδιστικός/ιδεολογικός πόλεμος έχει προσλάβει ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά, αφού καλείται να νομιμοποιήσει τη «στρατοπεδοποίηση» της Δύσης και τον αποκλεισμό και εξοστρακισμό (σε συνδυασμό με τις κυρώσεις, που πρέπει βεβαίως να νομιμοποιηθούν) οτιδήποτε ρωσικού, από τα Μπολσόι και τον Τσαϊκόφσκι μέχρι τους/τις αθλητές/τριες της Παραολυμπιάδας και τις… ρωσικές ράτσες γάτας!*
Πρόκειται περί υστερίας με σαφή και ωμά χαρακτηριστικά αντιρωσικού ρατσισμού: από τη μια, ο κόσμος του πολιτισμού και της ελευθερίας, από την άλλη οι απολίτιστοι και κτηνώδεις Ασιάτες. Μια κατασκευή γενικής χρήσεως για όλα τα επόμενα χρόνια, με στόχους που θα εναλλάσσονται: πότε η Ρωσία, πότε η Κίνα κ.λπ. Πρόκειται για σκαιά, ωμή και εκφυλισμένη εκδοχή των ιδεολογικών κατασκευών του Ψυχρού Πολέμου: τουλάχιστον τότε υπήρχε ισχυρό το ίχνος της ιδεολογικής αντιπαράθεσης ανάμεσα σε «συστήματα»: κομμουνισμός/καπιταλισμός, κρατισμός/ελεύθερη αγορά και οικονομία, ελευθερία και καταπίεση, ισότητα κ.λπ.
Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν η ανάδειξη συμβόλων «ηρωισμού» και «αγώνα για την ελευθερία» έχει κομβική σημασία. Και ο κλήρος έπεσε σε αυτόν τον πολιτικό παλιάτσο, τον Ζελένσκι, που κάποιοι ενθουσιώδεις έσπευσαν να τον χαρακτηρίσουν «Τσε Γκεβάρα της Δύσης»!
- Δεύτερο, η βαρύτητα που έχει για το μπλοκ εξουσίας στην Ουκρανία ο ακροδεξιός και ναζιστικός «σιδηρούς βραχίονάς» του. Η επιλογή από τον Ζελένσκι του «μαχητή της ελευθερίας» από το τάγμα Αζόφ για να εμφανιστεί και να μιλήσει στην ελληνική Βουλή σαν παραστάτης του δεν είναι τυχαία. Ούτε ο συγκεκριμένος «μαχητής» έσπευσε να δηλώσει υπερήφανα την ταυτότητά του χωρίς την έγκριση του Ζελένσκι. Τα δημοκρατικά εύσημα που κάποια ρεύματα της Αριστεράς απονέμουν στο ουκρανικό καθεστώς για να υπερασπιστούν την «ουκρανική αντίσταση» αποδεικνύονται πολιτικά αφελή. Ναι, η ουκρανική άκρα και ναζιστική Δεξιά είχε αναιμική παρουσία στις εκλογές. Όμως αυτό δεν είναι τεκμήριο δημοκρατικότητας για το ουκρανικό καθεστώς. Για να μην θεωρητικολογούμε, ας σκεφτούμε με ένα δικό μας παράδειγμα: στο ελληνικό μετεμφυλιακό καθεστώς, οι ταγματασφαλίτες δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να φτιάξουν κόμμα και να κατέβουν στις εκλογές. Αν το είχαν κάνει, πιθανότατα θα είχαν καταγράψει εξίσου μικρά ποσοστά με την ουκρανική άκρα/ναζιστική Δεξιά. Αυτό όμως δεν θα ήταν δείκτης «δημοκρατικότητας» για το ελληνικό μετεμφυλιακό καθεστώς. Αυτό που ήταν δείκτης για το ελληνικό μετεμφυλιακό καθεστώς και είναι εξίσου για το ουκρανικό καθεστώς ύστερα από το 2014 είναι η ανάγκη ενσωμάτωσης στις κρατικές δομές του ακροδεξιού/ναζιστικού «σιδηρού» βραχίονα και η εθνικοποίηση των συμβόλων και ιστορικών αναφορών του ναζιστικού παρελθόντος αυτού του βραχίονα. Το ουκρανικό καθεστώς μετά το 2014 είναι καθεστώς πολιτικού βοναπαρτισμού και έκτακτης ανάγκης που χρειάζεται αυτόν τον σιδηρούν βραχίονα για να ολοκληρώσει τη «βρόμικη δουλειά» και την πολιτική και ταξική «εκκαθάριση» που απαιτείται. Είναι καθεστώς εμφυλίου πολέμου, που μέχρι πριν τον πόλεμο διεξαγόταν κυρίως, ένοπλα, ενάντια στις ρωσόφωνες μειονότητες στην ανατολική Ουκρανία και τώρα, στη διάρκεια του πολέμου διεξάγεται ενάντια σε ό,τι θεωρείται «φιλορωσικό» (από τα συνδικάτα μέχρι όλο το πολιτικό φάσμα πέραν του κέντρου, περιλαμβανόμενης της κεντροαριστεράς), εμπλουτισμένο με τα υλικά του αντιρωσικού ρατσισμού και αντικομμουνισμού της δυτικής ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας αλλά και από τα «εθνικά ιδεώδη» που θεμελίωσε η συνεργασία με τους ναζί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
- Τρίτο, η ανάδειξη της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην προθυμοτέρα των προθύμων του δυτικού ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου. Δεν χρειάζονται περισσότερα επιχειρήματα γι’ αυτό. Δεν είναι όμως αχρείαστο το εξής σχόλιο: Ο Ζελένσκι γνωρίζει τον βαθμό -και κυριότερα, τους λόγους- αυτής της προθυμίας και αισθάνθηκε αρκετά ασφαλής και ισχυρός – ισχύ που του δίνει ο νευραλγικός του ρόλος στο δυτικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ- ώστε να αδιαφορήσει για τις πολιτικές συνέπειες της παρουσίας του «μαχητή» του τάγματος Αζόφ για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Για τον ίδιο λόγο δεν δίστασε να δυσαρεστήσει τον Κύπριο πρόεδρο Αναστασιάδη, πετώντας του κατάμουτρα ότι πρέπει να σταματήσει να δίνει χρυσές βίζες στους Ρώσους ολιγάρχες. Ο Αναστασιάδης δεν μπορούσε βέβαια να παραδεχτεί αυτή, την πραγματική πηγή της δυσφορίας του και καμώθηκε πως ενοχλήθηκε επειδή ο Ζελένσκι δεν παραλλήλισε τη ρωσική εισβολή με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974. Και τι να πει; Μήπως δεν είναι αλήθεια ότι η κυβέρνησή του «υιοθέτησε», παραχωρώντας με το αζημίωτο τους χρυσές βίζες, σε εκλεκτά μέλη της ρωσικής καπιταλιστικής μαφίας;..
*Η «Λιμπερασιόν» αποκάλυψε πρόσφατα ότι η Παγκόσμια Ομοσπονδία Γάτας απέκλεισε μια ρωσική ράτσα γάτας από τους… γατο-διαγωνισμούς!!!
Πηγή: commune.org.gr
