Σκληρή κριτική στον Μ. Ζορπίδη, πρόεδρο του Εμπορικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης που συναντήθηκε με εκπροσώπους της Χρυσής Αυγής κάνει η Αντιφασιστική Δράση των οπαδών του Άρη με σχόλιό της στο διαδίκτυο.

«Μας νοιάζει επίσης η μάνα του Παύλου, του Σαχζάτ, του Πετρίτ και τόσων ακόμα που δε θα γυρίσουν σπίτια τους γιατί είχαν άλλο χρώμα, άλλη γλώσσα, άλλη άποψη. Μας νοιάζει ότι πριν 70 και κάτι χρόνια κάποιες δεκάδες χιλιάδες δε γύρισαν σπίτια τους, τουφεκίστηκαν, βασανίστηκαν, αργότερα εξορίστηκαν για να καθαρίσουν αυτό τον τόπο από τους προγόνους των συγκεκριμένων. Μας νοιάζει η πολυπολιτισμική ιστορία του σωματείου μας, οι Έλληνες, οι Εβραίοι, οι Αρμένιοι, οι Πόντιοι και οι Ανατολικοθρακιώτες αργότερα, όλες οι φυλές του κόσμου που έχουν γίνει ένα εδώ και 105 χρόνια μέσα από αυτό το σύλλογο. Και έχε στον νου σου, πως αυτή την ιστορία δεν την αλλάζει ούτε και την πειράζει κανείς για τους προσωπικούς, οικονομικούς και πολιτικούς του στόχους

Πήρε θέση για την επίθεση σε προσφυγόπουλα η τοπική ομάδα

Επίθεση από κουκουλοφόρους δέχθηκαν το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής ανήλικοι πρόσφυγες που ζουν σε δομή της Κόνιτσας,του νομού Ιωαννίνων. Τα νεαρά παιδιά, αφγανικής καταγωγής, έπαιζαν μπάσκετ σε ένα γήπεδο της περιοχής, όταν εμφανίστηκαν πέντε κουκουλοφόροι με ρόπαλα και τους επιτέθηκαν.

Η σαπίλα και ο πάτος δεν έχουν χρώμα. Παρά μόνο αυτό του χρήματος και των συμφερόντων που λυμαίνονται το χώρο, γεμίζοντας με τόσα σκατά και ανθρώπινη μπόχα το μυαλό νέων παιδιών -και όχι μόνο…

Πριν από 12 χρόνια (και μία μέρα) οι οπαδοί των αιωνίων έδωσαν ραντεβού θανάτου στη Λεωφόρο Λαυρίου, με αφορμή έναν αγώνα βόλεϊ γυναικών μεταξύ των δύο ομάδων. Όλοι γνώριζαν, κάποιοι είχαν προειδοποιήσει, το συμβάν είχε ουσιαστικά προαναγγελθεί, αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα για να το σταματήσει. Ο τραγικός απολογισμός ήταν ένας νεκρός οπαδός, ο Μιχάλης Φιλόπουλος, ένα παιδί από μια λαϊκή, πολύτεκνη οικογένεια στον Κολωνό. Έτυχε να είναι από την πλευρά των πράσινων, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και από την άλλη. Παρά κι ενάντια στην ηλίθια λογική ότι υπάρχουν άγραφοι κώδικες “ιπποσύνης” και σεβασμού μεταξύ των χούλιγκαν.

Ο Ντάνιελ Λόρκερ θυμάται όταν ήταν παιδί να ακούει από το σπίτι του τον ύμνο της αγαπημένης του ομάδας, της Μπορούσια Ντόρτμουντ.

Να στέκεται στο Βεστφάλενσταντιον, ανάμεσα στο κιτρινόμαυρο τείχος των οπαδών της που τραγουδούσαν τους στίχους: «Φτιάξτε ένα όχημα από το Γκελσενκίρχεν ως το Άουσβιτς». Το  Γκελσενκίρχεν είναι η πόλη της μεγάλου αντιπάλου της Ντόρτμουντ, της Σάλκε.

Ακόμα και σήμερα, τόσα χρόνια μετά, το τραγούδι που λέει να στείλουν τους οπαδούς της Σάλκε στο Άουσβιτς, εκεί όπου οι Ναζί δολοφόνησαν τους Εβραίους, έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη του Λόρκερ.

Τόσο έντονα το θυμάται, που ξεκίνησε να συμμετέχει στο πρωτοποριακό εκπαιδευτι