Η νίκη τους θα είναι νίκη όλων των εργαζομένων

Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη!

Κόπτονται, μας λένε, η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ για την “ταλαιπωρία και τα χαμένα μεροκάματα των εργαζομένων που δεν μπορούν να πάνε στη δουλειά τους”. Μάλιστα. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε? Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ κόπτονται –για την ακρίβεια τους έχει λούσει κρύος ιδρώτας- για τρία πράγματα:

1. Τις χαμένες εργατοώρες, τις χαμένες ψωνιστοώρες, τις χαμένες τουριστοώρες, τις χαμένες φοροώρες (ας μου επιτραπούν οι νεολογισμοί), δηλαδή για τα διαφυγόντα κέρδη των επιχειρήσεων κάθε είδους, βιομηχανίες, τράπεζες, ξενοδοχεία, πολυκαταστήματα και ως τους φόρους του κράτους. Η απεργία στις συγκοινωνίες, ως κομβικός τομέας στην οικονομία, δεν πλήττει μόνο την κερδοφορία της εταιρίας ΜΕΤΡΟ ΑΕ αλλά και πάμπολλων άλλων επιχειρήσεων, των οποίων τα συμφέροντα εκπροσωπεί η κυβέρνηση.

2. Το κακό παράδειγμα: με τέτοιες απεργίες, η εργατική τάξη δείχνει τη δύναμή της, δείχνει στον κάθε εργάτη ότι “χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά”, και ότι μπορεί (τουλάχιστον σε κάποιους κλάδους) να πάρει τον δρόμο της σύγκρουσης για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του ακόμα και μέσα σε αυτή την περίοδο της μεγάλης ανεργίας και της μεγάλης ανασφάλειας. Αν κάθε κλάδος, που έχει τη δυνατότητα, πάρει τον δρόμο της σύγκρουσης, τότε η κυβέρνηση και τα αφεντικά, μπορεί να αντιμετωπίσουν μια κοινωνική ανταρσία στους χώρους δουλειάς, ακριβώς εκεί δηλαδή που πονάει πιο πολύ το σύστημα.

του Θανάση Κούρκουλα

Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση έχει ανοίξει για τον τρόπο αντιμετώπισης των φασιστών. Πόσο ευρύ χρειάζεται να είναι το μέτωπο ενάντια στους φασίστες; Ποιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις συμπεριλαμβάνει;

Στην ημερήσια διάταξη τη συζήτηση ανοίγουν εκ των πραγμάτων οι εκατοντάδες αντιφασιστικές πρωτοβουλίες που δημιουργούνται καθημερινά σε γειτονιές, πόλεις, χωριά και εργασιακούς χώρους και αρνούνται το ζωτικό χώρο ανάπτυξης των φασιστών.

Στον αντίποδα, μνημονιακές δημοκρατικές δυνάμεις, όπως η ΔΗΜΑΡ, επικαλούνται την ανάγκη απαγόρευσης της Χρυσής Αυγής εκ μέρους της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και εγκαλούν –μαζί με το Σαμαρά και το Βενιζέλο– τον ΣΥΡΙΖΑ, ως ανεύθυνη πολιτική δύναμη του «μπάχαλου», που στρώνει το δρόμο στην ανομία των νεοναζί.

 Οι καπιταλιστές και τα κομματα του νεοφιλελευθερισμου (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) προσπάθησαν να διαμορφώσουν, συνειδητα και με ευλάβεια, τις προηγούμενες δυο δεκαετίες μια ρατσιστική και συντηρητική στροφή της κοινωνίας. Το ζητούμενο ήταν η διαίρεση των εργαζομένων, η αύξηση των κερδών των βιομήχανων από τη μείωση των μισθών πρώτα των μεταναστών και μετά όλων των εργαζομένων, και η διοχέτευση της  οργης του κοσμου ενάντια στα ταξικά μέτρα ακροδεξια. Ο «γραφικός» Καρατζαφερης και το ημι-φασιστικό ΛΑΟΣ με την ελεγχομενη προβολη του μπηκε στην Ευρωβουλη το 2004 και στη Βουλή το 2007, λειτουργώντας σαν ομπρελα για πιο ελευθερο παιχνιδι των δολοφόνων ναζι της ΧΑ. Η ίδια η ΧΑ απο θυλακος του παρακράτους άρχισε να ωριμαζει: να διαπλέκεται με επιχειρηματικά συμφεροντα, να εδραιώνεται με συστηματικη δουλειά στον Αγ. Παντελεήμονα και σε άλλες υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας , αξιοποιούμενη από τον (ακρο)δεξιο δημαρχο Κακλαμανη, με προβολή από τα ΜΜΕ. Ιδιωτικά κανάλια κι εφημερίδες όπως το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» προβάλαν διάφορες δρασεις των «εθνικιστών» (πχ στην εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 προβλήθηκαν ως οι προστάτες της περιουσίας του λαού ενάντια στους κακους που σπαγαν τζαμαρίες) και φυσικά εντάθηκε η ρατσιστική προπαγάνδα (εγκληματιας=λαθρομεταναστης).Σε όλο αυτο το διαστημα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ περασαν απανωτα αντιμεταναστευτικα νομοσχεδια (η τελευταια νομιμοποιηση μεταναστών εγινε το 2005).

Οι δημόσιες μαγκιές της Χρυσής Αυγής περιορίστηκαν τις τελευταίες εβδομάδες στα γνωστά «λημέρια» γύρω από την πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Αγωνιώδεις ήταν οι προσπάθειες της συμμορίας να στήσει γεγονότα γύρω από ένα μαχαίρωμα Έλληνα κουρέα στην οδό Αγίου Μελετίου παραμονές της γενικής απεργίας, με την πλήρη κάλυψη της αστυνομίας, προσπαθώντας απεγνωσμένα να βγει από την ανυπαρξία.

Για άλλη μια φορά οι «ακομμάτιστες» ελληνικές σημαίες, που η Χρυσή Αυγή καλούσε τους Έλληνες να κυματίζουν στην 48ωρη Γενική Απεργία, δεν εμφανίστηκαν στο Σύνταγμα στις 6 και 7 Νοέμβρη. Αντ’ αυτού ο Κασιδιάρης κλαψούριζε σε στημένη «αποκλειστική» συνέντευξη σε κανάλι μεταμεσονύκτιας τσοντο-κατάνυξης, πως οι «ΣΥΡΙΖαίοι» καπέλωσαν το Σύνταγμα και οι συνέλληνες φοβήθηκαν, αναφερόμενος στη μαζική παρουσία του κόσμου έξω από τη Βουλή.

Το ΒΗΜΑ σήμερα: διπλάσιες αναφορές και «αναλύσεις» σήμερα για τη ΧΑ απ΄ότι για το ΣΥΡΙΖΑ.Πληθώρα αναλύσεων για τη «θεωρία των δυο άκρων», αλλά πάει κι ένα βήμα παραπέρα:δείχνει προτίμηση στο ναζιστικό άκρο.