ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η απεργία των τραμβαγέρηδων, όπως έλεγαν τότε τους εργαζόμενους στο τραμ, ξεκίνησε, στις 21 Ιανουαρίου 1911, με αίτημα την επαναπρόσληψη των συναδέλφων τους.

Σκηνές πολεμικών ταινιών εποχής, με στρατιωτικά αποσπάσματα «εφ’ όπλου λόγχη», ένοπλους αστυνομικούς και επέλαση του ιππικού, εκτυλίχτηκαν στο κέντρο της Αθήνας για να κατασταλεί μεγάλη απεργία των εργαζομένων στο τραμ.

Το ταλέντο του Αδόλφου Καμίνσκι ήταν όσο συνηθισμένο θα μπορούσε να είναι: ήξερε πώς να αφαιρεί το υποτιθέμενο ανεξίτηλο μπλε μελάνι από χαρτί.

Όμως ήταν μια δεξιότητα που βοήθησε να σωθούν οι ζωές χιλιάδων Εβραίων στη Γαλλία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Είχε μάθει πώς να αφαιρεί τέτοιους λεκέδες ως έφηβος που δούλευε σε βαφείο ρούχων και στεγνοκαθαριστήριο στην πόλη του στη Νορμανδία. Όταν εντάχθηκε στην αντιναζιστική αντίσταση στα 18 του, η εξειδίκευση του έδωσε τη δυνατότητα να διαγράψει ονόματα που ακούγονταν εβραϊκά όπως Αβραάμ ή Ισαάκ που ήταν επίσημα γραμμένα στις γαλλικές ταυτότητες και τα δελτία τροφίμων και να τα αντικαταστήσει με τυπικά εθνικά ονόματα.

Στα 95 της χρόνια έφυγε από τη ζωή η Κατίνα Λατίφη, αγωνίστρια της Αντίστασης επί Κατοχής και Εμφυλίου.

Καταγόταν από τον Αλμυρό Μαγνησίας και εντάχθηκε στον αγώνα κατά της γερμανικής κατοχής από τα μαθητικά της χρόνια. Συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση, αλλά κυνηγήθηκε στη συνέχεια από παρακρατικές ομάδες. Φυλακίστηκε, βασανίστηκε και εξορίστηκε στην Ικαρία, αλλά κατέφυγε στο βουνό και εντάχθηκε στον Δημοκρατικό Στρατό. Πολέμησε στον Γράμμο και στο Βίτσι.

Όταν τελείωσε ο εμφύλιος, κατέφυγε σε Ρουμανία και Σοβιετική Ένωση ως πολιτική πρόσφυγας, μένοντας εκεί για περίπου 15 χρόνια. Στη συνέχεια πέρασε από Μόσχα, Βουκουρέστι και Παρίσι, όπου σπούδασε κοινωνικές και οικονομικές επιστήμες. Μετά την πτώση της χούντας, επέστρεψε στην Ελλάδα και εργάστηκε σε εταιρείες πετρελαιοειδών και σε άλλες επιχειρήσεις.

Μέσα από τα βιβλία της «Τα απόπαιδα», «Πέτρος Κόκαλης – μια βιωματική βιογραφία», «Είναι μακρύς ο δρόμος για την Ιθάκη» και «Οι έρωτες στα χρόνια του πολέμου», κατέγραψε όσα έζησε στην πολυτάραχη ζωή της.

Πηγή: efsyn.gr

του Ηλία Νικολακόπουλου

Τον καυτό Ιούλιο του 1965, λίγες μέρες μετά την αποπομπή του Γεωργίου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, οργανώνεται μια συγκέντρωση στο γήπεδο του Παναθηναϊκού για την καταδίκη της αποστασίας. Ξαφνικά, από μια άκρη του γηπέδου ακούγεται το σύνθημα «παρ’ τη μάνα σου και μπρος, δεν σας θέλει ο λαός». Σε λίγα λεπτά το σύνθημα είχε αγκαλιάσει ολόκληρο το γήπεδο προκαλώντας αγωνία στα κομματικά στελέχη που προσπαθούσαν να επαναφέρουν την κατάσταση στην πεπατημένη της τότε πολιτικής ορθότητας. Εκατό χρόνια μετά την άφιξη στην Ελλάδα της δυναστείας των Γλύξμπουργκ και ακριβώς πενήντα χρόνια από τον Εθνικό Διχασμό, το αυθόρμητο αντιμοναρχικό ξέσπασμα έσπαγε μια μακρόχρονη αναγκαστική σιωπή που είχε επιβληθεί δια πυρός και σιδήρου μετά το τέλος του Εμφυλίου.

Έχετε προσέξει ότι τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς είναι λίγο … ασυνάρτητα; Όσο και αν προσπαθήσετε δεν βγαίνει νόημα μεταξύ των στίχων. Για να θυμηθούμε τα Κάλαντα:

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά Ψηλή μου δεντρολιβανιά (*) Κι αρχή καλός μας χρόνος Εκκλησιά με τα’ άγιο θόλος (*) Άγιος Βασίλης έρχεται Και δε μας καταδέχεται (*) Από την Καισαρεία Συ είσ’ αρχόντισσα κυρία (*) Βαστάει πένα και χαρτί Ζαχαροκάντυο ζυμωτή (*) Χαρτί-χαρτί και καλαμάρι Δες και με το παλικάρι (*)

Ας δούμε λοιπόν πώς εξηγείται η ασυναρτησία.

Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS η 1η Δεκεμβρίου και ο Zακ/η Ζακι έγραφε στο ANTIVIRUS «όχι μόνο για τον ΗΙV αλλά κυρίως για τα άτομα που τον βιώνουν» σε ένα δεκάλογο με εντολές-συμβουλές που απευθύνονται στα οροθετικά άτομα.

Και δεν θα μπορούσε αφού η συνάντηση ήταν-στην ουσία-τυπική υπόθεση,δεδομένου ότι οι απαιτήσεις των Ιταλών ήταν εξωφρενικές,αόριστα διατυπωμένες,ενώ έδιναν περιθώριο μόλις 3 ωρών. Η επίθεση ήταν προαποφασισμένη και ο πόλεμος, όπως έγραψε και ο Γκράτσι στο βιβλίο του, αναπόφευκτος. Δεν υπήρξε κανένα πραγματικό αίτημα για παραχωρήσεις (στο οποίο υποτίθεται «αντιστάθηκε» με το δήθεν «ΟΧΙ» ο δικτάτορας) αλλά ανακοίνωση κήρυξης πολέμου.
Ο ίδιος ο Μεταξάς, στην πρώτη ανακοίνωσητου μετά την συνάντηση, που περιλαμβάνεται στις εφημερίδες της 28.10.1940, ξεκαθαρίζει ποιό ήταν το περιεχόμενο της χωρίς να υπάρχει-φυσικά-λέξη για κάποιο «ΟΧΙ». «Απήντησα ότι θεωρώ το αίτημα αυτό καθ’ εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται κήρυξιν πολέμου κατά της Ελλάδος».

Toυ Αλέξη Λιοσάτου

 

Οι Μπολ­σε­βί­κοι έμειναν στην ιστορία ως οι επικεφαλής της Ρωσικής Επανάστασης. Ωστόσο ο ρόλος τους συνήθως παραμορφώνεται ή και συκοφαντείται από την αστική ιστοριογραφία αλλά ακόμα και από την Αριστερά. Στη Ρωσία του 1903-1917  οι συγκεκριμένες συνθήκες έκαναν δυνατό να κυριαρχήσουν  οι Μπολσεβίκοι  μέσα σε ένα ευρύτερο περιβάλλον επα­να­στα­τών που ηγήθηκε του με­γα­λύ­τε­ρου απερ­για­κού κύ­μα­τος στην πα­γκό­σμια ιστο­ρία.1

Εξήντα χρόνια μετά τον θάνατο της Μέριλιν Μονρόε η νέα ταινία του Netflix για τη ζωή της μας θυμίζει ότι η αμερικανική βιομηχανία του θεάματος φοβάται ακόμη να μιλήσει για την πολιτική διαδρομή της, που την έφερε κοντά στην Κούβα του Κάστρο, την Κίνα του Μάο και την ΕΣΣΔ του Χρουστσόφ.