Στην εποχή του διαδικτύου και όχι των εκδοτών – συνεργατών της χούντας και μετά της δημοκρατίας, καμμία αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί. Η συγκλονιστική μαρτυρία του γιατρού για τη νύχτα εκείνη, τα λέει όλα.
Κάπως έτσι, μετά από χρόνια, θα ανοίξουν τα στόματα και για τον Δεκέμβρη του 2008, που έφερε τη νέα χούντα, το νέο ξεπούλημα της πατρίδας από τον άλλο “Γιώργο”. Τον νεώτερο.
“Μαρτυρία: «Από σφαίρες ελεύθερων σκοπευτών τα θύματα του Πολυτεχνείου»”Μιλώντας στο Pheme.gr ο κ. Χαρώνης προβαίνει σε μια μεγάλη αποκάλυψη. Όπως αναφέρει στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, το ’73, έδρασαν ελεύθεροι σκοπευτές, οι οποίοι χτυπούσαν από ψηλά στο ψαχνό.
«Τα πρώτα θύματα και οι πιο βαριά τραυματίες είχαν βληθεί από ψηλά. Πιθανώς από μπαλκόνια και ταράτσες παρακείμενων πολυκατοικιών», επισημαίνει ο κ. Χαρώνης.
Στο συμπέρασμα αυτό έχει καταλήξει ο γιατρός, έπειτα από «πλήρη μελέτη τροχιάς», όπως
αναφέρει, την οποία διενήργησε.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα των ερευνών που πραγματοποίησε, «οι πρώτοι και βαριά τραυματίες είχαν βληθεί από πάνω προς τα κάτω».
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, οι ελεύθεροι σκοπευτές χτύπησαν πισώπλατα, όπως αναφέρει. «Είδα θύματα που εβλήθησαν στην πλάτη, πλάτη προς καρδιά και σπονδυλική στήλη».
Ο τότε Διευθυντής της Γ’ Χειρουργικής Κλινικής του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου, ο οποίος βρέθηκε για 36 συνεχείς ώρες στο χειρουργικό τραπέζι, είναι πεπεισμένος ότι «οι ελεύθεροι σκοπευτές ήθελαν να αιματοκυλίσουν την Αθήνα».
Όπως αναφέρει ο κ. Χαρώνης «σημάδευαν για σκοτωμό, και το ερώτημα μου, βεβαίως είναι ένα: Είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι να ήταν Έλληνες; Εύχομαι και ελπίζω να μην ήταν Έλληνες, αλλά πράκτορες ξένης δύναμης που ήθελε να αιματοκυλίσει την Αθήνα, να την μετατρέψει σε σφαγείο για να δικαιολογήσει την μετέπειτα δράση του Ιωαννίδη».
Παρ’ ότι έχουν περάσει 39 χρόνια από τα αιματηρά γεγονότα του Πολυτεχνείου, ο κ. Χαρώνης θυμάται με λεπτομέρειες τα θλιβερά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο χώρο του νοσοκομείου, όπου της άφιξης εκατοντάδων τραυματιών ακολούθησε η βίαιη επέμβαση αστυνομικών, στρατιωτικών των ΕΑΤ-ΕΣΑ, και πρακτόρων της χούντας στο χώρο του νοσοκομείου.
«Γινόταν το σώσε. Για να προφυλάξουμε τους τραυματίες, τους αλλάζαμε τα ονόματα για να μην μπορούν να τους βρουν», σημειώνει ο κ. Χαρώνης. «Βεβαίως η ενέργεια μας αυτή αργότερα τους δημιούργησε μεγάλο πρόβλημα, γιατί ενώ ήθελαν να καταθέσουν τα χαρτιά τους για τη χορήγηση μιας συνταξούλας, δεν μπορούσαν να βρουν τα ονόματά τους»!
Θέτουμε υπόψιν του κ. Χαρώνη, την αμφισβήτηση των νεκρών του Πολυτεχνείου από την πλευρά της Χρυσής Αυγής.
Δείχνει να απορεί και να θυμώνει. «Είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν;», επαναλαμβάνει με απορία. «Ας έρθουν σε μένα να τους εξηγήσω, να τους πω για τα δυο παιδιά που ξεψύχησαν στα χέρια μου, τα οποία δεν θα ξεχάσω ποτέ. Ο ένας, νεαρός, είχε δεχθεί σφαίρα στην κάτω κοίλη φλέβα και ο άλλος είχε βληθεί στο κρανίο»!
πηγή: http://olympia.gr/2012/11/17/%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B7-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9/
Ο Jean Améry (ψευδώνυμο του Hans Maier) γεννήθηκε το 1912 στη Βιέννη από Εβραίο πατέρα και ρωμαιοκαθολική μητέρα. Πρώην φοιτητής φιλοσοφίας και λογοτεχνίας, ενεπλάκη από νωρίς στις πολιτικές αναταραχές, οι οποίες κορυφώθηκαν το 1938 με την προσάρτηση της Αυστρίας από τη Γερμανία. Στη Βιέννη, ο αφομοιωμένος Αμερύ βίωσε τον άκρατο αντισημιτισμό και τη ναζιστική παράνοια, συνειδητοποιώντας σταδιακά το αβάσταχτο φορτίο της εβραϊκής του ταυτότητας.
Προηγούμενο
