Μανώλης Γλέζος …..13 Απριλίου 1944, οι αστυνομικοί του Α’ Αστυνομικού τμήματος συνέλαβαν τον αδελφό μου Νίκο, τον παρέδωσαν στην φρουρά των ανακτόρων, από εκεί στα τάγματα Ασφαλείας, κι αυτά στους Γερμανούς, οι οποίοι μετά τα βασανιστήρια στο κολαστήριο της οδού Μέρλιν τον πήγαν στο Χαιδάρι. Τον εκτέλεσαν στις 10 Μαΐου 1944, μαζί με τους 92 πατριώτες, στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής………Η Μάνα άγνωστο γιατί, δεν είχε πιστέψει πως εκτέλεσαν το Νίκο. Νόμιζε πως τον είχαν πάει στη Γερμανία και τον είχαν κλείσει σε στρατόπεδο. Γιαυτό, όταν τελείωσε ο πόλεμος κι άρχισαν να ‘ρχονται όσοι είχαν επιζήσει από τα στρατόπεδα της φρίκης, έτρεχε στο σιδηροδρομικό σταθμό με τη φωτογραφία του Νίκου στο χέρι. Την έδειχνε σε έναν- έναν και τους ρωτούσε αν τον είχαν ιδεί, αν τον είχαν συναντήσει. Τα λόγια που είχε γράψει ο Νίκος, στη φόδρα του σκούφου του και την πέταξε στο σταυροδρόμι Ιεράς Οδού και Κωνσταντινουπόλεως δεν την έπειθαν. Εξακολουθούσε να τον περιμένει. Το τελευταίο δράμα για τη Μάνα παίχτηκε στις 25 Ιουνίου 1947. Όχι με ευκολία, την είχα πείσει και είχεν έρθει στην εκταφή των εκτελεσμένων νεκρών, που είχεν αρχίσει από την προπροηγούμενη μέρα στο Γ’ Νεκροταφείο Αθηνών.
( Μανώλης Γλέζος ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ 1940-1945 τόμος Β’ σελ. 891)
Πηγη: fb Ευαγγελία Μεταξά
230
