Η αντιμεταναστευτική ρητορεία και πράξη αποτελεί οργανωμένο σχέδιο με πολλές προεκτάσεις και όχι πρόσκαιρη πολιτική επιλογή. Η παγκόσμια και ευρωπαϊκή πολιτική για την μετανάστευση υπακούει στο δόγμα ελέγχου και διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών -που οι ίδιες δημιουργούν- με την καταλήστευση και καταστροφή των χωρών κυρίως του λεγόμενου τρίτου κόσμου.
Η επί ετών συντονισμένη “απουσία” μεταναστευτικής πολιτικής στη χώρα μας, η έλλειψη αναγνώρισης του μετανάστη και του πρόσφυγα, το Δουβλίνο ΙΙ, η εκμετάλλευση τους ως φτηνό εργατικό δυναμικό και η συστηματική τους υποβάθμιση, συντέλεσαν στην αύξηση του δουλεμπορίου, στην ομηρία πλήθους μεταναστών και προσφύγων και δημιούργησε δυσαρέσκεια και απόγνωση, κυρίως, σε περιοχές του κέντρου της Αθήνας. Αυτήν την πολιτική ακολούθησε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, δημιουργώντας ένα τεράστιο κύκλωμα στο οποίο συμμετέχουν δουλέμποροι, αστυνομικοί, συνοριοφύλακες, άνθρωποι της νύχτας, νταβατζήδες και πρεζέμποροι, φασίστες και μαχαιροβγάλτες πετυχαίνοντας τεράστια ποσοστά κέρδους.
Ωστόσο, η προεκλογική ανακοίνωση της δημιουργίας 30 Στρατοπέδων Συγκέντρωσης μεταναστών χωρίς χαρτιά, συνολικής χωρητικότητας 30.000 κρατουμένων σε όλη την περιφέρεια της Ελλάδας, από τον πρώην υπουργό “Προστασίας του Πολίτη” M. Χρυσοχοΐδη, με τη συμφωνία όλων των μνημονιακών δυνάμεων, οφείλεται κυρίως στην επιδίωξη της μετατόπισης του ενδιαφέροντος της κοινωνίας σε περίοδο κρίσης. Μετατόπιση δηλαδή της αγανάκτησης από τα μνημόνια εξαθλίωσης, στον νέο “εχθρό” μετανάστη-πρόσφυγα που “απειλεί” την εύρυθμη λειτουργία του “Έθνους–Κράτους”, την ασφάλεια, την υγεία και την κοινωνική συνοχή. Μετατόπιση όμως και του δημοκρατικού χαρακτήρα της κοινωνίας τουλάχιστον μέχρι πρότινος, με την παράλληλη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και την αντικατάσταση του από το κατασταλτικό κράτος ασφάλειας, αφού θέτει το άτομο αδικαιολόγητα σε κατάσταση “εξαίρεσης”. Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν είναι τα γνωστά: “η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη λόγω απουσίας μεταναστευτικής πολιτικής”, “η Ελλάδα δεν χωράει τόσους μετανάστες”, “αποτελούν απειλή για τη δημόσια υγεία”, “αυξάνουν την εγκληματικότητα καθώς προέρχονται από χώρες όπου η ανθρώπινη ζωή δεν έχει τόση αξία όσο στην πολιτισμένη Δύση”, “καταστρέφουν το κέντρο της Αθήνας”.
Σ’ αυτό το πολιτικό πλαίσιο, ανοιξε στις 29/04, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές της 6ης Μάη, το πρώτο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα Αττικής, προκειμένου να “φιλοξενήσει“ 1.200 άτομα και έπειτα από “επιχειρήσεις σκούπας” στο κέντρο της Αθήνας και εφόδους, με τηλεοπτική κάλυψη, σε σπίτια μεταναστών, μεταφέρονται την ίδια μέρα 56 μετανάστες χωρίς χαρτιά. Λειτουργούν ήδη τρεις πτέρυγες με 52 κοντέινερς, “οικίσκοι“ -χωρητικότητας 4 ατόμων- με στόχο να μεταφερθούν συνολικά 1.000 “λαθρο”μετανάστες. Το στρατόπεδο φρουρείται εξωτερικά από ένοπλους αστυνομικούς και εσωτερικά από ιδιωτική εταιρεία φύλαξης και πραγματοποιούνται υγειονομικές εξετάσεις από το ΚΕΕΛΠΝΟ. Μέχρι σήμερα έχουν μεταφερθεί 240 μετανάστες χωρίς χαρτιά, ενώ έχουν απελαθεί 38.
Παρά τις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας σε πολλές περιοχές με το επιχείρημα της περαιτέρω υποβάθμισης αυτών και το αποτέλεσμα των νέων εκλογών που μπορεί ν’ ανατρέψει τα σχέδια, ήδη έχει ανακοινωθεί η δημιουργία των δυο επόμενων Στρατοπέδων Συγκέντρωσης μεταναστών, στη Δεσκάτη Γρεβενών και στην Κόνιτσα Ιωαννίνων. Στη Δεσκάτη Γρεβενών προσφέρεται από τη δημοτική αρχή χώρος 300 στρεμμάτων, όπου η ΕΛ.ΑΣ. σκοπεύει να δημιουργήσει χώρο κράτησης 1.500 “λαθρο” μεταναστών. Στην Κόνιτσα προσφέρονται 35 στρέμματα, όπου θα δημιουργηθεί χώρος κράτησης 500 ατόμων. Ωστόσο οι εργασίες θα διαρκέσουν μήνες καθώς πρόκειται για δασικές εκτάσεις, χωρίς καμία υποδομή.
Οι κυβερνητικές υποσχέσεις για δήθεν μείωση της ανεργίας σε τοπικό επίπεδο με την παροχή εργασίας των ντόπιων στα στρατόπεδα, οδήγησε στην ντροπιαστική συναίνεση της δημοτικής αρχής ως προς τη δημιουργία τους. Αυτό που επιμελώς αγνοείται είναι ότι η “νέα μεταναστευτική πολιτική” που επιχειρείται, δεν έχει ως στόχο την καταπολέμηση της ανεργίας και της εγκληματικότητας και δεν αποτελεί μέρος της “νέας αναπτυξιακής πολιτικής”. H ελληνική εμπειρία, σε ό,τι αφορά στα φασιστικής έμπνευσης στρατόπεδα συγκέντρωσης, δεν επιτρέπει τέτοια συμπεράσματα.
Κι αν σήμερα είναι ο μετανάστης που “εξαιρείται” από την ελληνική κοινωνία, αύριο ποιος;
Επιμέλεια : Ελένη Μπενάτου