Γράφει η Αννα Φραγκουδάκη
– Ας θυμηθούμε ότι μέχρι τη δεκαετία του 1990 όλοι ανεξαιρέτως σε αυτή τη χώρα πιστεύουν ότι οι Ελληνες δεν είναι ρατσιστές. Τον ωραίο αυτόν εθνικό μύθο γκρέμισε η μαζική είσοδος μεταναστών εργαζομένων. Ανέτοιμη να διαχειριστεί τον ρατσισμό της και ανήμπορη να τον κατανοήσει, ωστόσο, διαμόρφωσε σταδιακά η κοινωνία ένα ποσοστό συνειδητών αντιρατσιστών, αλλά απόχτησε και φιλοναζιστές.
–
–
–
–
– Η ρατσιστική ταξινομία είναι ιδεολογικό προϊόν της αποικιοκρατίας. Η αμφισβήτησή της, ισχυρότατη σε τεκμήρια, είναι σωτήρια για την αυτοεικόνα ιδίως όσων ταξινομεί κατώτερους (νότιους, ανατολικούς, μελαχρινούς, φτωχούς…). Η αναπαραγωγή της είναι ολέθρια για όλους και μαζί όσους ταξινομεί κατώτερους. Αλλωστε το ιδεολογικό τέρας του φιλοναζισμού που αποχτήσαμε αυτή την κατωτερότητα κραυγάζει. Παντού στον κόσμο κατώτεροι αισθάνονται όσοι λιντσάρουν συνανθρώπους τους για να «αποδείξουν» ότι είναι ανώτεροι.
—
—————–
Τέλος αναδημοσίευσης.
Ως γνωστόν το να νιώθεις ανώτερος είναι εύκολη διαδικασία. Το μόνο που χρειάζεται, είναι να κάνεις τον άλλον να φανεί κατώτερος. Γι αυτό και η εθνική ανωτερότητα δεν θέλει πολύ κόπο, ή σκέψη.
Ο πάντα όμως επίκαιρος (και προσωπικά αγαπημένος) κύριος George Carlin, έχει μια διαφορετική άποψη. Όχι στην εθνική υπερηφάνεια, γεννάει ρατσισμό.
Πηγη: www.tanea.gr μέσω http://parallhlografos.wordpress.com/2012/08/15/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82/