Κι εμείς ρωτάμε: Φταίνε οι μετανάστες γι’ αυτή την κατάσταση;

Αυγ 17, 2012

Περίπου 53.000 παιδιά θα βρουν τη νέα σχολική χρονιά κλειστές τις πόρτες των βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών, των κέντρων φροντίδας ατόμων με ειδικές ανάγκες και των Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης, καθώς οι εξουσιάζοντες, σε καιρούς κρίσης και ξεζουμίσματος του οικογενειακού προϋπολογισμού, επέλεξαν να τσεκουρώσουν τη χρηματοδότηση των δομών του προγράμματος «Εναρμόνιση Οικογενειακής και Επαγγελματικής Ζωής» του υπουργείου Εργασίας που χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ), που διαχειρίζεται το πρόγραμμα, οι αιτήσεις αυξήθηκαν κατά 43% σε σχέση με πέρυσι, όμως το 55% των αιτήσεων απορρίφθηκαν κυρίως λόγω της χρηματοδότησης, η οποία από 175 εκατομμύρια πέρυσι φέτος έφτασε τα 125 εκατ.
ευρώ, ενώ για τη συνολική κάλυψη των αναγκών χρειάζονται 250 εκατ. ευρώ.
Τη δυσμενή εικόνα που έχει δημιουργηθεί μαρτυρούν και τα εξής παρακάτω στοιχεία της ΕΕΤΑΑ:
1Ο αριθμός των ωφελούμενων γυναικών ανέρχεται σε 34.693, μειωμένος κατά 13,5% σε σχέση με το 2011. Η μεγαλύτερη μείωση σημειώνεται στη Στερεά Ελλάδα με 95%, Νότιο Αιγαίο με 87,3%, Αττική με 61,7% και Κεντρική Μακεδονία με 25,7%.
2Στην Αττική ο αριθμός των αιτήσεων των ενδιαφερόμενων γυναικών αυξήθηκε κατά 67,6% σε σχέση με πέρσι, ενώ οι αιτήσεις για την τοποθέτηση παιδιών αυξήθηκαν κατά 66,4% σε σχέση με πέρυσι και έφτασαν τις 22.309. Από αυτές έγιναν δεκτές μόνο οι 3.790, σε αντίθεση με πέρυσι που είχαν γίνει δεκτές οι 9.367 αιτήσεις.
3Ο αριθμός των παιδιών που τοποθετούνται στις δομές είναι 43.060, μειωμένος κατά 11% σε σχέση με το 2011. Η μεγαλύτερη μείωση καταγράφεται στη Στερεά Ελλάδα με 94%, στο Νότιο Αιγαίο με 86,5%, στην Αττική με 59,5% και την Κεντρική Μακεδονία με 22,1%.
4Από τα 43.060 παιδιά, τα 5.859 θα φιλοξενηθούν σε βρεφικούς σταθμούς, τα 26.303 σε παιδικούς σταθμούς, 172 σε κέντρα φροντίδας ΑμΕΑ, τα 9.330 σε Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ) και τα 1.396 σε ΚΔΑΠ – ΜΕΑ. Από τις δομές που θα φιλοξενηθούν, το 38% είναι ΝΠΔΔ, το 27,6% είναι ΝΠΙΔ και το 34,4% είναι επιχειρήσεις ιδιωτικού τομέα.
Ωστόσο τα 53.000 παιδιά που θα μείνουν εκτός των δομών του προγράμματος δείχνουν μόνο τη μία πλευρά του προβλήματος. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες ακόμα παιδιά που θα μείνουν εκτός, καθώς είτε οι γονείς τους δεν μπήκαν στη διαδικασία των αιτήσεων είτε απορρίφθηκαν απευθείας από τους δήμους που δεν έχουν ενταχθεί στο παραπάνω πρόγραμμα και προσπαθούν να λειτουργήσουν όσους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς έχουν στην περιοχή τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα για τις δυσκολίας που έχουν οι δήμοι να λειτουργήσουν τους παιδικούς σταθμούς είναι ότι το προσωπικό έχει μειωθεί σημαντικά και η τακτική χρηματοδότηση από 135 εκατ. ευρώ τον Ιούνιο, τον Ιούλιο μειώθηκε σε 96 εκατ. ευρώ και μέχρι τον Δεκέμβριο ο στόχος είναι να φτάσει τα 70 εκατ. ευρώ.
Ακόμη πιο ειδικό παράδειγμα αποτελεί ο Δήμος Βύρωνα, καθώς – με δεδομένα που ίσχυαν τον Ιούνιο – από τα 1.500 παιδιά, των οποίων οι γονείς είχαν υποβάλει αιτήσεις για τους παιδικούς σταθμούς του δήμου, θα απορροφηθούν μετά βίας… 450.
Μπορεί κάποιος λοιπόν να φανταστεί το μέγεθος του προβλήματος σε επίπεδο Αττικής, αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα. Η κάλυψη των αναγκών έχει γίνει πλέον αδύνατη, καθώς δεκάδες χιλιάδες οικογένειες εγκαταλείπουν μαζικά τους ιδιωτικούς παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς, αδυνατώντας να αντέξουν το οικονομικό κόστος.
Όπως όλα δείχνουν οι ιθύνοντες ζήλεψαν από την… εκ περιτροπής εργασία που νομοθέτησαν οι προκάτοχοί τους και είπαν την προσχολική αγωγή, από εκεί που θα έπρεπε να είναι δωρεάν για όλα τα παιδιά, να τη μετατρέψουν σε… εκ περιτροπής υπηρεσία.
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κάποιος το τεράστιο κοινωνικό κόστος από τη δυσμενέστατη αυτή εξέλιξη, καθώς γονείς που μετά βίας τα βγάζουν πέρα θα πρέπει είτε να εγκαταλείψουν εργασίες ώστε να εξυπηρετήσουν το βάρος της φύλαξης παιδιών που «θα μείνουν σπίτι» είτε, προκειμένου να συντηρήσουν τις εργασίες τους, θα αναγκαστούν να πληρώνουν το κόστος της φύλαξης, χωρίς να είναι βέβαιο ότι το αντέχουν.
Η κοινωνική βαρβαρότητα σε όλο της το μεγαλείο…