1.ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΙΔΕΑΣ ΤΗΣ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ.
Αν ξεφυλλίσουμε ένα λεξικό και ψάξουμε την λέξη ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ θα δούμε ότι αναφέρεται στον «αποφασιστικό τερματισμό της ζωής ενός ασθενούς τελικού σταδίου, σε περίπτωση ανίατης ασθένειας, με σκοπό την αποφυγή του μακροχρόνιου και ανυπόφορου πόνου, ή ενός μακρόχρονου ψυχορραγήματος». Στις ημέρες μας μιλάμε επίσης και για εκούσα ευθανασία, δηλ. υπερισχύει η ανθρώπινη επιθυμία. Στην Γερμανία ανάμεσα στον Α’ και Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ μιλούσαν για την ευθανασία με τρόπο πολύ διαφορετικό . Στη διάρκεια του Α’ Παγκόσμιου πολέμου πέθαναν από έλλειψη τροφής 52.000 άτομα που υπέφεραν από χρόνιες παθήσεις. Πολλούς από αυτούς τους ασθενείς οι γιατροί τους είχαν χαρακτηρίσει «ΑΧΡΗΣΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ». Έτσι κατά κάποιο τρόπ δημιουργήθηκε ένα είδος «ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ» στον θάνατο ανθρώπων που είχαν χαρακτηριστεί ως αθεράπευτοι. Σε αυτό το κλίμα βρήκε γόνιμο έδαφος η θεωρία της «ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ» . Το 1920 κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο «Η εξουσιοδότηση στην εξόντωση των ανθρωπίνων ζωών ανάξιων ύπαρξης. Οι συγγραφείς ήταν ο ψυχίατρος Alfred Hoche (1865-1943) και ο νομικός Karl Binding (1841-1920). Αυτοί οι δύο ανάπτυξαν την ιδέα της «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ». Ο ασθενής τελικού σταδίου είναι φορέας όχι μόνο του δικού του δράματος αλλά επίσης ήταν φορέας κοινωνικού και οικονομικού δράματος. Από την μια ο ασθενής προκαλούσε πόνο στους συγγενής του και από την άλλη ΑΦΑΙΡΟΥΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΠΑΟΘΕΜΑΤΑ από την κοινωνία, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε υγιείς ανθρώπους. Το κράτος λοιπόν που έχει την εξουσία να διανέμει τον πλούτο, έπρεπε να λύσει το πρόβλημα αυτών των ασθενών. Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΟΥΣ είχε διπλό όφελος: οι ασθενείς δεν υποφέρουν και το κράτος κερδίζει.
2.Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ.
Οι γερμανοί ψυχίατροι αφού νομιμοποίησαν αυτό το θέμα, δεν θεώρησαν αρκετή την οικονομική βάση της ιδέας της «ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ» ώστε από την θεωρία να περάσουν στην πράξη της αφαίρεσης «ζωών ανάξιων να ζουν». Το πρόβλημα αυτό το έλυσε ο ΝΑΖΙΣΜΟΣ, προσθέτοντας το σχέδιο του για την καθαρότητα της γερμανικής φυλής. Σε αυτό το σχέδιο (ΕΥΓΟΝΙΚΗ) δεν χωρούσαν οι ανάπηροι, οι ψυχιατρικοί ασθενείς, και οι άρρωστοι τελικού σταδίου. Η ναζιστική ιδέα της ευγονικής περιγράφεται τέλεια με τα λόγια του Heinrich Wilhelm Kranz του πανεπιστημίου του Giessen. (1897-1945). Έλεγε λοιπόν ο καθηγητής και διευθυντής της έδρας της ευγονικής ότι αυτές οι κατηγορίες ανθρώπων είναι παράσιτα, ΑΠΟΒΛΗΤΑ του πλανήτη, και η γενετική προδιάθεση μπορεί να ξεριζωθεί μόνο με την εξάλειψη της διαδικασίας της αναπαραγωγής. Μεγάλο μέρος του ψυχιατρικού κόσμου της Γερμανίας δέχτηκε εκπληκτικά γρήγορα τις θεωρίες του ναζισμού, και παραδόθηκε στο σχέδιο ευγονισμού.. Εγκαταλείφτηκε η ιδέα ότι πρέπει να αγωνίζεσαι ενάντια στην αρρώστια και υπογραφόταν η επιστημονική εξουσιοδότηση της βιολογικής εξόντωσης των ασθενών στο όνομα της καθαρότητας της φυλής.
3.Η ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗ ΣΤΕΙΡΩΣΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ
Το πρώτο βήμα προς την εφαρμογή της ευθανασίας έγινε με νόμο το 1933 με τέτλο: «Νόμος για την πρόληψη των γεννήσεων από άτομα που υποφέρουν από κληρονομικές νόσους». Ο νόμος συζητήθηκε στις 14/7/1933. Επειδή όμως στις20/7/1933 θα υπογραφόταν η συμφωνία (Concordato) μεταξύ της Καθολικής Εκκλησίας και των Ναζί ο νόμος δημοσιεύτηκε στις 25/7/1933. Στις 8/10/1933 δημοσιεύεται δεύτερος παρόμοιος νόμος που έδινε το δικαίωμα της έκτρωσης σε περίπτωση που ένας από τους δύο γονείς ήταν φορέας κληρονομικού νοσήματος. Ο νόμος του 1933 εξουσιοδοτούσε την αναγκαστική στείρωση ατόμων με κληρονομικά νοσήματα. Πρακτικό αποτέλεσμα : 400.000 Γερμανοί στειρώθηκαν στα 12 χρόνια ζωής τους ναζιστικού καθεστώτος. Παράλληλα κινήθηκε και όλη η επικοινωνιακή μηχανή του Χίτλερ ώστε η προπαγάνδα να φτάσει και στο τελευταίο σπίτι. Ταυτόχρονα, μειώθηκε δραστικά από το 1933 η χρηματοδότηση των ψυχιατρείων.
4.ΣΚΟΤΩΣΤΕ ΤΑ ΜΩΡΑ.
Πριν ακόμα ξεκινήσει επισήμως το σχέδιο της ευθανασίας από την Υγειονομική Διεύθυνση του Reich υπό την καθοδήγηση του LEONARDO CONTI, ξεκίνησε η εξόντωση των βρεφών. Στις 18/8/1939 ο CONTI εκδίδει ένα μυστικό διάταγμα γνωστό με τον κωδικό IV-B 3088/93-1079Mi. Με αυτό το διάταγμα ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ οι γιατροί έπρεπε να είχαν στα χέρια τους τα ονόματα ΟΛΩΝ των σωματικά και ψυχικά ανάπηρων παιδιών. Τότε οι γιατροί καλούσαν τους γονείς, και αφού πρώτα τους μιλούσαν για τα επιτεύγματα της Γερμανικής ιατρικής τους ζητούσαν να υπογράψουν ΑΜΕΣΑ μια εξουσιοδότηση στην οποία έδιναν το δικαίωμα στο γερμανικό κράτος να μεταφέρει αυτά τα παιδιά σε ειδικά κέντρα όπου θα εφαρμοζόταν πειραματικές θεραπείες. Τους γονείς επίσης τους πληροφορούσαν ότι το μωρό τους μπορεί και να πεθάνει σε αυτά τα ειδικά κέντρα θεραπείας, γατί οι πιθανότητες θεραπείας ήταν μειωμένες. Παίρνοντας την εξουσιοδότηση τα βρέφη μεταφέρονταν σε πέντε κέντρα: Brandenburg, Steinhof, Eglifing, Kalmenhof και Eichberg. Μόλιες τα μωρά έφταναν εκεί τα ΣΚΟΤΩΝΑΝ με ενέσεις σκοπολαμίνης ή τα άφηναν σιγά σιγά να πεθαίνουν από ασιτία. Μόλις πέθαιναν τα μωρά τους αφαιρούσαν τον εγκέφαλο για να τον μελετήσουν. Όμως οι ναζί δεν σκότωναν βρέφη και μωρα μερικών ετών , αλλά και υγιέστατα ή άρρωστα εβραιόπουλα τα οποία τα δολοφονούσαν αμέσως καθώς και απροσάρμοστους γερμανούς εφήβους. Στην δίκη της Φρανκφούρτης το 1947 η κυρία RETTING κατέθεσε για την εξόντωση του 13χρονου γιού της ο οποίος το είχε δικάσει από το σπίτι και τον είχε βρει η αστυνομία. Τον 13χρονο τον έκλεισαν στο IDSTEIN και η μητέρα πληροφορήθηκε ότι το παιδί της ήταν στο ινστιτούτο για τις κατάλληλες φροντίδες. Μετά από μερικές εβδομάδες την πληροφόρησαν επισήμως ότι το παιδί της πέθανε. Ανάμεσα στα ρούχα που τις επεστράφησαν η μητέρα βρήκε ένα γράμμα του παιδιού της που έλεγε: «ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΜΗΤΕΡΑ. ΕΦΥΓΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΜΕΣΑ… ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΜΗΤΕΡΑ ΕΓΩ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΟΚΤΩ ΗΜΕΡΔΣ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΘΑ ΦΥΓΩ, ΔΕΝ ΜΕΝ. ΕΛΑ ΝΑ ΜΕ ΠΑΡΕΙΣ. ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Η ΒΑΛΙΤΣΑ ΜΟΥ ΕΣΠΑΣΕ, ΕΠΕΣΕ. ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ Η ΠΕΙΘΥΜΙΑ ΜΟΥ». Δεν γνωρίζομαι με ακρίβεια πόσα παιδάκια σκοτώθηκαν σε αυτά τα ινστιτούτα αλλά είναι πιθανόν ότι το νούμερο αγγίζει τις μερικές χιλιάδες.
5.Ο ΧΙΤΛΕΡ ΚΑΙ Η ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ
Το ξεκίνημα της υπόθεσης της ευθανασίας την έδωσε ο ίδιος ο Χίτλερ με διαταγή της 1/10/1939 σε χαρτί της καγκελαρίας. Το πρώτο πρόβλημα είναι αν από νομικής άποψης η διαταγή είχε ισχύ νόμου. Με άλλα λόγια ο ΧΙΤΛΕΡ έπαιρνε την γνώμη των υπουργών ΑΛΛΑ δεν δεσμευόταν από αυτήν. Στο κάτω αριστερά μέρος της διαταγής υπάρχει χειρόγραφη σημείωση του Χίτλερ ότι την «είδε» ο υπουργός δικαιοσύνης GURTNER. Η διαταγή έχει τον πολύ αόριστο όρο «ανίατοι ασθενείς». Ουσιαστικά έδινε λευκή επιταγή στους γιατρούς. Ο Χίτλερ υποστήριζε ότι έπρεπε να μπει ένα τέλος στην ΑΧΡΗΣΤΗ ΥΠΑΡΞΗ αυτών των ανθρώπων και ότι αυτό θα εξοικονομούσε πόρους στα νοσοκομεία, σε γιατρούς, και προσωπικό. (Δήλωση του γραμματέα του Κράτους LAMMERS, στη δίκη της Νυρεμβέργης.)
6.Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΜΠΑΙΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ.
Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να γίνει ήταν να βρεθεί ένα κτίριο για την έδρα της επιχείρησης. Αμέσως κατάσχεται στο Βερολίνο στην περιοχή Charlotteburg και στην οδό TIERGARTENSTRASSE 4 ένα κτίριο ιδιοκτησίας ενός εβραίου. Από εκείνη την οδό, η επιχείρηση «ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ» πήρε το όνομα της : ΑΚΤΙΟΝ Τ4. Τα πάντα είχαν οργανωθεί με μεγάλη μυστικότητα.
7.ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ
Οι Ναζί έστελναν στα ψυχιατρικά νοσοκομεία ένα πολύ αόριστο ερωτηματολόγιο για να μην βάλουν σε υποψίες τους διευθυντές των κλινικών, επειδή πολλοί από αυτούς τους ασθενείς τα ινστιτούτα τους χρησιμοποιούσαν σαν εργατικά χέρια. Πολλές φορές οι διευθυντές το το ερωτηματολόγιο το θεωρούσαν βαρετό και το συμπλήρωνε το διοικητικό προσωπικό. Όταν το ερωτηματολόγιο γύριζε στην έδρα της επιχείρησης το έλεγχαν 4 ειδικοί οι οποίοι αποφάσιζαν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει, χωρίς φυσικά να έχουν εξετάσει ποτέ τον ασθενή. Κατόπιν τους μελλοθάνατους τους μετέφεραν με λεωφορεία με σκούρα τζάμια σε δικά κέντρα για τνα τους βάλουν στους θαλάμους αερίων και μετά στους φούρνους για αποτέφρωση. Στους συγγενείς έστελναν ένα γράμμα τυποποιημένο όπυ αναφερόταν μια οποιαδήποτε αιτία θανάτου και ότι η αποτέφρωση γινόταν για λόγους υγιεινής. Οι συγγενείς μπορούσαν να πάρουν τη τέφρα καθώς και τα προσωπικά είδη εντός 14 ημερών. Σκοπίμως όμως η επιστολή έφτανε στον προορισμό της μετά την 14η ημέρα. Από τους νεκρούς αφαιρούσαν τα χρυσά δόντια, καθώς και τον εγκέφαλο τους οποίους τους έστελναν στο Kaiser Wilhelm Institut
8.ΑΡΙΘΜΟΣ ΘΥΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ 1941-1942: 70.273.
Αυτά τα άτομα είχαν χαρακτηριστεί ως ανάξια για να ζήσουν.
9. Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ Aktion T4.
Όλη αυτή η διαδικασία δεν πέρασε απαρατήρητη. Ο γενικός εισαγγελέας της Λειψίας διαμαρτυρήθηκε στον υπουργό δικαιοσύνης, η καθολική εκκλησία αντέδρασε δια μέσου του αρχιεπισκόπου CLEMENS AUGUST VON GALEN. Ο Χίτλερ δίνει ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ εντολή να ανασταλεί η επιχείρηση Aktion T4. Όμως ουσιαστικά τίποτα δεν είχε τελειώσει. Αμέσως μετά ξεκινά η λεγόμενη «άγρια ευθανασία» και μια άλλη πιο μυστική Aktion ,η Aktion 14fl3…
10.Η ΑΡΧΗ Της AKTION 14F13
Ο Heinrich Himmler και τα SS είχαν πράκτορες στην οργάνωση Aktion T4, αλλά δεν έπαιζαν κανένα ρόλο σ’ αυτήν. Ο Himmler ήταν συγκεντρωμένος στην εξόντωση των εβραίων της ανατολής. Όταν η Aktion T4 άρχισε να μπαίνει σε κρίση ο Himmler το εκμεταλλεύτηκε για να χρησιμοποιήσει την δομή της, για τους σκοπούς του. Έτσι το καλοκαίρι του 1941 διέταξε ότι πρέπει να εξεταστούν όλοι οι ψυχιατρικοί ασθενείς των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Σκοπός ήταν η εξόντωση όλων εκείνων που δεν μπορούσαν να δουλεύουν. Μια επιτροπή γιατρών έπρεπε να εξετάσει όλους τους ψυχιατρικούς ασθενείς και τους εβραίους σε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αρμοδιότητας των SS. Η επιχείρηση πήρε το όμονα Aktion 14F13 από τον κωδικό του πιστοποιητικού θανάτου. Οι «επιλεγμένοι» πέθαιναν στους θαλάμους αερίων.
11.ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ AKTION 14F13
Δεν γνωρίζουμε πόσοι θανατώθηκαν στο πλαίσιο της Aktion 14f13. Το σίγουρο ήταν ότι εξοντώθηκαν και άτομα που δεν υπέφεραν από καμιά αρρώστια. Το φθινόπωρο του 1941 μια επιτροπή πέντε γιατρών έφτασε στο Dachau, έμεινε λίγες μέρες, «εξέτασε» χιλιάδες άτομα και με βάση και πολιτικές οδηγίες, ετοίμασε την λίστα των μελλοθανάτων οι οποίοι μεταφέρθηκαν στους θαλάμους αερίων του Mauthausen. Σύμφωνα με μαρτυρίες γιατρών εκτός από τους αναπήρους ή ψυχιατρικούς ασθενείς δολοφονήθηκαν και όλοι οι εβραίοι του στρατοπέδου του Buchenwaid μετά από διαταγή που είχε σταλεί από το Βερολίνο.
12.Η ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ ΣΑΝ «ΣΧΟΛΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ»
Το πρόγραμμα της ευθανασίας προς τα ανάπηρα μωρά χρησιμοποίησε για την εξόντωση τους θανατηφόρες ενέσεις με μορφίνη, βαρβιτουρικά, σκοπολαμίνη. Με τους ενήλικες όμως υπήρχε το εξής πρόβλημα. Πως θα εξοντωθούν μεγάλες μάζες ανθρώπων γρήγορα και χωρίς παρενέργειες? Η λύση που βρέθηκε ήταν οι ΘΑΛΑΜΟΙ ΑΕΡΙΩΝ καμουφλαρισμένες σαν ντουζιέρες. Την λύση αυτή την πρότεινε ο καθηγητής Werner Heyde το 1940 στον Χίτλερ, η οποία επεκτάθηκε σε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το προσωπικό που χρησιμοποίησε η action 4 για την ευθανασία, αφού είχε «προπονηθεί» αρκετά , το ίδιο ακριβώς προσωπικό χρησιμοποιήθηκε αργότερα για την εξόντωση εκατομμυρίων εβραίων, κάτι που γνώριζαν και τα υψηλά κλιμάκια του Ναζιστικού κόμματος.
13.ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΓΙΑ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ
Το χιτλερικό πρόγραμμα της ευθανασίας τυπικά μόνο απευθυνόταν σε σωματικά ή ψυχικά ασθενείς. Πρακτικά εφαρμόσθηκε και σε άτομα που για το διαφορετικό στυλ ζωής και συμπεριφοράς εκτός κανόνων, χαρακτηριζόταν ως «βιολογική απειλή». Κάθε συμπεριφορά που δεν ήταν σύμφωνη με την ναζιστική λογική ήταν επικίνδυνη και έπρεπε να ξεριζωθεί.
14. Η ΜΕΛΕΤΗ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ: TO KAISER WILHELM INSTITUT.
Αυτό το ινστιτούτο, πριν τον πόλεμο ήταν γνωστό σε διεθνές πείπεδο. Το 1937 διορίζεται υπαύθυνος στο τμήμα της Ιστοπαθολογίας του Εγκεφάλου ο καθηγητής Julius Hallenvorden. Γύρω από αυτόν δημιουργείται μια ομάδα ιατρών που μελετά τον εγκέφαλο παιδιών με σύνδρομο Down, κρετινισμό, και άλλες κληρονομικές αρρώστιες. Ο ίδιος ο Hallenvorden όχι μόνο μελετούσε τους εγκεφαλους αλλά επέλεγε και τα θύματά του, μερικά από τα οποία ήταν υγιέστατα. Είχε συνεργάτη τον ακούραστο Carl Schneider, ο οποίος έργαψε σε κάποιο γραπτό του, ότι χρειαζόμαστε τουλάχιστον 300 εγκεφαλους κρετίνων για να μελετήσουμε την αρρώστια τους. Συγκεντρώθηκαν συνολικά 697 εγκέφαλοι που χρησιμοποιήθηκαν μέχρι το 1990 για έρενα από το ίδιο ινστιτούτο που τώρα ονομάζεται «Max Planck Institut».
Χαραλ. Γεωργιλάς
Υ.Γ.: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ, ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. (Benedetto Croce, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΑΝ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΣΑΝ ΠΡΑΞΗ, 1938)
Πηγη:http://www.agonaskritis.gr
