Δεν ενόχλησε τον Κώστα Καίσαρη ότι ο Σαββόπουλος πήγε με ελικόπτερο για να τραγουδήσει στο Άργος. Αυτό που ενοχλεί είναι το καραγκιοζιλίκι κι η σαχλαμάρα. Και από δήθεν πνευματικούς ανθρώπους μάλιστα.
Σχετικά δηλαδή με τα δύο πέτρινα χρόνια που θα ακολουθήσουν στη Β’ και Γ’ Εθνική, αλλά και για την ανέγερση του νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Πράγματι η ΑΕΚ έχει μπροστά της ένα ζόρι, αλλά υπάρχει η αισιοδοξία ότι μπορεί να τα καταφέρει.
Εύλογο να έχει κάνει την ίδια δήλωση ο Γιάννης Αναστασίου. Πράγματι ο Παναθηναϊκός έχει πολύ κουπί μπροστά του. Μια εντελώς καινούρια ομάδα, μεγάλο ψαλίδι στο μπάτζετ κι ένας πρωτάρης προπονητής στον πάγκο. Λογικό όμως να υπάρχει αισιοδοξία, τουλάχιστον για κάτι καλύτερο σε σχέση με πέρυσι. Άλλωστε, όποιος φοβάται, κάθεται σπίτι του. Δεν κάθεται στον πάγκο.
Η δήλωση θα μπορούσε να ανήκει και στον Μίτσελ. Σχετικά με την καινούρια ομάδα που φτιάχνει ο Ολυμπιακός και τις υποχρεώσεις του στο Champions League.
Η δήλωση, ωστόσο, δεν έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο. Ανήκει στον Διονύση Σαββόπουλο και στο σύνολό της έχει ως εξής: «Έχει κουπί ακόμα, αυτή είναι η αλήθεια, όμως διάολε δεν είμαστε όποιοι κι όποιοι. Δεν είμαστε συρφετός. Είμαστε Έλληνες και πιστεύω ακράδαντα ότι θα τα καταφέρουμε και θα γυρίσουμε σελίδα«.
Αν μ’ ενοχλεί λοιπόν κάτι, είναι η σαχλαμάρα. Τα εύκολα λόγια. Μικρά ή μεγάλα, δεν έχει διαφορά. Η ανοησία δεν έχει μέτρο. Το να «λέμε καμιά μαλακία να περνάει η ώρα» είναι ό,τι χειρότερο. Πώς θα τα καταφέρουμε δηλαδή; Με ποιον τρόπο; Ποιοι θα είναι αυτοί που θα τα καταφέρουν για λογαριασμό μας; Θα λύσει το πρόβλημα της Υγείας ο Άδωνις; Της Οικονομίας ο Στουρνάρας; Της Ναυτιλίας ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο Δημόσιο Τομέα; Η Φώφη Γεννηματά;
Τι σημαίνει δηλαδή «Δεν είμαστε όποιοι κι όποιοι. Δεν είμαστε συρφετός. Είμαστε Έλληνες«; Τι είναι οι Έλληνες; Μάγκες; Πονηροί; Καπάτσοι; Αετονύχηδες; Τι παραπάνω δηλαδή έχουν οι Έλληνες από τους άλλους; Είμαστε ο «επιούσιος λαός», όπως έλεγε ο Γ. Παπαδόπουλος της 21ης Απριλίου; Κι αν οι Έλληνες του κυρίου δεν είναι όποιοι κι όποιοι, γιατί χρεωκόπησαν κι είναι με το χέρι απλωμένο σαν ζητιάνοι; Αν οι Έλληνες είναι μάγκες και νταήδες, γιατί έχουν βάλει την ουρά στα σκέλια; Από πού μπορεί να προκύπτει η αισιοδοξία ότι θα τα καταφέρουμε;
Ντάλα καλοκαίρι κι η κυβέρνηση «κόβει και ράβει». Αφού πλέον δεν μπορούν να γίνουν άλλες περικοπές σε μισθωτούς και συνταξιούχους, μπήκαν στο σημάδι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Αφού η ανεργία στον ιδιωτικό τομέα έχει χτυπήσει κόκκινο, ήρθε η σειρά του Δημοσίου για απολύσεις. Κι από το νέο έτος έρχεται η άρση της προστασίας της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς. Οι τράπεζες θέλουν να ξεφορτωθούν τα επισφαλή δάνεια. Οι ξένοι είναι έτοιμοι να τα αγοράσουν και τα σπίτια των Ελλήνων θα βγαίνουν στο σφυρί για ένα κομμάτι ψωμί. Αυτά είναι που έχουμε να δούμε τους προσεχείς μήνες.
Στο ποδόσφαιρο, όλες οι ομάδες θα τραβήξουν κουπί. Στο πρωτάθλημα, όλες, ανάλογα με τους στόχους τους, έχουν τα ζόρια τους. Έστω λοιπόν κι αν πρόκειται για μπάλα, οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου, προπονητές, ποδοσφαιριστές, είναι κατά κανόνα προσγειωμένοι. Δεν είναι εύκολοι στα λόγια. Τις περισσότερες φορές μιλάνε για δουλειά που θα φέρει και τα αποτελέσματα.
Στην κοινωνία, αντίθετα, στην πολιτική, στα σοβαρά δήθεν ζητήματα, κυριαρχεί η σαχλαμάρα. Ο Σαββόπουλος, είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, είναι ένας ταλαντούχος καλλιτέχνης. Έχει ένα έργο. Η Ελλάδα όμως έχει φτωχύνει τόσο πολύ σ’ αυτό που αποκαλείται πολιτισμός, που ένας τραγουδοποιός να θεωρείται πνευματικός άνθρωπος! Ένας εξαιρετικός στιχουργός, όπως ο Λ. Παπαδόπουλος, να θεωρείται επίσης πνευματικός άνθρωπος!
Από που κι ως που όμως; Αυτός που θέλει να αποκαλείται πνευματικός άνθρωπος, ζυγίζεται και μετριέται σε ό,τι έχει να κάνει με τη σχέση του με την εξουσία. Και κατ’ επέκταση με το χρήμα. Αν στη διαδρομή της ζωής σου, τα έχεις όλα καλά, πάει να πει ότι έχεις πουλήσει την ψυχή σου στο διάολο. Για πάνω από δέκα χρόνια είχε εκπομπές στην κρατική τηλεόραση ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Έχει μείνει τίποτα; Έχει πει τίποτα; Αυτό που έλεγε και ξανάλεγε είναι ότι «οι τραγουδιστές βγάζουν πολλά λεφτά και οι συνθέτες με τους στιχουργούς είναι στην απέξω«.
Πότε έχει έρθει σε αντιπαράθεση με την εξουσία ο Σαββόπουλος; Ποτέ. Με όλους τα είχε και τα έχει καλά. Και δεν αποτελεί την εξαίρεση. Ο κανόνας είναι, όλα αυτά τα χρόνια, οι «πνευματικοί άνθρωποι» να τα έχουν καλά με την εξουσία για να παίρνουν δουλειές κι επιχορηγήσεις. Κι όπως λέει κι ο λαός, «όταν τρώνε, δεν μιλάνε». Ή, όταν μιλάνε, λένε σαχλαμάρες.
«Στην Ελλάδα, η φούσκα είναι τούτο το κράτος που συνεχίζει απτόητο μέσα στην καταστροφή, που το ίδιο προκάλεσε. Για να αλλάξει αυτό, πρέπει ν’ αλλάξουμε μέσα εμείς οι ίδιοι. Γι’ αυτό στέκουμε αξιολύπητοι και μουδιασμένοι«. Τάδε έφη Διονύσης Σαββόπουλος. Ο παπάς της ενορίας στο κυριακάτικο κήρυγμά του είναι πιο μεστός και ουσιαστικός. Και το «να λέγαμε μαλακίες να περνάει η ώρα» τα τριάντα προηγούμενα χρόνια, τη δεκαετία του ’80, του ’90, του 2000, δεν ενοχλούσε τόσο πολύ.
Σήμερα δεν είναι το ίδιο. Σήμερα υπάρχουν σχεδόν δύο εκατομμύρια άνεργοι. Σήμερα η δυστυχία δεν είναι σχήμα λόγου. Σήμερα υπάρχει κόσμος που πεινάει. Και κάποιοι ευθύνονται γι’ αυτό. Η χρεωκοπία έχει ονοματεπώνυμο. Όπως επίσης ονοματεπώνυμο έχει και η τριετής μνημονιακή σφαγή. Αν, λοιπόν, φοβάσαι σαν Σαββόπουλος την εξουσία, αν επιμένεις ακόμη και σήμερα να τα έχεις καλά μαζί της, επιλέγεις τον αυτοδιασυρμό. Και συνειδητά μάλιστα.
Πηγη:http://www.sport24.gr
