Το «Night of the living dead» η εμβληματική ταινία του συχωρεμένου George Romero, δεν είναι απλά η πρώτη που καθιέρωσε το κινηματογραφικό είδος των splatter ταινιών. Εξάλλου ήταν τόσο ρεαλιστική και ατμοσφαιρική ως ασπρόμαυρη που θα αδικούνταν αν συγκρίνονταν με οποιαδήποτε splatter απομίμηση ακολούθησε.
Η ταινία είναι περισσότερο μια πολιτική δήλωση με έντονα συμβολικό και αλλιγορικό ύφος που δεν μπορεί να ξεκοπεί από το ιστορικό πλαίσιο της εποχής της αμφισβήτησης στα τέλη της δεκαετίας του 60.
Τα είχε όλα συμπυκνωμένα:
-Τα ζόμπις είναι ο διάχυτος φόβος για τους Άλλους. Είτε είναι η απειλή εξωγήινης εισβολής, είτε η απειλή του σοβιετικού κομμουνιστικού κίνδυνου. Εξάλλου η ίδια η μανία της εισβολής των εξωγήινων στην εποχή εκείνη, που στηρίζονταν στην άγνοια, εξέφρασε και σε μεγάλο βαθμό ταυτίστηκε με την σοβιετική απειλή
-Την αποδόμηση και την κριτική στην πατριαρχική πυρηνική οικογένεια των μεσο-αστών των ΗΠΑ που θυσιάζουν τον ανθρωπισμό και το νοιάξιμο για τον συνάνθρωπο, για να σώσουν τον εαυτούλη και την στενή οικογένεια τους. Στο τέλος τους τρώνε τα ίδια τα παιδιά τους που γίνονται τέρατα.
-Ο ρατσισμός απέναντι στον μαύρο που είναι ακτιβιστής και προσπαθεί να σώσει την κοινωνία. Είναι ο μόνος που μπορεί να σώσει άλλους και να σωθεί και ο ίδιος. Μια ευθεία αναφορά στο κίνημα της μαύρης αμφισβήτησης. Στο τέλος η απόγνωση: αν και διασώθηκε, δολοφονείται από έναν λευκό redneck ranger που τον πέρασε για ζόμπι.
-Επιπλέον, είναι μια από τις πρώτες ηρωικές-αντιηρωικές ταινίες του Χόλιγουντ: στο τέλος όλοι σκοτώνονται. Καλοί, κακοί, αθώοι και ένοχοι. Το τέλος του αμερικάνικου ονείρου…
Πηγή: fb Giorgos Chloros
