Η επίσκεψη του κ. Μουζάλα, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων στη Μόρια ανήμερα των Χριστουγέννων, δεν σηματοδότησε κάποια πραγματική βελτίωση στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των αιχμάλωτων προσφύγων. Σε αντάλλαγμα, όμως, ο υπουργός έδωσε στο κοινό του άφθονα δείγματα γραφής της εξέχουσας υποκριτικής του ικανότητας. Μπορούμε να στοιχηματίσουμε πως, μετά την αξιοθρήνητη υπουργική του θητεία, τον κ. Μουζάλα τον περιμένει μια νέα καριέρα ενός πολλά υποσχόμενου ηθοποιού στο θέατρο ή στο σινεμά.
Η αλήθεια…
Ο κ. Μουζάλας γνωρίζει βέβαια πως, για να καταφέρει να σκεπάσει την αλήθεια, πρέπει πρώτα να βρεθεί αρκετά κοντά σ’ αυτήν. Έτσι, δεν παραλείπει να δηλώσει το αυτονόητο: «Πρέπει να σταματήσει η Ευρώπη την υποκρισία της». Πράγματι, ο πρώτος φταίχτης για τον φρικτό θάνατο από πνιγμό χιλιάδων προσφύγων στη Μεσόγειο, αλλά και για τα μαρτύρια εκατοντάδων χιλιάδων κρατούμενων προσφύγων μέσα στα στρατόπεδα-κολαστήρια, είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η «Ευρώπη-Φρούριο» παραβιάζει ανοιχτά τη Συνθήκη της Γενεύης για τους πρόσφυγες του πολέμου, αλλά ακόμα και τις ίδιες τις υποσχέσεις της για καταμερισμό των προσφύγων ανά χώρα μέλος και για μέτρα φροντίδας για τα ασυνόδευτα παιδιά.
Και ο κ. Μουζάλας, που έχει φροντίσει επιμελώς να κάνει αβίωτο τον βίο προσφύγων και μεταναστών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, έτσι ώστε να μην πλησιάσουν τα σύνορα της Ευρώπης άλλοι κυνηγημένοι από τον πόλεμο και τη φτώχεια, αισθάνεται αδικημένος απέναντι στις αρχές της Ε.Ε., που ρίχνουν στην κυβέρνηση Τσίπρα και σ’ αυτόν τον ίδιο την ευθύνη. Και, όμοια με τον Ιάγο απέναντι στον Οθέλλο στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ, διαμαρτύρεται για την άδικη μεταχείριση: «Να με παιδεύεις για ό,τι με έβαλες εσύ να κάνω, είναι άδικο πολύ»!
Λέει την καθαρή αλήθεια ο κ. Μουζάλας για το φαρισαϊσμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά, αν έμενε μόνο στην αλήθεια, θα έπρεπε να εξηγήσει στο ίδιο πνεύμα και την ανεπάρκεια (τουλάχιστο) της κυβέρνησης να δώσει περίθαλψη σε ελάχιστες χιλιάδες πρόσφυγες στα νησιά. Έτσι, ακολουθεί την τακτική του μεγάλου ταρτούφου της αστικής πολιτικής, του Ουίνστον Τσώρτσιλ, που δήλωνε πως η αλήθεια είναι τόσο πολύτιμη που πρέπει να την προστατέψεις με μια ολόκληρη σωματοφυλακή από ψέματα. Και εδώ είναι που ο κ. Μουζάλας αρχίζει το υποκριτικό του ρεσιτάλ.
…και η κουστωδία με τα ψέματα:
«Στη Μόρια υπήρξε περίοδος που ακροβατούσαμε στα όρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σήμερα καταβάλουμε μια τεράστια προσπάθεια βελτίωσης. Η σημερινή κατάσταση απέχει βέβαια από αυτό που θέλουμε, πιστεύουμε όμως ότι θα τα καταφέρουμε και πιστεύω ότι μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου η κατάσταση στη Μόρια θα είναι και πάλι μια κατάσταση η οποία θα τείνει προς το κανονικό. Και λέω ότι θα τείνει προς το κανονικό γιατί όλα εξαρτώνται από τις ροές. Σήμερα ημέρα Χριστουγέννων έκανε καλό καιρό και από το πρωί είχαμε αφίξεις 175 ανθρώπων στη Λέσβο», δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.
Ώστε λοιπόν «σήμερα καταβάλουμε μια τεράστια προσπάθεια βελτίωσης». Για ποιο λόγο όμως γίνεται τόσο «τεράστια προσπάθεια» για να φτιαχτούν λυόμενα σπιτάκια μέσα στον οικισμό, αντί να χρησιμοποιηθούν με ελάχιστη προσπάθεια οι χιλιάδες κλίνες του νησιού σε ξενοδοχεία και γενικότερα σε τουριστική υποδομή; Τι πιο απλό από το να χρηματοδοτηθούν οι ιδιοκτήτες των κλινών από τα τεράστια κονδύλια που τρέχουν για τους πρόσφυγες από την ΕΕ;
Και τι υποκρισία, να βαρύνεται με ευθύνες ο… καλός καιρός για την έλευση νέων προσφύγων και άρα για τις ελλείψεις υποδομών για την υποδοχή τους. Ώστε λοιπόν, «όλα εξαρτώνται από τις ροές». Για την άθλια διαβίωση των προσφύγων μέσα στις σκηνές φταίνε οι πρόσφυγες που είναι πάρα πολλοί, έως και «175 άνθρωποι» την ημέρα. Η κυβέρνηση που κάνει απλόχερα παραγγελίες δισεκατομμυρίων ευρώ για F-16, αεροπλάνα που για να μπορέσουν να εκτελέσουν μια στροφή χρειάζονται περίπου το μισό Αιγαίο, αυτή η κυβέρνηση δεν ξέρει πώς να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για 175 κυνηγημένους από τον πόλεμο ανθρώπους. Βέβαια, μόνο οι παπάδες της επίσημης Εκκλησίας που παίρνουν κανονικά μισθό δημοσίου υπαλλήλου από το κράτος χωρίς να προσφέρουν το παραμικρό, ξεπερνούν τις 10.000. Και μόνο η εκκλησιαστική περιουσία να δημεύονταν και να απολύονταν οι δέκα χιλιάδες κηφήνες, θα περίσσευαν αρκετά και για όλους τους πρόσφυγες και για κάθε ντόπιο άστεγο και αναξιοπαθούντα. Αλλά η κυβέρνηση, και μαζί και ο κ. Μουζάλας, είναι ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι…
Και τι κομψή και επιτηδευμένη παλιανθρωπιά που κρύβει η διατύπωση «ακροβατούσαμε στα όρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων»! Τι σπάνιες λέξεις για να στολίσουν μια στάση απάνθρωπη και ελεεινή! «Μπορεί κάποιος να χαμογελά και να χαμογελά και να είναι αχρείος» γράφει ο ποιητής. Αλλά με τον κ. Μουζάλα και την κυβέρνηση Τσίπρα η αχρειότητα κατακτά νέες κορυφές…
Για ποιον χτυπά η καμπάνα
Η λογική του να είναι οι τελευταίοι σε αρωγή οι πρόσφυγες και οι πλέον αναξιοπαθούντες, και πρώτοι οι χρυσοκάνθαροι και οι κηφήνες, δεν υπάρχει μόνο στην υπόθεση των προσφύγων.
Η κυβέρνηση κρατά την ίδια ακριβώς στάση και απέναντι στους ντόπιους που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους με πλειστηριασμό. Την ώρα που οι τράπεζες σώζονται από τον δημόσιο κορβανά κάθε φορά που κινδυνεύουν, την ώρα που τα αρπακτικά funds αγοράζουν για ψίχουλα τα κόκκινα δάνεια, οι ίδιοι οι δανειολήπτες δεν επιτρέπεται να δώσουν το ίδιο ποσό για να εξαγοράσουν το δάνειό τους, αλλά αντίθετα υποχρεούνται να πληρώσουν το χρέος τους στο ακέραιο.
Αλλά και στην αγορά εργασίας συμβαίνει το ίδιο: Αντί να ενισχύονται οι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι χωρίς δουλειά, παίρνουν επιδοτήσεις και φοροαπαλλαγές οι εργοδότες μπας και κάνουν καμιά πρόσληψη με πενταροδεκάρες. Κι αντί να πληρώνουν έκτακτη εισφορά οι έχοντες και κατέχοντες, οι περικοπές γίνονται πρώτα στις συντάξεις, αμέσως μετά στους μισθούς και… σταματάνε πάντα εκεί.
Σε όλη την κοινωνία όσοι και όσες έχουμε ανάγκη πιεζόμαστε πρώτοι/ες και παίρνουμε βοήθεια τελευταίοι/ες. Και όσοι καρπώνονται τον πλούτο τυχαίνουν όλης της στοργής των κυβερνώντων, και των προηγούμενων αλλά πολύ περισσότερο αυτής εδώ της κυβέρνησης.
Γι’ αυτό και η μεθόδευση της κυβέρνησης και του κ. Μουζάλα να βυθιστούν στην απελπισία οι πρόσφυγες που έκαναν το λάθος να φτάσουν στην Ελλάδα, να περιοριστεί το δικαίωμα στο άσυλο και να μεταφερθεί το καθεστώς hot – spot στην ενδοχώρα, τίποτα καλό δεν προμηνύει και για τους ντόπιους κατοίκους. Αντίθετα, με τη λογική πως «η βάρκα δεν μας χωράει όλους» σήμερα την πληρώνουν οι πρόσφυγες που «φταίνε» επειδή φτάνουν σε «μεγάλες ροές», αύριο την πληρώνουμε όσοι και όσες απολυόμαστε από τις δουλειές μας, χάνουμε τα σπίτια μας και μένουμε με όλο και πιο ισχνές συντάξεις να τα βγάλουμε πέρα με τα μνημόνια και την κρίση. Επειδή «η βάρκα δεν μας χωράει όλους», χωράει μονάχα τους πιο καλοθρεμμένους, τους εκμεταλλευτές και γενικά την πάνω τάξη.
Η στήριξη των πιο αδύνατων και εξαθλιωμένων, των προσφύγων και των μεταναστών που τους στοχοποιεί χωρίς ντροπή η κυβέρνηση, δεν είναι πολυτέλεια, δεν είναι παραπανίσιος ακτιβισμός, είναι φυσική άμυνα και ταξική πολιτική από την μεριά των ταπεινών, των από τα κάτω. Η ίδια κυβέρνηση που κάνει τον βίο αβίωτο για τους πρόσφυγες και τους κοροϊδεύει με τα λυόμενα σπιτάκια είναι αυτή που εμπαίζει και εμάς με το «κοινωνικό μέρισμα» και τα παραμύθια για έξοδο στις αγορές. Και αν δεν στηρίξουμε τους πιο αδύνατους στις επιθέσεις που δέχονται, δεν θα καταφέρουμε ούτε εμείς να σταθούμε όρθιοι και όρθιες όταν ξαναέρθει η σειρά μας.
Η μάχη για να κλείσουν τα στρατόπεδα και να δοθεί άσυλο και καταφύγιο σε κάθε πρόσφυγα είναι το ίδιο δικός μας αγώνας.
Χάρης Παπαδόπουλος
