του Μάριου Διονέλλη
H υπόθεση αυτή αποτελεί ανοιχτή πληγή για την Κρήτη και οι υπεύθυνοι για τον θάνατο ενός παιδιού παραμένουν ακόμα ατιμώρητοι. Μαζί τους παραμένουν ατιμώρητες και οι συνέπειες από την μάτσο λεβεντιά που περιφέρει εδώ κι εκεί με κάθε αφορμή μια μικρή αλλά υπολογίσιμη μερίδα Κρητικών. Και ίσως όχι μόνο αυτή…
Συμπληρώθηκαν τρία χρόνια από τις 6 Φεβρουαρίου του 2015 όταν εξαφανίστηκε από τη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων ο 20χρονος φοιτητής Βαγγέλης Γιακουμάκης. Η αναζήτησή του στα Ιωάννινα, στην Κρήτη και σε όλη την Ελλάδα κράτησε περίπου 40 μέρες. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, είχε βρει τον θάνατο την ίδια μέρα της εξαφάνισής του. Το σώμα του βρέθηκε στις 15 Μαρτίου σε ένα χωράφι σε απόσταση μόλις 800 μέτρων από τη Σχολή. Ο ιατροδικαστής μίλησε για αυτοκτονία ενώ κάποιες μαρτυρίες κάνουν λόγο ακόμα και για σημάδια δολοφονίας. Το σώμα του είχε σημάδια και από δαγκώματα (μετά θάνατον) άγριων ζώων .
Ωστόσο στο σώμα του 20χρνου παιδιού από το Σελί Ρεθύμνου υπήρχαν και τα σημάδια άλλων άγριων όντων, επίσης από την Κρήτη. Που τον στοχοποίησαν επειδή ήταν διαφορετικός, που τον βασάνιζαν άλλοτε με πειράγματα και πλάκες, άλλοτε με χτυπήματα και απειλές και άλλοτε ακόμα και με σεξουαλικού χαρακτήρα επιθέσεις, επειδή δεν είχε τη δύναμη να αντιδράσει. Που εν τέλει φέρουν την βαριά ευθύνη του θανάτου του, ακόμα και αν πρόκειται όντως για αυτοκτονία.
Όσα έγιναν γνωστά κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης είναι αποκαλυπτικά για το τί περνούσε στα χέρια των Κρητικών φίλων του ο 20χρονος φοιτητής. Στα χέρια εκείνων που οι ίδιοι οι γονείς του τού είχαν πει να εμπιστεύεται ως πατριώτες του, αφού βρισκόταν σε ξένο τόπο. Αποκαλύφθηκαν επίσης όσα δεν έκαναν, παρά τις προειδοποιήσεις και τα σαφή σημάδια που είχαν, οι υπεύθυνοι της Γαλακτοκομικής Σχολής. Αποκαλύφθηκε επίσης η «υποστήριξη» που είχε τουλάχιστον ένας από την παρέα των νταήδων από πολιτικό πρόσωπο της Κρήτης.
Ο πρώην βουλευτής Χρήστος Μαρκογιαννάκης είχε μεσολαβήσει στον διευθυντή της Σχολής για να μην τιμωρηθεί ένα από τα κρητικά παλικάρια που είχε προξενήσει φθορές στο κτίριο. Ο διευθυντής έκανε τη χάρη στον βουλευτή, το «παλικάρι» δεν απεβλήθη από τη Σχολή και αργότερα μαζί με άλλα 7 άτομα ενεπλάκη στην υπόθεση βασανισμού του Γιακουμάκη. Φταίει ο διευθυντής, φταίει ο βουλευτής, φταίνε τα «παλικάρια»;
Το δικαστήριο είπε πως ο βουλευτής είναι αθώος (για το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας σε παράβαση καθήκοντος). Το δικαστήριο είπε πως ο διευθυντής της Σχολής είναι ένοχος (για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος). Πρωτόδικα του επεβλήθη φυλάκιση 2 ετών (με αναστολή). Στο Εφετείο η ποινή μειώθηκε στους 6 μήνες (πάντα με αναστολή). Όπως είπε ο δικηγόρος του Αλέξης Κούγιας τελικά κρίθηκε ένοχος για τρεις εκφοβιστικές πράξεις σπουδαστών σε βάρος του Γιακουμάκη (τις οποίες γνώριζε και άφησε ατιμώρητες) και όχι 15, για τις οποίες είχε καταδικαστεί πρωτόδικα.
Όσο για τα παλικάρια η δική τους τιμωρία φαίνεται πως αργεί πολύ ακόμα. Ο δικηγόρος της οικογένειας κ. Δημήτρης Μπούκας εξακολουθεί να κάνει λόγο για ανθρωποκτονία ενώ και ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών είχε ασκήσει δίωξη για ανθρωποκτονία από πρόθεση χωρίς όμως να προσωποποιείται η κατηγορία. Σύμφωνα με πληροφορίες, συνολικά 8 άτομα, όλοι Κρητικοί, κατηγορούνται για τις επιθέσεις στον Βαγγέλη Γιακουμάκη. Μεγαλύτερο βάρος πέφτει σε έναν απόφοιτο της Σχολής ο οποίος αν και εξωσχολικός είχε βρεθεί ξανά στους χώρους τις Εστίας τις μέρες πριν τον θάνατο του Γιακουμάκη. Ο ίδιος, σύμφωνα με μαρτυρίες, είχε κλειδωθεί στο δωμάτιό του πληροφορούμενος την παρουσία του κρητικού νταή.
Η διερεύνηση της υπόθεσης προχωρά δραματικά αργά, με αποτέλεσμα τρία χρόνια μετά τον θάνατο του παιδιού να είμαστε πολύ μακριά ακόμα από το να καθίσουν στο σκαμνί οι φυσικοί αυτουργοί. Έχει αλλάξει τρεις φορές ο ανακριτής που χειρίζεται την υπόθεση στα Ιωάννινα και κάθε φορά ο καινούριος την πιάνει από την αρχή. Μέχρι τότε οι βασανιστές του Γιακουμάκη, νέοι άνθρωποι και αυτοί, συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους, προφανώς περιφέροντας τη λεβεντιά και την ανδρειοσύνη τους. Ζητούμενο επίσης παραμένει αν έχουν ακόμα ή αν θα αναζητήσουν την πολιτική στήριξη, που πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις βοηθάει όσο να πεις.
Στις 17 Μαρτίου του 2015 κάλυψα δημοσιογραφικά την κηδεία του άτυχου παιδιού στο ορεινό χωριό Σελί του Ρεθύμνου. Τον συνόδεψε ένα ποτάμι ανθρώπων, περισσότερα από 2.000 άτομα σε ένα χωριό 40-50 κατοίκων. Οι περισσότεροι από τους παρόντες δεν γνώριζαν προσωπικά τον Βαγγέλη ή την οικογένεια. Έλεγα τότε πως η κηδεία του είχε μετατραπεί σε μια βουβή διαδήλωση στο ορεινό Ρέθυμνο που ζητούσε απαντήσεις και που μέχρι σήμερα προφανώς δεν τις έχει πάρει.
Εν τω μεταξύ η ανοχή μας σε διαφορετικότητες δοκιμάζεται κάθε μέρα στα σχολεία της Κρήτης ειδικά στην ενδοχώρα. Οι υπεύθυνοι της εκπαίδευσης (οι δάσκαλοι κυρίως) γνωρίζουν αρκετά και κάνουν ό,τι μπορούν. Πριν λίγο καιρό παιδιά ζητούσαν να μη χρησιμοποιείται το σχολείο τους από αλβανάκια που θέλουν να μάθουν τη μητρική τους γλώσσα. Στη φετινή σχολική χρονιά έχουμε τέσσερις απόπειρες αυτοκτονίας (όλες κοριτσιών) που έγιναν μέσα σε χώρους σχολείων, εν ώρα μαθήματος.
Άσχετα περιστατικά με το θέμα του σχολικού εκφοβισμού; Πιθανώς. Μακάρι.
Συνολικά όμως η ανοχή και ιδίως ο σεβασμός σε κάθε τί διαφορετικό από μας, φαίνεται να δοκιμάζεται. Ειδικά στην Κρήτη και ειδικά από νέους ανθρώπους.
Πηγή: http://mesogios.gr
