της Νικολέττας Γεροντάκη
Πολλές φορές δεν θεωρούμε πως έχουμε ρατσιστικές τάσεις απέναντι σε ΑμεΑ. Πώς όμως ακριβώς μπορεί να εκφραστεί ο ρατσισμός; Άμεσα ή έμμεσα. Έμμεσα θα μπορούσε να πει κανείς, αν και εγώ το θεωρώ τουλάχιστον άμεσο, ότι όταν δεν δείχνουμε συμπερίληψη σε αυτούς τους ανθρώπους, αυτόματα τους περιθωριοποιουμε, φερόμαστε ρατσιστικά απέναντι τους. Είναι ρατσιστικό να θεωρούμε πως ένα ΑμεΑ (Άτομο με Αναπηρία) δεν θα βρεθεί στον δρόμο μας και με αυτή τη λογική να παρκαρουμε. Δείχνει: 1) ότι δεν υπολογίζουμε ανθρώπινες οντότητες, 2) ότι δεν είμαστε συμπεριληπτικοι/ες σχετικά με κάθε άνθρωπο, 3) ότι συμβάλουμε στο πρόβλημα αυτό, όπου δυσκολεύονται αυτά τα άτομα να διασχίσουν έναν δρόμο, 4) ότι γινόμαστε και εμείς ένας από τους λόγους που πράγματι πολλές φορές ΑμεΑ δεν βγαίνουν στους δρόμους επειδή δυσκολεύονται υπερβολικά να μετακινηθούν.
Συνήθως κάνω καταγγελία όταν βλέπω να παρκάρουν σε μια θέση ΑμεΑ, μια ράμπα, ένα πεζοδρόμιο, μια πλατεία. Σε όσα μέρη ανέφερα, υπάρχουν και άλλες πληθυσμιακές ομάδες οι οποίες ίσως αντιμετωπίσουν δυσκολία με ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο εκεί. Αυτές οι ομάδες είναι για παράδειγμα, γονείς με καροτσάκια μωρών, απλοί πεζοί, τραυματίες, ηλικιωμένα άτομα κτλ. Θέλω να μιλήσω για ένα μεμονωμένο περιστατικό όμως, γιατί δυστυχώς οι καταγγελίες στη τροχαία δεν έχουν κάποιες φορές αποτέλεσμα για διάφορους λόγους.
Τοποθεσία: Πλατεία Κάνιγγος, Αθήνα.
Ημερομηνία/ώρα: Σχεδόν κάθε φορά που περνάω, για αρκετές ώρες εκεί. Προφανώς θα μιλήσω για έναν άνθρωπο που πάρκαρε παράνομα. Δεν θα σταθώ άλλο στο γεγονός αυτό καθαυτό, όσο στην ιδιότητα του και στη συμπεριφορά του. Τουλάχιστον 3 ιδιωτικές σχολές είναι εδώ, στην Πλατεία Κάνιγγος. Ανά καιρούς βλέπω φοιτητές/ριες να κάνουν παράπονα στον συγκεκριμένο οδηγό και πάντα ήταν αγενής. Κάθε φορά φυσικά που είμαι εδώ κοντά και βλέπω το ίδιο σκηνικό, κάνω ή προτρέπω να γίνει καταγγελία στο 100. Δεν έχει αλλάξει κάτι από όσο φαίνεται. Σήμερα πάντως έχω ελπίδες γιατί έκανα επώνυμη καταγγελία, πολύ αναλυτικά και εύχομαι να υπάρξουν συνέπειες. Θυμάμαι κάποτε είχα δει έναν τσακωμό μεταξύ του οδηγού και κάποιου κυρίου για το θέμα. Το αποτέλεσμα ήταν να πάρει το αυτοκίνητο και να το μετακινήσει λίγο πιο πέρα, ακόμα στον ίδιο χώρο όμως. Θέλω να σταθώ στην ιδιότητα όμως του συγκεκριμένου οδηγού.
Μια φορά περνούσα πάλι από εδώ. Είδα στο παράθυρο του την εικόνα αυτή που θα παραθέσω κάτω, όπου σύμφωνα με αυτή το αυτοκίνητο αυτό είναι συνοδευτικό όχημα της «Αρχιεπισκοπής Γ.Ο.Χ Αθηνών». Ακούμε λοιπόν συχνά πως η θρησκεία πρεσβεύει την αγάπη, πως κάποτε ο Ιησούς είπε «αγαπάτε αλλήλους». Πράγματι, υπάρχουν χριστιανοί που τηρούν αυτή την ιδεολογία. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ή όχι και πάλι δεν κάνουν διακρίσεις. Ο συγκεκριμένος κύριος, που κατά μία έννοια εκπροσωπεί μια θρησκεία, έτσι αγαπάει τον πλησίον του; Κάνοντας διακρίσεις; Αναιρώντας υπάρξεις ή αδιαφορώντας για τις ανάγκες τους; Αν ανάγκη εν τέλει θεωρείται το αυτονόητο δικαίωμα δηλαδή.
Σκέφτηκα πολύ καιρό πριν γράψω αυτό το άρθρο. Σκέφτηκα πόσο θα εκνευριστει ο μέσος χριστιανός που λέω ότι κάποιες φορές η θρησκεία του δεν επιφέρει καλά. Σκέφτηκα πόσο θα εκνευριστει, αντί να δει πως κάποιοι άνθρωποι διαστρεβλώνουν το νόημα της θρησκείας που έχει στο μυαλό του και πως θα έπρεπε ίσως να αντιδράσει. Σκέφτηκα ότι ίσως υπάρξουν αντιδράσεις. Αλλά σήμερα δεν άντεξα και έσπασα. Και αποφάσισα να γράψω αυτό το άρθρο και να παραθέσω αυτές τις φωτογραφίες χωρίς τις πινακίδες. Γιατί χωρίς; Γιατί πολύ απλά στην Ελλάδα είναι πιο σίγουρο να δεχθώ μήνυση αν όντως ανεβάσω μια φωτογραφία με ορατή πινακίδα παρά να αφαιρεθούν οι πινακίδες του ανθρώπου αυτού ή να υπάρξει ένα πρόστιμο. Παρόλα αυτά, προτιμώ να αντιδραω παρά να συμβιβαστώ με αυτή τη σαπίλα.
